Οι Ευρωπαίοι περιμένουν πολλά μόλις τελειώσουν οι
εκλογές στη Γερμανία. Συγκεκριμένα, ένα όραμα για την Ευρώπη πέρα από
την αντιμετώπιση απλώς των επειγόντων ζητημάτων. Αλλά πιθανότατα θα
απογοητευτούν.Με τις δικές της εγχώριες ανησυχίες, όπως οι
εισοδηματικές ανισότητες και η δημογραφική παρακμή, η Γερμανία απλώς δεν
έχει την πολιτική φιλοδοξία να προσφέρει έναν σαφή ηγετικό ρόλο για την
Ευρώπη σε ταραγμένους καιρούς. Παρά τον κεντρικό της ρόλο στην
ευρωπαϊκή πολιτική, βλέπει τον εαυτό της ως ένα πρότυπο παρά ως ένα
ηγέτη, και έχει μια νομικίστικη προσέγγιση για τη μεταρρύθμιση παρά μια
προσκόλληση σε μεγαλόπνοα σχέδια.
Στη νέα έκδοση του ECFR – Γερμανικές εκλογές: Τι
περιμένει η Ευρώπη και τι δεν θα κάνουν οι Γερμανοί-, η Ulrike Guerot
προειδοποιεί ότι η ρεαλιστική προσέγγιση της Γερμανίας αναμένεται να
συνεχιστεί, παρά το ότι πολλοί Ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν το Βερολίνο να
«βγει μπροστά» σε τρεις βασικούς τομείς:
Τραπεζική ένωση: Η Γερμανία σέρνει τα πόδια της σε
ένα ζήτημα που πολλοί βλέπουν ως μια απόλυτη προτεραιότητα για να
διαχωριστεί το κράτος από τα χρηματοοικονομικά των τραπεζών και να
σταθεροποιηθεί το ευρωπαϊκό project. Αλλά νομικά και πολιτικά εμπόδια
στη Γερμανία είναι απίθανο να εξαφανιστούν μετά από τις εκλογές, εκτός
και εάν η επιστροφή της επικίνδυνης αστάθειας της αγοράς, την αναγκάσουν
να πράξει.
Μια στρατηγική ανάπτυξης: Αντί να ανταποκριθεί στις
εκκλήσεις προς τους ίδιους να αλλάξουν την οικονομική πολιτική και να
τονώσουν το σύνολο της ευρωπαϊκής οικονομίας, οι Γερμανοί θεωρούν ότι η
οικονομική τους επιτυχία είναι πρότυπο για άλλους που πρέπει να
αντιγράψουν, μέσω σκληρής δουλειάς, λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.
Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική: Πολλοί θεωρούν ότι η
Ευρώπη δεν μπορεί να έχει στρατηγική εστίαση χωρίς τη Γερμανία, αλλά και
η Γερμανία από μόνη της έχει έλλειψη μιας τέτοιας εστίασης, προτιμώντας
το εμπόριο από τη διπλωματία.
Η Ευρώπη θέλει το Βερολίνο να βάλει τα λεφτά και να
βγει από τις εκλογές με ένα όραμα για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αλλά η Γερμανία ζει σε ένα διαφορετικό κόσμο από ό,τι τα άλλα μέλη της
ΕΕ, με τις δικές της προκαταλήψεις και ανησυχίες. Υπάρχει ένα κενό
μεταξύ των ευρωπαϊκών προσδοκιών για έναν πιο εποικοδομητικό γερμανικό
ρόλο και της γερμανικής ικανότητας να ανταποκριθεί σε αυτές τις
προσδοκίες.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://ecfr.eu/publications/summary/The_German_election_What_Europe_expects_-_and_what_Germany_will_not_do215
