Οι συγκρούσεις και οι ανακατατάξεις στον αραβικό κόσμο καθώς
και τα σχέδια εξόρυξης υδρογονανθράκων και χάραξης ΑΟΖ στη ΝΑ Μεσόγειο
οδηγούν μετά από 21 χρόνια τη Μόσχα σε μόνιμη ναυτική παρουσία στην
περιοχήΜΟΣΧΑ Του Θανάση Αυγερινού
H Ρωσία χρειάζεται πολεμικό στόλο, που θα είναι σε θέση αποτελεσματικά να δρα σε διάφορα σημεία των ωκεανών, τόνισε πρόσφατα ο νέος υπουργός Αμυνας της Ρωσίας, Σεργκέι Σαϊγκού, επιμένοντας, παρά τις αντιρρήσεις, στην αρχική δήλωσή του ότι δημιουργείται άμεσα (και θα δρα επισήμως από το 2015) στολίσκος Μεσογείου, που θα συγκροτείται έως και από 10 πλοία.
Το σοβιετικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε στην περιοχή της Μεσογείου την 5η μοίρα Μεσογείου, που ιδρύθηκε το 1967 και διαλύθηκε το 1992, έναν χρόνο δηλαδή μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Κατά περιόδους είχαν ενταχθεί στον σχηματισμό αυτό περί τα 30-50 πολεμικά πλοία και σκάφη συνοδείας, βασικός στόχος των οποίων ήταν η «επίδειξη σημαίας» και η συμμετοχή σε επιχειρήσεις «εθνικής και διεθνικής σημασίας» απέναντι από τον 6ο αμερικανικό στόλο.
Είκοσι ένα χρόνια λοιπόν μετά, η ρωσική στρατιωτική και πολιτική ηγεσία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έχει πλέον τις δυνατότητες να προχωρήσει σε αναβάθμιση της σημερινής της παρουσίας στην περιοχή, αξιοποιώντας τις θετικές, όπως κρίνονται, εμπειρίες από την έως τώρα δράση των διαδοχικών σχηματισμών, που περιπολούν ή ασκούνται εδώ και ένα εξάμηνο στα ανοιχτά Κύπρου και Συρίας. Οι προσωρινοί αυτοί σχηματισμοί θα μετεξελιχθούν σε μόνιμο στολίσκο, ο οποίος θα υπάγεται στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας. Σε μια στιγμή που οι θερμές απειλές και συγκρούσεις στην περιοχή και οι ανακατατάξεις επιρροής στον αραβικό κόσμο δεν υποχωρούν, αντιθέτως αποκτούν ιδιαίτερη σημασία εν μέσω συζητήσεων και σχεδίων εξόρυξης υδρογονανθράκων και χάραξης ΑΟΖ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, περιττό ίσως να υπογραμμίσει κανείς, όπως ο αναλυτής Ιγκορ Κορότσενκο, ότι «ο νέος στολίσκος θα υλοποιεί την καινούργια έκδοση του δόγματος εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας στην περιοχή και θα εξισορροπεί τις απειλές ασφάλειας για τα συμφέροντα της χώρας».
Η Ρωσία οφείλει να υπερασπιστεί τα εθνικά της συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή, λέει πλέον και δημοσίως το Κρεμλίνο, θέλοντας να αποφύγει μια γοργή απώλεια θέσεων και μοχλών επιρροής, όπως συνέβη τα προηγούμενα χρόνια, με τελευταίο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Λιβύη. Εξ ου και η τακτική των «καθυστερήσεων» που παίζει η Μόσχα στο Συριακό, επιδιώκοντας ταυτοχρόνως να ενισχύσει στον μέγιστο βαθμό τις επί του θέματος συνεργασίες με Κίνα, Ιράν, ακόμη και Ισραήλ, που διατηρούν παρόμοιες επιφυλάξεις για τις ανακατατάξεις στην περιοχή, αλλά και τις επαφές με τα μετριοπαθέστερα τμήματα της συριακής αντιπολίτευσης. Ειδικά οι εξελίξεις στη Συρία επηρεάζουν καθοριστικά την υπόθεση της συγκρότησης του στολίσκου, καθώς η Μόσχα έχει για λόγους ασφαλείας ουσιαστικά παγώσει τη χρήση και κινδυνεύει να χάσει οριστικά την τεχνική βάση υποστήριξης του στόλου της στο Ταρτούς της Συρίας, την τελευταία ρωσική ναυτική εγκατάσταση σε χώρα του εξωτερικού, με εξαίρεση την ιστορική βάση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Κριμαία, που ενοικιάζεται από την Ουκρανία.
Το ρωσικό Γενικό Επιτελείο δεν κρύβει την ύπαρξη ανάγκης «να δημιουργηθούν υποδομές συντήρησης και ανεφοδιασμού για τις ναυτικές μονάδες της περιοχής στον Νότο», αν και διευκρινίζει ότι η εμπειρία δείχνει πως ο στολίσκος μπορεί να λειτουργήσει επί μακρό χρονικό διάστημα χωρίς μόνιμη βάση. Κατά καιρούς Ρώσοι αξιωματούχοι και αναλυτές έχουν αναφερθεί στις πιθανότητες να (συ)ζητηθεί η προοπτική αυτή με Ελλάδα, Κύπρο, Τουρκία, Αίγυπτο κ.ά., χωρίς όμως να έχουν υπάρξει λεπτομερέστερες εκτιμήσεις για τις προοπτικές ή τυχόν σχετικές νύξεις, που έχουν ήδη γίνει προς τις χώρες αυτές.
Δριμεία κριτική στα σχέδια της ρωσικής στρατιωτικής ηγεσίας για τον στολίσκο της Μεσογείου εξέφρασε ο πρώην αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και πρώην διοικητής του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας Βίκτορ Κράφτσενκο, ο οποίος υποστήριξε ότι τα σχέδια αυτά αποτελούν «για άλλη μία φορά ηχηρά λόγια και επιθυμίες, που δεν συνοδεύονται από πραγματική βάση υποστήριξης» και ότι τα πλοία που θα στέλνονται στη Μεσόγειο θα χρειάζεται να επισκευαστούν εντός ενός έτους και άγνωστο πού, άρα δεν θα απομένουν μάχιμες μονάδες.
Παρά τις όποιες επιφυλάξεις το ρωσικό υπουργείο Αμυνας ανακοίνωσε ότι έως το 2020 ο ρωσικός στόλος στο σύνολό του θα έχει αποκτήσει 8 νέα «υποβρύχια καταδρομικά», 16 πολυμορφικά υποβρύχια και 54 πολεμικά πλοία επιφανείας, ενώ σχετικές διαπραγματεύσεις για τον εκσυγχρονισμό του στόλου της Μαύρης Θάλασσας και της ναυτικής βάσης της Σεβαστούπολης έχουν ξεκινήσει με την Ουκρανία. Το σχέδιο εκσυγχρονισμού του στόλου επικρίνεται από μερίδα ειδικών ως «υπερφίαλο και σπάταλο για μια χερσαία δύναμη, όπως η Ρωσία», όμως τα σχέδια της ρωσικής ηγεσίας φαίνεται πως δεν επηρεάζονται από τον «έντονο εσωτερικό διάλογο», όπως άλλωστε δεδομένη πρέπει να θεωρείται, άνευ δραματικού απροόπτου, και η παραμονή της «ομάδας Πούτιν» στο πηδάλιο του Κρεμλίνου για τα επόμενα 5-10 κ.ο.κ. χρόνια.
http://www.efsyn.gr/?p=32487
