Κάπως έτσι βρέθηκαν άνθρωποι στην Κοινωνία να είναι πιο ώριμα από τα κομματικά στελέχη, η πολιτική τους σκέψη πιο σύνθετη και πιο προχωρημένη και ο τρόπος γραφής και ο λόγος τους αυτός που αυτός που να καταλαβαίνει και ο τελευταίος κάτοικος τούτης της χώρας ο τελευταίος Έλληνας.Γιατί μετρά να ζείς με τέτοιο τρόπο που να αφουγκράζεσαι την αγωνία του κάθε Έλληνα και να σκύβεις με σεβασμό στον αγώνα θαυμάζοντας τα όσα παρήγαγε
Μέσα απο τέτοιο δρόμο ασκείς Ηγεμονία, όταν αποσπάς την κοινωνική συναίνεση όχι ελκύοντας αλλά πείθοντας ευρύτερα κοινωνικά στρώματα πως και την διάθεση έχεις , πως και τα εχέγγυα διαθέτεις , πως έχεις αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών και πως δεν θα προδώσεις τα οράματα ενός ολάκερου Έθνους γιατί απλά θα είναι σαν να προδίδεις τον ιδιο σου τον εαυτό.
Για όσους αγωνιούν να γνωρίζουν πως το κόμμα δεν είναι ένας μηχανισμός έξω απο την κοινωνία αλλά σε άμεση συσχέτιση κα ιαλληλεπίδραση μαζί της.Δέν θα επιβιώσεις πολιτικά αν απλά ήρθες να διαχειριστείς καλύτερα το οτι κουβαλεί το χτές.Αλλάζεις την κοινωνία αλλάζοντας και εσύ μαζί της και έτσι επιβιώνεις.
Πολλοί ζητούν σχέδιο απο το Κόμμα να κατατεθεί ως άπιστοι θωμάδες, άλλοι λέγουν ο αρχηγός δεν διαθέτει οδικό χάρτη για την έξοδο απο την κρίση εκφράζοντας την αγωνία τους για την επιβίωση τους, άλλοι χαράζουν πορείες κατά το δοκούν και λέγουν τούτη είναι η ατραπός. Ακόμα και σήμερα πάμπολοι κουβαλούν τα δομικά στοιχεία που παρήγαγε και αναπαρήγαγε την καχεκτικότητα την οποία και βιώνουμε σήμερα.
Ηγέτης δεν είναι αυτούς που επαγγέλλεται μεταρρυθμίσεις αλλά αυτός που τις πραγματώνει έχοντας αντίληψη των νέων δεδομένων. Φυσικό και επόμενο οι ανωτέρω να αποτελούν το κακό παρελθόν με το οποίο κανείς Ηγέτης να μην θέλει να συμπορευτεί μαζί του γιατί ο χειρότερος αντίπαλος είναι οτι κουβαλεί το χτές ως σερμαγιά του χωρίς να το μπολιάζει με το σήμερα .Η Ρήξη λοιπόν αποτελεί μονόδρομο και θα το πω ωμά κανείς πολιτικός άνδρας μέχρι σήμερα δεν το αποτόλμησε.Μεγάλους πολιτικούς είχε δεκάδες ο τόπος.Κανείς μέχρι σήμερα δεν αντιλήφθηκε πως Ηγέτη δεν σε κάνει το να μισοκλείνεις το μάτι σε ότι επιζεί παρασιτικά αλλά το να νικάς κάθε μέρα τον χειρότερο αντίπαλο την μιζέρια που παράγουν πολιτικά και κοινωνικά απολιθώματα.Ηγέτη δεν σε κάνει η συγκάλυψη, η εκδούλευση, το όραμα της εξυπηρέτησης.
Το όραμα είναι μια Ελλάδα Ισχυρή ,Ανεξάρτητη, Κοινωνικά Δίκαιη και Δημοκρατική.Στην βάση αυτή της Εθνικής στρατηγικής ο καθείς στρατεύεται και συστρατεύεται και καταθέτει όχι ότι έχει αλλά οτι δεν έχει.Και όσοι λέγουν η οικονομική δυσπραγία και τα παραγόμενα της αποτελούν την μόνη έγνοια μας η απάντηση είναι πως η οικονομική εξαθλίωση ωχριά μπροστά στην Ηθική και Πνευματική.Η Κρίση είναι παγκόσμιο φαινόμενο κακώς πολλοί το περιορίζουν στον Ελλαδικό χώρο
Κουβαλεί τούτο το μικρό αλωνάκι έναν ολάκερο πλούτο , και πολλοί μέσα τους τις παρακαταθήκες του.Η Φλόγα σε φωτισμένους πατριώτες ποτέ δεν έσβησε.Οσο κι αν κάποιοι λοιδορούν και απαξιώνουν το Εθνικό είναι το μέγιστο και ο καθείς μπροστά σε αυτό υποκλίνεται. Η Υπέρβαση επαφίεται στον καθένα μας και τούτο γιατί οφείλουμε να καταλάβουμε σήμερα τώρα πως ο χειρότερος εχθρός είναι ο εμφυλιακός χαρακτήρας μας, το αδελφοκτόνο σύνδρομο μας.
Οσοι αποσυρθούν είναι ηθικά κοντοί, όσοι σιωπήσουν είναι κατώτεροι των περιστάσεων, όσοι ακολουθήσουν άλλες ιδεοληψίες εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα, μένει μόνο ένα η συμμετοχή.Και δεν είναι ανάγκη να είναι στην πρώτη γραμμή ούτε καν και στην δεύτερη.Πολλές μάχες πολλοί πόλεμοι κερδήθηκαν από τις εφεδρείες.
ΓΙΑ
δεκαετίες πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες αυτού του τόπου
βρισκόντουσαν στο απυρόβλητο. Είχαν το δικαίωμα να περπατούν σε άβατο,
να κάνουν τις συναλλαγές τους, να μεσολαβούν, να «προσφέρουν στην
πατρίδα» με το αζημίωτο. Πολλοί και γνωστοί κινούνταν για χρόνια στη
λογική της μίζας που «δικαιούται» ο καθένας που μεσολαβεί… Το μόνο που
συνήθως, αυτοί δεν μεσολαβούσαν αλλά βρισκόντουσαν στη μια πλευρά της
διαπραγμάτευσης, «τη δική μας». Και επειδή δεν αφορούσαν τα λεφτά τα
δικά τους, έπαιρναν και το «κατιτίς τους…».
Κάποτε όλα τελειώνουν. Στην προκειμένη περίπτωση, τελείωσαν την
οικονομία και τη χώρα. Ακόμη δεν ξέρουμε εάν θα πληρώσει κάποιος ή θα
πνιγούμε σε δαιδαλώδεις διαδικασίες, σε νομικά εμπόδια και
περιπλανήσεις. Δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα, εάν αυτοί που
καταστρέψανε τη χώρα θα τη γλυτώσουν και πάλι για να συνεχίσουν το
ροκάνισμα της κοινωνίας πλουτίζοντας οι ίδιοι.
Οι μύθοι, οι υπερβολές και οι αρχοντοχωριαντισμοί βούλιαξαν τον τόπο. Η
κοινωνία «περπατούσε» πάνω σε μύθους και σε μια οδό ψευδαισθήσεων.
Μικροί και κακομαθημένοι, πάντα αναζητούν κάποιον να τους σώσει, χωρίς
κόστος και ταλαιπωρία. Φάνηκε αυτό και από τον πανικό που προκλήθηκε
μεταξύ των δύο Γιούρογκρουπ, του περασμένου Μαρτίου. Για να σώσουν τα
κεκτημένα τους, το οικοδόμημα το οποίο τους στήριξε και το στήριξαν,
έσπευδαν σε Ρωσία, Κίνα και όπου αλλού μπορούσαν να βρουν χρήμα και
δανεικά. Δεν βρήκαν. Και γιατί, δηλαδή, να μας δώσουν;
Ούτε στο παρά πέντε, ούτε και μετά, υπήρξε αντίληψη των νέων δεδομένων.
Κι αυτό γιατί δεν υπήρξε ρήξη με το παρελθόν. Ρήξη με τον κακό μας
εαυτό, που είναι ο χειρότερος αντίπαλος.
Για χρόνια οι διαδρομές των χρημάτων ήταν γνωστές, αλλά ο ένας
μισόκλεινε το μάτι στον άλλο. Η Βουλή βόλευε νόμους, για να
εξυπηρετηθούν πελάτες των δικηγορικών γραφείων βουλευτών. Και ούτε γάτα,
ούτε ζημιά. Η συγκάλυψη είναι ένα παιχνίδι που διαδραματίζεται χρόνια
για να εξυπηρετεί τους μεγάλους και τους μικρούς παίκτες, τα μικρά και
μεγάλα ψάρια.
Κάποτε όλα τελειώνουν. Δυστυχώς για τη χώρα, φθάσαμε στον πάτο για να
αρχίσει να καταγράφεται μια αντίδραση της κοινωνίας και των θεσμών. Θα
πρέπει, όμως, να μην επιδειχθεί εφεξής καμία ανοχή και να μην υπάρξει
κάλυψη κανενός. Οι κλέφτες στη φυλακή.
Σημ: Πώς μπορεί να ερμηνευθεί η επιμονή του κατ΄εξοχήν κόμματος, του
ΑΚΕΛ, να θέλει χωρίς να απολογηθεί καταγγελία του μνημονίου. Δεν φτάνει
που φόρτωσε τη χώρα με την Τρόικα, οδήγησε στην εκλογή της νυν
Κυβέρνησης, τώρα σηκώνει και παντιέρα αντίστασης. Σε ποιους
απευθύνονται;
Σημ1: Στο ΔΗΚΟ η επιχείρηση «καθαρά χέρια» αφορά μόνο ό,τι έχει διαδραματισθεί εκτός Κύπρου;