Antinews.grTo1955 o
Kωνσtαντίνος Καραμανλής
αναλαμβάνει Πρωθυπουργός και συνεχίζει το έργο που είχε επιτελέσει ως
Υπουργός Δημοσίων Έργων της Κυβέρνησης Παπάγου. Στόχος του ο σχεδιασμός και η
εφαρμογή ενός προγράμματος ταχύρρυθμης οικονομικής ανάπτυξης, σε μια
χώρα που βίωνε ακόμη τις συνέπειες του καταστροφικού εμφύλιου πολέμου. Όραμά
του υπήρξε μια Ελλάδα απαλλαγμένη από τα σύνδρομα της δυσπραγίας και της
φτώχειας. .Τα οικονομικά αποτελέσματα της πολιτικής του ιδιαίτερα σημαντικά
κατι που του επέτρεψε με την πάροδο του χρόνου να ασκήσει και κοινωνική
πολιτική.Παρά τα όποια προβλήματα με την σκληρή αντεργατική πολιτική που στόχο είχε την επιβολή εργασιακής ειρήνης με κάθε τρόπο για την προσέλκυση επενδύσεων παρά την σκληρή τακτική του σε επίπεδο ανθρωπίνων δικαιωμάτων άπαντες αναγνώρισαν καi αναγνωρίζουν την μεγαλειώδη προσπάθεια του για ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης απο τον εμφύλιο χώρας μας Όμως η προσπάθεια του έμεινε ημιτελής -όπως και η Προσπάθεια του Γεωργίου Παπανδρέου- καθώς προσέκρουσε ο εκσυγχρονισμός στο πολιτικό πεδίο (η αλληλουχία στα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα , που παρέμειναν και παραμένουν ισχυρά στην Ελληνική Κοινωνία Είναι εμφανές λοιπόν πώς η αν η ανάπτυξη σε επίπεδο οικονομικού τομέα δεν προχωρήσει παράλληλα και στις απαιτούμενες αλλαγές στις δομές της κοινωνίας αλλά και σε αυτές του πολιτικού συστήματος τότε δεν είναι δυνατόν το μοντέλο της επίπλαστης ανάπτυξης το οποίο και κατέρρευσε λόγω της οικονομικής κρίσης σαν χάρτινος πύργος Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης της χώρας μ ας και αυτό θα πραγματωθεί μόνο στην βάση ενός Εθνικού σχεδίου εξόδου από την κρίση χρέους η οποία και ταλανίζει την κοινωνία μας. Παράλληλα δε με την εφαρμογή της Εθνικής στρατηγικής (μέσα από τον ορισμό του Εθνικώς απαράβατου και απαραβίαστου δύναται) να υπάρξει η μέγιστη κοινωνική συναίνεση , να πραγματωθεί η μέγιστη κοινωνική συνοχή .Με συστηματική δράση ως εφαρμογή της μεθοδικής σκέψης σε όλα τα επίπεδα , οι τομές παύουν από το επίπεδο του φανταστικού μετουσιώνονται σε απτή πραγματικότητα
Μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το σημείο απαιτείται ένας πολιτικός σχηματισμός ο οποίος θα έχει ως Όραμα του τα ανωτέρω να ασκήσει Ηγεμονία στην Κοινωνία και Δημιουργική Εξουσία.
Όπως σωστά επεσήμανε ο αρθρογράφος, όπως σοφά μας έχει διδάξει η εμπειρία μας απέναντι σε μια Ελλάδα που ταλανίζεται απο την Κρίση δεν υπάρχουν Αριστερές και Δεξιές Λύσεις Υπάρχουν Λύσεις και Μη λύσεις.Και Λύση θεωρώ μόνο το Εθνικό σχέδιο
Ένα Εθνικό σχέδιο το οποίο θα στοχεύει στο να καταστεί η Ελλάδα φερέγγυα απέναντι στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ,στο να υπερκεράσει με κάθε τρόπο την κρίση χρέους , στο να εξυγιανθεί ο Δημόσιος και Ιδιωτικός τομέας , στο να υπερκεραστεί η οικονομική δυσπραγία , στον απεγκλωβισμό του Ελληνικού λαού από το πελατειακό σύστημα άσκησης της Πολιτικής Εξουσίας και από τον ιδεασμό του λαϊκισμού .
Απέναντι στην αναγκαιότητα του να μην ξαναβρεθεί ο Ελληνισμός σε τέτοιο σημείο,στο να επιβιώσει Ιστορικά, στο να σφυρηλατηθεί η Εθνική μας συνείδηση σε νέες βάσεις ,το θεωρώ ατόπημα κα ιεροσυλία να αντιπαρατίθενται ιδεολογικά κλισέ, παρωχημένες διαχωριστικές γραμμές και ιδεοληψίες εμφυλιακής προέλευσης
Δεν παραγνωρίζω την δυναμική των αντιδράσεων όμως ξεκάθαρα απέναντι σε αυτή την κρίση ο καθείς μας ας αναλάβει την προσωπική του τόσο για την παραγωγής της όσο και για την αναγκαιότητα υπέρβασης της.Η μη ανάληψη ευθύνης, η μη ανάληψη δράσης σημαίνει και Λιποψυχία και Λιποταξία , ιδιότητες που δεν συνάδουν με αυτή του Έλληνα.Κι αν πάλι υπάρχουν Συνέλληνες που δέχτηκαν πολύ πιο σκληρά το χτύπημα της Κρίσης , όσοι στέκονται ακόμα έχουν το χρέος και την ιστορική ευθύνη να σηκώσουν το βάρος της προσπάθειας και για αυτούς.
