Το τσουνάμι της
λαϊκής αγανάκτησης αναπόφευκτο. Οι σεισμικές αποκαλύψεις και η
θεαματική κατολίσθηση προσωπικοτήτων... υπεράνω υποψίας (!!!) ανατάραξαν
την μπουνάτσα του ωχαδερφισμού. Συμπεράσματα και προβληματισμοί
πολυεπίπεδοι. Πρώτα οι αισιόδοξες ενδείξεις, όπως:1ον. Η αποκάλυψη
τόσων σκανδάλων έχει δημιουργήσει την προσδοκία ότι η κάθαρση έχει
αρχίσει. Καθυστερημένα έστω. Και πρέπει να συνεχισθεί και να διευρυνθεί
αν δεν θέλουμε να καταλήξουμε σε λαϊκά δικαστήρια με ψευδεπίγραφους
Ροβεσπιέρους.2ον. Το κέντρο βάρους της «Διεθνούς της Μίζας» μετατοπίζεται από την Ελλάδα στις μεγάλες βιομηχανίες εξοπλισμών (πολλές έχουν και κυβερνητικούς επιτρόπους!) που έχουν αναλάβει τον ρόλο των διεθνών εκμαυλιστών. Η ενεργητική δωροδοκία (ξένες εταιρείες) τιμωρείται βαρύτερα από την παθητική δωροδοκία (Ελληνες μιζαδόροι). Αν τώρα τολμήσουν να μας κατηγορήσουν για διαφθορά,η απάντηση είναι: Κοίτα ποιος μιλάει.
Στη δικαστική διερεύνηση: Η «Αργώ» του Ιάσονα κατάφερε να περάσει αλώβητη τις Συμπληγάδες χάρη στις συμβουλές της Ηρας. Η Νέμεσις, άραγε, θα βοηθήσει τη δικαστική «Αργώ» να περάσει αλώβητη τη δικανική αντικειμενικό-τητα από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη;
Σκύλλα, εδώ, η βάσει τεκμηριωμένων αποδείξεων κρίση, εγγυάται περισσότερο τη ΜΗ καταδίκη ενός αθώου και λιγότερο την απονομή ουσιαστικής δικαιοσύνης, απόρροια του ποινικού δόγματος «καλύτερα να παραμείνουν ατιμώρητοι 100 ένοχοι παρά να τιμωρηθεί ένας αθώος».Χάρυβδη η δικαστική κρίση που στηρίζεται σε περιρρέουσες ενδείξεις. Συχνά ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της Κοινής Γνώμης. Αλλά η ίδια η Κοινή Γνώμη απειλεί συχνά να ρίξει τη δικαστική «Αργώ» στις Συμπληγάδες. Χαρακτηριστική η έκρηξη του, συνήθως πράου, Προέδρου της Δημοκρατίας, για το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου (Σημ.: Χωρίς αυτό να δικαιολογεί το ύφος και τον τόνο με τον οποίο απάντησε η μονίμως μαινομένη πρόεδρος της Ενώσεως Δικαστών και Εισαγγελέων).
Η πλημμυρίδα των σκανδάλων που συνεχίζεται παρουσιάζει τέτοια ποικιλία, ώστε να μην είναι δυνατή η εφαρμογή ενιαίου κανόνα στην ανάλυση και διερεύνηση της σημερινής πραγματικότητας. Μόνον υποθέσεις εργασίας, όπως:
Υπόθεση εργασίας 1η: Τόσον ο Παπακωνσταντίνου όσον και ο Κασιδιάρης έχουν καταδικαστεί (και δικαίως) αμετάκλητα από την Κ.Γ. «κατά το κατηγορητήριον». Στην υποθετική περίπτωση όμως (τονίζεται: μόνον υποθετική) που οι τεκμηριωμένες αποδείξεις δεν θα επαρκούσαν, θα τολμούσε το όποιο δικαστήριο να τους απαλλάξει «λόγω αμφιβολιών»; Αδύνατον.Υπόθεση εργασίας 2η: Στο εξοργιστικό σκάνδαλο του Τ.Τ. αναφέρονται και πτυχές «συνήθους τραπεζικής πρακτικής». Θα ληφθούν υπόψη; Πολλές αμφιβολίες. Μοναδικό προηγούμενο η περίπτωση του Δ. Τσοβόλα. Το δικαστήριο του Κόκκινου τον καταδίκασε για συνήθη τραπεζική πρακτική. Και όταν η τραπεζική αγορά πάγωσε μετά την καταδίκη του, η κυβέρνηση του «βρώμικου '89» έσπευσε να νομιμοποιήσει τις πρακτικές για τις οποίες είχε καταδικασθεί ο Δ. Τσοβόλας!!!
Συμπέρασμα: Στους δικαστές η βαρύτερη ευθύνη. Οι αποφάσεις τους πρέπει και να ικανοποιούν την Κ.Γ. και να είναι αψεγάδιαστες. Πώς; Ευτυχώς δεν είμαι δικαστής.Υ.Γ. Μια ματιά στο F.B. αποκαλύπτει ότι το τσουνάμι της λαϊκής αγανάκτησης έχει φέρει στην επιφάνεια και γνωστά (όχι μόνο στον γράφοντα) λαμόγια και φοροφυγάδες. Η διαφθορά, όμως, δεν είναι θέμα ποσοτικό. Μεταξύ της ιερόδουλης που εκδίδεται προς 50€ και του κολ γκερλ των 5.000€ καμιά διαφορά. Και οι δύο πόρνες είναι. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΨΗΣ
