Ας μην
περιμένουμε εκπλήξεις από τη φετινή Σύνοδο του Παγκόσμιου Οικονομικού
Φόρουμ στο Νταβός. Την ώρα που στην Ευρωζώνη κυριαρχεί η επικοινωνιακή
έξοδος από την κρίση, την ώρα που ο Ολάντ παρουσιάζει την υποταγή του
στη Μέρκελ ως εθνική στρατηγική προσαρμογής, την ώρα που χρειάζεται όσο
ποτέ τεχνητή αισιοδοξία σε αποταμιευτές και επενδυτές, ακόμη και η
επικεφαλής του ΔΝΤ Λαγκάρντ θα διατυπώσει πιο προσεκτικά τις αυστηρές
της προειδοποιήσεις για τις παρενέργειες της πολιτικής του Βερολίνου.Οι πολιτικές ηγεσίες
της Ευρωζώνης αλλά και το σύνολo των συμμετεχόντων στη συνάντηση του
γνωστού ελβετικού θέρετρου δεν έχουν άγνοια κινδύνου: Διαπιστώνουν απλά
την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τον σκληρό πυρήνα του προβλήματος
και επιλέγουν ως τον πιο αποδοτικό τακτικό ελιγμό την απόκρυψη κινδύνου.Μια πραγματική συζήτηση, όπου η επιβράδυνση της ανάπτυξης στην ομάδα χωρών BRICS μαζί με τον αποπληθωρισμό και την ύφεση στην Ευρωζώνη απειλούν ανά πάσα στιγμή με σοβαρό ατύχημα την εύθραυστη και αναιμική ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας, θα ήταν από μόνη της ένα στοιχείο αβεβαιότητας και ανασφάλειας που δεν μπορεί να αφομοιωθεί χωρίς σοβαρούς κλυδωνισμούς.
Αν η πτωτική τάση των ρυθμών ανάπτυξης στην ομάδα BRICS σταθεροποιηθεί και εάν την ίδια στιγμή η Ευρωζώνη εγκλωβισθεί σε μία χαμένη δεκαετία ανάπτυξης όπως η Ιαπωνία μετά το 1990, τότε εύλογα τίθεται το ερώτημα όχι πώς θα συντηρηθεί έστω και οριακά η επιστροφή στην ανάπτυξη, αλλά πώς θα αποσοβηθεί μια νέα βουτιά στην ύφεση με άγνωστη διάρκεια και έκβαση.
Η Ευρωζώνη αντιμετωπίζει την κρίση ως πυρομανής πυροσβέστης: στην Ντοβίλ τον Οκτώβριο του 2010 Μέρκελ και Σαρκοζί κλόνισαν ανεπανόρθωτα την εμπιστοσύνη επενδυτών και αποταμιευτών στο δημόσιο χρέος και τον Μάρτιο του 2013 με Ιφιγένεια την Κύπρο κλόνισαν την εμπιστοσύνη του απλού αποταμιευτή στις τράπεζες.
Σήμερα δεν υπάρχει άγνοια κινδύνου όπως τον Αύγουστο του 1914 στην αρχή του πολέμου όταν μιλούσαν για εκστρατεία πικ νικ. Υπάρχει συνειδητή απόκρυψη κινδύνου με ζητούμενη την αποτελεσματικότητά της. Η αντίστιξη της εικονικής πραγματικότητας με την πραγματική οικονομική και πολιτική συγκυρία είναι τόσο εξόφθαλμη, ώστε κινδυνεύει να καταγραφεί ως κίνηση πανικού και να οδηγήσει στο ακριβώς αντίθετο του επιδιωκόμενου αποτέλεσμα.-
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
