Σε πόσα μέτωπα
μπορεί ο παρεμβατισμός των ΗΠΑ να είναι αξιόπιστος και αποτελεσματικός;
Την ώρα που είναι θολός ο ορίζοντας στην Ουκρανία και η Ουάσιγκτον
πιέζει τους Ευρωπαίους εταίρους για πιο σκληρές κυρώσεις κατά της
Ρωσίας, ένταση και αβεβαιότητα καταγράφονται σε τρία άλλα μέτωπα.Στη σκιά
της πρόσφατης περιοδείας Ομπάμα και της προσεκτικής στήριξης του Τόκιο
στη διένεξη με το Πεκίνο για την κυριαρχία σε νησίδες και θαλάσσιες
ζώνες, η Κίνα προχωρά σε κινήσεις έμπρακτης κατοχύρωσης των διεκδικήσεών
της στη Νότια Σινική Θάλασσα, προκαλώντας την οργή του Βιετνάμ και
προσθέτοντας έναν ακόμη πονοκέφαλο στον Λευκό Οίκο, καθώς το Πεκίνο
προφανώς δεν επέλεξε τυχαία τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αλλά σε
ευθεία συνάρτηση με την αμερικανική εμπλοκή στην Ουκρανία.
Την ίδια στιγμή, ανατρεπτικές εξελίξεις αλλάζουν το τοπίο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή: Ο Ασαντ εξανάγκασε τους αντάρτες να εγκαταλείψουν το προπύργιό τους στη Χομς και φαίνεται να κερδίζει την πολεμική σύγκρουση, ενώ η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία βρίσκονται σε ψυχροπολεμική αντιπαλότητα με την Ουάσιγκτον και διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσεγγίσει πρώτος την Τεχεράνη. Στα παραπάνω να προσθέσουμε και το ναυάγιο της προσπάθειας Κέρι για δρομολόγηση επίλυσης της διένεξης Ισραήλ-Παλαιστινίων. Λίγο πιο πέρα, στη νοτιοδυτική Ασία, η επικείμενη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν είναι βέβαιο ότι θα αφήσει τη χώρα και το γειτονικό Πακιστάν σε χειρότερη κατάσταση από αυτήν που διαμορφώθηκε στο Ιράκ μετά την απόσυρση των ΗΠΑ στα τέλη του 2011.
Με άλλα λόγια την ώρα που με την πλήρη στήριξη στο Κίεβο οι ΗΠΑ δηλώνουν παρούσες στη Γηραιά Ηπειρο, στη μεν Μέση Ανατολή και τη νοτιοδυτική Ασία τείνουν να διαμορφωθούν ερήμην τους νέες περιφερειακές ισορροπίες, ενώ στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού η Κίνα διαμηνύει με τον πιο απερίφραστο τρόπο ότι η ρητορική Ομπάμα δεν είναι αρκετή για να την αναχαιτίσει. Παρά την παραπάνω επικίνδυνη υπερεξάπλωση σε πολλά μέτωπα των ΗΠΑ δεν φαίνεται επί του παρόντος στον ορίζοντα δυναμική συνεργασίας-συσπείρωσης όλων των δυσαρεστημένων από τις επιλογές της Ουάσιγκτον. Από τον Πούτιν και τον Ερντογάν μέχρι την ηγεσία της Κίνας εξακολουθούν να έχουν ως προτεραιότητα έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό με την Ουάσιγκτον.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
Την ίδια στιγμή, ανατρεπτικές εξελίξεις αλλάζουν το τοπίο στην ευρύτερη Μέση Ανατολή: Ο Ασαντ εξανάγκασε τους αντάρτες να εγκαταλείψουν το προπύργιό τους στη Χομς και φαίνεται να κερδίζει την πολεμική σύγκρουση, ενώ η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία βρίσκονται σε ψυχροπολεμική αντιπαλότητα με την Ουάσιγκτον και διαγκωνίζονται για το ποιος θα προσεγγίσει πρώτος την Τεχεράνη. Στα παραπάνω να προσθέσουμε και το ναυάγιο της προσπάθειας Κέρι για δρομολόγηση επίλυσης της διένεξης Ισραήλ-Παλαιστινίων. Λίγο πιο πέρα, στη νοτιοδυτική Ασία, η επικείμενη αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από το Αφγανιστάν είναι βέβαιο ότι θα αφήσει τη χώρα και το γειτονικό Πακιστάν σε χειρότερη κατάσταση από αυτήν που διαμορφώθηκε στο Ιράκ μετά την απόσυρση των ΗΠΑ στα τέλη του 2011.
Με άλλα λόγια την ώρα που με την πλήρη στήριξη στο Κίεβο οι ΗΠΑ δηλώνουν παρούσες στη Γηραιά Ηπειρο, στη μεν Μέση Ανατολή και τη νοτιοδυτική Ασία τείνουν να διαμορφωθούν ερήμην τους νέες περιφερειακές ισορροπίες, ενώ στην ευρύτερη περιοχή Ασίας - Ειρηνικού η Κίνα διαμηνύει με τον πιο απερίφραστο τρόπο ότι η ρητορική Ομπάμα δεν είναι αρκετή για να την αναχαιτίσει. Παρά την παραπάνω επικίνδυνη υπερεξάπλωση σε πολλά μέτωπα των ΗΠΑ δεν φαίνεται επί του παρόντος στον ορίζοντα δυναμική συνεργασίας-συσπείρωσης όλων των δυσαρεστημένων από τις επιλογές της Ουάσιγκτον. Από τον Πούτιν και τον Ερντογάν μέχρι την ηγεσία της Κίνας εξακολουθούν να έχουν ως προτεραιότητα έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό με την Ουάσιγκτον.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr