Σύγκλιση συμφερόντων -κατά κύριο
λόγο ενεργειακών- ανάμεσα σε Ουά- σιγκτον και Αγκυρα βλέπουν ειδικοί
αναλυτές, με επίκεντρο την προώθηση της εκμετάλλευσης των πλούσιων
πετρελαϊκών κοιτασμάτων του βορείου Ιράκ.Την ίδια στιγμή η Αθήνα, κι ενώ ενισχύεται ο άξονας
Ισραήλ-Τουρκίας, αναμένει να οριστικοποιηθεί η επίσκεψη του πρωθυπουργού
Αντώνη Σαμαρά στο Τελ Αβίβ, προκειμένου να πραγματοποιηθεί το Ανώτατο
Διακυβερνητικό Συμβούλιο Συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες, το οποίο θα
αποτελέσει την αφορμή να επανατοποθετηθούν οι δύο πλευρές σε
στρατηγικής σημασίας ζητήματα, όπως είναι η διμερής ενεργειακή
συνεργασία.
Στο μεταξύ, όμως, η Τουρκία, σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμων
αξιωματούχων, κυρίως όμως του προέδρου της χώρας, Αμπντουλάχ Γκιουλ,
φαίνεται πως επαναδραστηριοποιείται στο ζήτημα της οριοθέτησης των
Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου,
καθώς έχει προσεγγίσει τόσο τον Λίβανο όσο και την Αίγυπτο.Απώτερος στόχος της Αγκυρας, όπως προκύπτει από εκθέσεις και
μελέτες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας στην Τουρκία, είναι η
κατασκευή ενός αγωγού, που θα ξεκινά από τα ανοιχτά του Ισραήλ και θα
καταλήγει στα εδάφη της, με σκοπό την εξαγωγή του ισραηλινού φυσικού
αερίου στην Ευρώπη.
Για να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός της, που θα εξασφαλίσει στην
Τουρκία ρόλο ενεργειακού κόμβου στην περιοχή και θα ακυρώσει την
παρουσία της Κύπρου, θα πρέπει ο αγωγός αυτός να διατρέξει είτε την
κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη είτε το χερσαίο έδαφος της Συρίας.
Στο πλαίσιο αυτό Ηνωμένες Πολιτείες και Τουρκία «συνέπλευσαν» σε
ό,τι αφορά την προοπτική πολιτικής μετάβασης στη Συρία, ενώ ταυτόχρονα
δρομολογούν από κοινού, μέσω της Exxon Mobil και της θυγατρικής της
τουρκικής κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων, ΤΡΑΟ, την αξιοποίηση των
αποθεμάτων πετρελαίου του ιρακινού Κουρδιστάν.
Ωστόσο το ζήτημα είναι ότι η Βαγδάτη κρίνει παράνομη κάθε
συμφωνία που συνάπτει η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν, ενώ οι
ηγέτες της αυτόνομης κουρδικής οντότητας υποστηρίζουν ότι έχουν κάθε
δικαίωμα ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πηγών βάσει του ομοσπονδιακού
συντάγματος του Ιράκ, που συντάχθηκε μετά την αμερικανική εισβολή του
2003.
Στο σύνθετο αυτό σκηνικό έρχονται να προστεθούν ακόμη δύο παράμετροι:
* Τουρκία και Ισραήλ φέρονται, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον
ισραηλινό Τύπο, να έχουν καταλήξει σε συμφωνία προκειμένου να
επαναλειτουργήσει η σύνδεση της τουρκικής παραλιακής πόλης Μερσίνης με
το λιμάνι της Χάιφας, καθώς οι εξαγωγές της Τουρκίας προς την Ιορδανία
και το Ιράκ έχουν διακοπεί, εξαιτίας της εμφύλιας σύρραξης στη Συρία.
* Η πιθανότητα το φυσικό αέριο της αυτόνομης κουρδικής περιοχής
στο Ιράκ να αποτελέσει ενδεχόμενη πηγή τροφοδοσίας στο μέλλον του αγωγού
Trans-Adriatic Pipeline - ΤΑΡ, σύμφωνα με δήλωση υψηλόβαθμου στελέχους
της κοινοπραξίας του ΤΑΡ.
