Χρειάστηκε το μεγάλο ενδιαφέρον της Γερμανίας και το οξύτατο πρόβλημα του Ισραήλ για να ξαναβρεί την πραγματική του διάσταση.Ο Αμερικανικός παράγοντας επιθυμεί διακαώς την σταθεροποίηση του άξονα Ελλάδα-Τουρκίας προκειμένου να μπορέσει να προχωρήσει στους ευρύτερους σχεδιασμούς του στην Μέση Ανατολή.Τηρεί δε αποστάσεις από την Τουρκία, την οποία έχει θέσει υπό του Ισραήλ ως παράγοντα της περιοχής.Η Ρωσία με την σειρά της υπερασπίζεται την ενεργειακή εξάρτηση της Τουρκίας από την ίδια και το Ιράν παράλληλα όμως θέλει στα πλαίσια σύμπραξης της με την Γερμανία να έχει λόγο και ρόλο στην Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο.Η Γερμανία διαθέτει το μεγαλύτερο στόλο πλοίων για την μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου, επιθυμεί η Τουρκία να παραμείνει εκτός Ε.Ε. και παράλληλα επιθυμεί η Κύπρος να μείνει μακριά από την Άγγλο-τουρκική σφαίρα επιρροής, επιθυμεί τον ενεργειακό εφοδιασμό της Ευρωπαικής Ενωσης απο πολλές διαφορετικές πηγές και βασίζει πολλά στην ενεργειακή αυτάρκεια της Ευρωπαικής Ενωσης
.Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι οι μόνες χώρες οι οποίες δεν διάκεινται εχθρικά προς το Ισραήλ, ως μέλη του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. προσφέρουν σε αυτό το μέγιστο γεωστρατηγικό βάθος .Με την ένταξη της Κύπρου στον Συνεταιρισμό Ειρήνης η τριμερής συμμαχία αποτελεί τον κύριο παράγοντα για την σταθεροποίηση στην περιοχή αυτή αποδίδει όμως σε Ελλάδα και Κύπρο το απόλυτο γεωστρατηγικό πλεονέκτημα το οποίο και επουδενί δεν πρέπει να περιοριστεί ή να παραμείνει αναξιοποίητο.
Παράλληλα με την ορθή εξωτερική πολιτική την οποία ασκεί η Ελλάδα στα Βαλκάνια έχει περιορίσει τον ζωτικό χώρο της Τουρκίας και προς την πλευρά αυτή.Μέσα από μια γενική προσέγγιση πιστεύω πως και ο πλέον αδαής αντιλήφθηκε πως η ΕΛΛΗΝΙΚΉ ΠΑΡΟΥΣΙΑ σε Αιγαίο και Νοτιο-Ανατολική Μεσόγειο να έγινε αντιληπτό πως πρέπει να ενισχυθεί και να παγιωθεί με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο και πως καλό θα ήταν οι συντελεστές ισχύος του Ελληνισμού να μην απαξιώνονται γιατί αυτό αποτελεί ευθεία προσβολή της Εθνικής μας κυριαρχίας.
