ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΠΟΥΤΙΝ Στοχοπροσήλωση για τη... νέα Ρωσία

Κερδισμένος στη γεωπολιτική σκακιέρα, κυρίαρχος στο εσωτερικό. Ο θρόνος του τσάρου δεν φαίνεται να κινδυνεύει, αν και επιδίδεται σε κινήσεις υψηλού ρίσκου

Του ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΑΤΣΟΥΚΑ

«Η Συρία και το Ιράν θα είχαν ισοπεδωθεί από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς και σήμερα οι εμφύλιες συγκρούσεις στις χώρες αυτές θα είχαν λάβει όμοιες ή και σφοδρότερες διαστάσεις από τις αντίστοιχες του Ιράκ και της Λιβύης. Ο Σνόουντεν θα είχε γίνει ψητός από τον περασμένο Ιούλιο σε κάποια ηλεκτρική καρέκλα των ΗΠΑ, η Ουκρανία θα είχε πέσει αμαχητί στα χέρια της Δύσης και η Ρωσία θα ήταν μια χώρα που όλοι θα την αναπολούσαμε ως μια παλιά και γονατισμένη υπερδύναμη».Το απλοϊκό, αλλά ταυτόχρονα αληθές αυτό παράδειγμα αποτελεί ένα μικρό μόλις μέρος της απάντησης που δίνουν Ρώσοι αναλυτές στο ερώτημα, το οποίο εδώ και χρόνια πλανάται: «Πού το πάει η Ρωσία του Πούτιν;». Ταυτόχρονα αποτυπώνει και την εικόνα που θα είχε ο κόσμος το 2013, αν ο Ρώσος πρόεδρος δεν είχε προχωρήσει στην ολική επαναφορά της χώρας του στη διεθνή σκακιέρα.

Μπορεί για τον πολύ κόσμο όλες οι παραπάνω αποφάσεις υψηλού ρίσκου του Ρώσου προέδρου να αποτέλεσαν έκπληξη, όσοι όμως γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις στο Κρεμλίνο είναι σε θέση να πουν με βεβαιότητα πως όλα έγιναν βάσει χρονοδιαγράμματος, το οποίο ο Βλαντίμιρ Πούτιν μαζί με τη στενή ομάδα συνεργατών του από την Αγία Πετρούπολη άρχισαν να το εφαρμόζουν από το 2000.
 
Υπόθεση Σνόουντεν
Την καλοκαιρινή ραστώνη ολόκληρου του πλανήτη τάραξε ένας πρώην Αμερικανός πράκτορας, που για πολλούς αποτελεί και το πρόσωπο του 2013. Ο λόγος για τον Εντουαρντ Σνόουντεν, ο οποίος αποκάλυψε το ευρύ πρόγραμμα παρακολουθήσεων της χώρας του και στον οποίο ο Βλαντίμιρ Πούτιν προσέφερε πολιτικό άσυλο.Αποτέλεσμα ήταν να εξοργιστούν οι ΗΠΑ, οι οποίες δεν πίστεψαν τη ρωσική εκδοχή, πως τυχαία δηλαδή επέλεξε τη Ρωσία για να βρει καταφύγιο, όπως φυσικά πως και την υπόσχεση Σνόουντεν, πως ουδεμία πληροφορία για το πρόγραμμα παρακολούθησης δεν μαρτύρησε στη Μόσχα. Επειδή πίσω από μια τόσο σοβαρή υπόθεση πάντοτε υπάρχουν πολλά κενά, αρκετοί είναι εκείνοι στη Ρωσία που διατείνονται πως οι αποκαλύψεις Σνόουντεν, αλλά και η δημοσιοποίηση των αρχείων των WikiLeaks έγιναν μέσω μεθοδευμένων ενεργειών της FSB (ρωσικές μυστικές υπηρεσίες).

Η στάση Πούτιν στο ζήτημα Σνόουντεν εξόργισε τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος αρχικά ματαίωσε την επίσκεψή του στη Μόσχα, ενώ στη Σύνοδο των G20 στην Αγία Πετρούπολη, τον περασμένο Σεπτέμβριο, το κλίμα ανάμεσα στη Ρωσία και τις ΗΠΑ ήταν ιδιαίτερα βαρύ, μέχρι την τελευταία ημέρα, οπότε και ο Πούτιν κατέθεσε την πρόταση για την καταστροφή του χημικού οπλοστασίου της Συρίας, με αποτέλεσμα να σπάσει λίγο ο πάγος ανάμεσα στον ίδιο και τον Αμερικανό πρόεδρο.
Λίγες ημέρες ύστερα από τη Σύνοδο των G20, με αφορμή το ζήτημα της Συρίας, ήλθε το δεύτερο χτύπημα Πούτιν. Αφού ξεκαθάρισε δημόσια πως αφ' ενός δεν θα σταματήσει να εξοπλίζει τη Δαμασκό και αφ' ετέρου πως τα πολεμικά πλοία της χώρας του δεν είχαν πάει στην περιοχή για ψάρεμα, κατόρθωσε να πείσει τις ΗΠΑ να συνεργαστούν από κοινού σε ένα ειρηνευτικό σχέδιο. Δύο μήνες αργότερα και έπειτα από πολύχρονες διπλωματικές προσπάθειες της Μόσχας και συγκεκριμένα του Ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, επήλθε μια νέα συμφωνία ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις. Αυτή τη φορά για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

 Για το συγκεκριμένο ζήτημα, καθώς και για το ειρηνευτικό σχέδιο για τη Συρία, ακόμα και τα μεγαλύτερα δυτικά ΜΜΕ παραδέχτηκαν πως το σημαντικότερο ρόλο πίσω από τις δύο συμφωνίες τον διαδραμάτισε ο Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο ίδιος ωστόσο με δηλώσεις του κράτησε χαμηλούς τους τόνους, υποστηρίζοντας πως όταν μιλάμε για δύο ειρηνευτικές συμφωνίες δεν είναι κομψό να τις ποδοσφαιροποιούμε και να λέμε π.χ. «νίκη Πούτιν ή νίκη Ομπάμα», καθώς αυτή είναι μια ομαδική κατάκτηση για την οποία συνέβαλαν όλες οι μεγάλες χώρες.

Τον τελευταίο μεγάλο διεθνή διπλωματικό αγώνα για το 2013 ο Ρώσος πρόεδρος δεν τον έδωσε στη Μέση Ανατολή, αλλά σχεδόν στο γήπεδό του. Τέσσερα εικοσιτετράωρα πριν από την υπογραφή της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε.-Ουκρανίας, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατόρθωσε να δελεάσει με σημαντικά ανταλλάγματα και τελικά να πείσει τον Ουκρανό πρόεδρο να μην υπογράψει τη συγκεκριμένη συμφωνία.

Οι μέρες που ακολούθησαν υπήρξαν εξαιρετικά δύσκολες για τον Βίκτορ Γιανουκόβιτς, ωστόσο μετά την υπογραφή των συμφωνιών μεταξύ Μόσχας-Κιέβου για τη ρωσική βοήθεια ύψους 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων προς το τραπεζικό σύστημα της Ουκρανίας και τη θεαματική μείωση των τιμών του φυσικού αερίου, φαίνεται πως οι μεγάλες αντικυβερνητικές πορείες κόπασαν.
 
Κίνηση-ματ
Λίγες ημέρες πριν από τη δύση του 2013 και την ανατολή του 2014, ο Πούτιν προχώρησε σε ακόμα μια θεαματική κίνηση, αυτή τη φορά στο εσωτερικό της χώρας του. Με τη δική του υπογραφή αποφυλάκισε τον Μιχαήλ Χονταρκόφσκι, τις Pussy Riot, ενώ έπαψε και τις διώξεις για τους 30 ακτιβιστές της Greenpeace. Πολλοί υποστήριξαν πως το έπραξε για να βελτιώσει το προφίλ του στη Δύση και στο φιλελεύθερο κομμάτι της ρωσικής κοινωνίας.

Μια άποψη η οποία δεν ισχύει, καθώς γνώριζε πως οι Pussy Riot έτσι και αλλιώς τον Απρίλιο θα αποφυλακίζονταν, όπως και ο Χονταρκόφσκι σε ένα, περίπου, χρόνο, οπότε δεν του κόστιζε τίποτα να επιταχύνει τις διαδικασίες, ενώ αυτό που ήθελε να πετύχει -την τρομοκράτηση των επίδοξων μιμητών των Pussy Riot και του Χονταρκόφσκι- το κατόρθωσε και με το παραπάνω. Παράλληλα, επειδή διαθέτει σατανικό μυαλό γνωρίζει πως σε περίπτωση που ο Χονταρκόφσκι επιχειρήσει να ανοίξει νέο μέτωπο εις βάρος του ή αντίστοιχα οι Pussy Riot, εκτός φυλακής θα κινδυνεύουν περισσότερο... Ενα μήνυμα που ο Χονταρκόφσκι ως ευφυής άνθρωπος, σε αντίθεση με τις Pussy Riot, φαίνεται πως το έχει λάβει.