Οι χριστιανοί της Συρίας λένε συχνά
ότι ανήκουν σε μια αρχαία κοινότητα που προηγήθηκε της άφιξης του Ισλάμ
και, ανεξαρτήτως της έκβασης της εξέγερσης εναντίον του Σύρου προέδρου
Ασαντ, εκείνοι θα εξακολουθήσουν να είναι εκεί όταν ο πόλεμος τελειώσει.
Η συριακή εμφύλια σύγκρουση δεν είναι όμως μια απλή κρίση και,
όπως αποδεικνύεται από την απαγωγή των δύο ορθόδοξων μητροπολιτών του
Χαλεπίου, κανενός η ασφάλεια δεν είναι δεδομένη.Η απαγωγή του Ελληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου (κατά
κόσμον Ραμί Γιαζίγκι) και του Συρο-ιακωβίτη μητροπολίτη Χαλεπίου Γιοχάνα
Ιμπραχίμ (Γρηγορίου), πιθανόν από Τσετσένους τζιχαντιστές,
χαρακτηρίστηκε από δυτικούς αξιωματούχους «οδυνηρό μήνυμα για τις
χριστιανικές μειονότητες στη Μέση Ανατολή». Σε μια χώρα που καταρρέει, η συριακή χριστιανική μειονότητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένη μεταξύ των δύο αντιμαχόμενων πλευρών. Πέραν των ανησυχητικών καταγγελιών ότι εκκλησίες και πιστοί έχουν δεχθεί επιθέσεις ανταρτών, υπάρχουν και καταγεγραμμένα γεγονότα, όπως μια αεροπορική επιδρομή των κυβερνητικών δυνάμεων που έπληξε χριστιανική εκκλησία στην Ντεΐρ αλ Ζουρ. Οι χριστιανοί αποτελούν περίπου το 10% των 23 εκατ. του συριακού πληθυσμού και θεωρούνται παραδοσιακά συμπαθούντες του Ασαντ, το καθεστώς του οποίου εγγυάται την ελευθερία άσκησης των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων. Από τότε που ξέσπασε η κρίση τηρούν, όπως και άλλες μειονότητες, μια ουδέτερη ή σχετικά ευνοϊκή στάση έναντι του προέδρου. Η κλιμάκωση της βίας έχει ωστόσο οδηγήσει ήδη κάπου 300.000 σε φυγή από τη χώρα.
(Πηγές: AFP-Reuters-Ass. Press-www.guardian.co.uk)
