του Γιώργου ΠαυλόπουλουΤην ώρα που οι περισσότεροι θα επικεντρώνουν την προσοχή τους στα αποτελέσματα των πάσης φύσης ακροδεξιών κομμάτων και θα αναθεματίζουν την ενίσχυσή τους, γενικώς και αορίστως, οφείλουμε να γίνουμε πολύ πιο συγκεκριμένοι. Και να διαπιστώσουμε ότι τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών στις περισσότερες χώρες-μέλη συνιστούν ένα πολιτικό "σεισμό" στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ. Κυρίως δε τα αποτελέσματα στη Γαλλία και δευτερευόντως στην Ιταλία, δηλαδή στη δεύτερη και τρίτη δύναμη πίσω από τους Γερμανούς (εξαιρώντας, για ευνόητους λόγους, τη Βρετανία), οι οποίες έστειλαν ένα σαφές μήνυμα: ότι δεν πρόκειται να ανεχτούν πλέον μια τόσο προκλητικά και ασφυκτικά γερμανική ΕΕ.
Οι αριθμοί δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνειών. Στη Γαλλία, το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν αναδείχθηκε πρώτη δύναμη και ζητά πρόωρες εκλογές έχοντας ως βασικό του σύνθημα όχι την απέλαση όλων των μεταναστών, αλλά την εγκατάλειψη του ευρώ και τη ρήξη με το Βερολίνο και την Μέρκελ, η οποία πληγώνει διαρκώς τον γαλλικό πατριωτισμό. Στην Ιταλία, από την άλλη, παρά το γεγονός ότι οι Δημοκρατικοί σημείωσαν μια μεγάλη επιτυχία και αναδείχτηκαν πρώτο κόμμα με πάνω από 40%, σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι -όσοι, δηλαδή, τάχθηκαν υπέρ του Μπέπε Γκρίλο, του Σίλβιο Μπερλουσκόνι και της Λίγκας του Βορρά- δηλώνουν έτοιμοι να τα "σπάσουν" με αυτή την ΕΕ εάν συνεχίσει να θέλει να κηδεμονεύει την Ιταλία.
Είναι προφανές λοιπόν ότι, σε συνδυασμό με τη σαφή ενίσχυση των αντι-ΕΕ κομμάτων σε όλες σχεδόν τις χώρες-μέλη (που αποτυπώνεται και στη σύνθεση της νέας Ευρωβουλής), στην Ευρώπη των "28" ξημερώνει μια νέα ημέρα από τη Δευτέρα 26 Μαΐου. Με καινούριους συσχετισμούς τους οποίους, παρά την πλειοψηφία του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών, κανείς δεν μπορεί και δεν δικαιούται να αγνοήσει. Η ηγεσία της Γερμανίας θα πρέπει να επιλέξει: είτε να συνεχίσει στην ίδια γραμμή, διακινδυνεύοντας ένα "ευρωπαϊκό εμφύλιο" με τους Γάλλους, τους Ιταλούς και άλλους είτε να συμβιβαστεί με τη νέα πραγματικότητα -σε μια τέτοια περίπτωση, όμως, υπάρχει σαφές ενδεχόμενο περαιτέρω ενίσχυσης των Γερμανών ευρωσκεπτικιστών και νεοναζί, που ήδη σήκωσαν κεφάλι σε αυτές τις ευρωεκλογές.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι για το μέλλον του "ευρωπαϊκού οικοδομήματος". Οι αναταράξεις και ρωγμές που έχει προκαλέσει η δομική οικονομική κρίση διαρκείας δεν μπορούν να παραβλεφθούν ούτε να κλείσουν χωρίς μεγάλες αλλαγές και τομές. Όσο κι αν ορισμένοι επιμένουν ότι το ευρώ και η ΕΕ έχουν οριστικά ξεπεράσει τον κίνδυνο της κατάρρευσης, γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχουν δίκιο.
Είναι κρίμα που η Ευρωπαϊκή Αριστερά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (κυρίως σε Ισπανία και Ελλάδα), δεν έχει αφουγκραστεί το μήνυμα των καιρών και σφυρίζει αδιάφορα απέναντι στη μεγάλη μάχη -ζωής ή θανάτου- που έρχεται. Αφήνοντας έτσι, εκτός των άλλων, ελεύθερο το πεδίο στους πάσης φύσης ακροδεξιούς εθνικιστές να αλωνίζουν...
