Μαζί με τον Γιανουκόβιτς εξαφανίσθηκε μάλλον και το Τρίγωνο της Βαϊμάρης σε ένα Τρίγωνο των Βερμούδων, την ώρα μάλιστα που η συγκυρία νομιμοποιούσε την ύπαρξή του και τον ρόλο του.
Για την Πολωνία τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, η χώρα από προνομιακός στενός εταίρος του Βερολίνου ξαναγίνεται προπύργιο των ΗΠΑ στην περιοχή, καθώς στα μάτια της Βαρσοβίας μόνον η Ουάσιγκτον υιοθετεί πλήρως τη μαξιμαλιστική της αντιρωσική πολιτική στην Ουκρανία. Αλλωστε η φόρμουλα της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, του πλαισίου δηλαδή σύνδεσης των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών με την ΕΕ, είναι πολωνικής πατρότητας. Αν το Βερολίνο διστάζει να κόψει τις γέφυρες με τη Μόσχα, η Πολωνία είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμη να καλύψει το κενό και να αναλάβει ρόλο στην Ουκρανία και στις τρεις Βαλτικές Χώρες.
Για τη Γαλλία η προτεραιότητα είναι η ασφυκτική πίεση που υφίσταται από Βρυξέλλες και Βερολίνο για δημοσιονομική προσαρμογή με υψηλότατο πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Συνεπώς η ισορροπία που θα κρατήσει τελικά το Παρίσι ανάμεσα στην επιθετική Ουάσιγκτον και στο επιφυλακτικό Βερολίνο στην Ουκρανία θα είναι συνάρτηση της προσπάθειάς του για ελάφρυνση της πίεσης στο κύριο μέτωπο.
Τέλος σε δεινή θέση βρίσκεται η Γερμανία, που δεν έχει την πολυτέλεια ούτε ρήξης με τη Μόσχα ούτε ανοικτής διαφοροποίησης με την Ουάσιγκτον, με πολύ πιθανό τελικό αποτέλεσμα η στάση της να προκαλέσει δυσαρέσκεια και κρίση εμπιστοσύνης τόσο στις ΗΠΑ όσο και στη Ρωσία. Επιπλέον η όξυνση της κρίσης δεν προκαλεί απώλεια επιρροής μόνο στην Πολωνία και στην υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη, αλλά πολύ πιθανόν και στη Βόρεια, με τη Σουηδία και τη Φινλανδία να αναζητούν προσέγγιση με τις ΗΠΑ μέσω της ένταξης στο ΝΑΤΟ.
Κόστος για τη Ρωσία και τη Γερμανία, υποθήκευση της πολιτικής ενοποίησης στην Ευρώπη, εκ πρώτης όψεως εύκολες και ανέξοδες επιτυχίες για τις ΗΠΑ.
kapopoulos@pegasus.gr- ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
