Δεν θεωρώ την υποστήριξη της έννοιας Εθνους-Κράτους ως δείγμα ξεπεσμού.Ισως πολλοί ξεχνούν το τι Ιστορία κουβαλεί η Ελληνική Αριστερά και αναφέρομαι αποκλειστικά στον ηγέτη της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) Ηλία Ηλιού και στην πολιτική του σκέψη Είναι ο Ηγέτης ο οποίος απαρέγκλιτα διακήρυττε πίστη στους Δημοκρατικούς θεσμούς , πίστη στην απαρέγκλιτη εφαρμογή του Συντάγματος (άρθρο 114), υπακοή στους νόμους του κράτους και αποφυγή κάθε μορφής βίας πέρα από την αυστηρά επιβαλλόμενη εκ των συνθηκών ανάγκη προσωπικής άμυνας.Ετσι ή Αριστερά χάρις την ΕΔΑ ήταν ο πολιτικός χώρος της συνταγματικής και πολιτικής νομιμότητας. Διεκδικούσε την εξουσία αποκλειστικά μέσα από τις εκλογικές διαδικασίες με την αναζήτηση συμμαχιών με τους συγγενείς χώρους.
Σας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω στοιχεία της Πολιτικής σκέψης του Ηλία Ηλιού: Σαλβαδόρ Αλλιέντε , Χιλή , Στις 4 Νοεμβρίου του 1970 ο εκελεγμένος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. της Χιλής ,με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι. Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου την αγάπη του για την Δημοκρατία. .
Απο τις παραδόσεις της ιταλικής Αριστεράς (Γκράμσι και Μπερλιγκουέρ) κληρονομήσαμε πως η «ηγεμονία» αναφέρεται σε μια διεργασία ηθικής και πνευματικής καθοδήγησης και διοίκησης μέσω της οποίας επιτυγχάνεται η απόσπαση της συναίνεσης των κυριαρχούμενων ή υποτελών τάξεων στη διακυβέρνησή τους από τις εκάστοτε κυρίαρχες τάξεις και είναι τόσο περισσότερο εξασφαλισμένη όσο λιγότερη είναι η χρήση ή η απειλή χρήσης της βίας και του εξαναγκασμού.Στην βάση αυτή γεννήθηκε ο Ιστορικός Συμβιμβασμός .Η διεξαγωγή δηλαδή της πολιτικής πάλης με δημοκρατικές και συναινετικές μεθόδους όπου περιλαμβάνονταν όχι μόνο η λειτουργία του κόμματος στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού συστήματος με απόλυτο σεβασμό στους θεσμούς του αλλά και η συνεργασία του με τα αστικά κόμματα. Στις δεδομένες ιστορικές συνθήκες, πίστευε ο Μπερλινγκουέρ ότι η γραμμή αυτή ήταν η μόνη που μπορούσε να ακολουθήσει το κομμουνιστικό κόμμα για την κατάκτηση της εξουσίας ή τουλάχιστον για την αποφασιστική συμμετοχή του στον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων σε κυβερνητικό επίπεδο.
Δεν έχει λοιπόν ανάγκη η Αριστερή πολιτική σκέψη απο Δεσποτείες μπορεί και χαράζει αυτόνομη πορεία ενσωματώνοντας τόσο χαρακτηριστικά της διεθνούς πολιτικής σκέψης και εμπειρίας μπολιάζοντας τα με τις Ελληνικές Παραδόσεις.Με κίνδυνο να φανώ γραφικός επαναλαμβάνω πάλι πως ο Ρήγας Βελεστινλής μέσα από το έργο του, την δράση του και την ζωή του εισήγαγε τον όρο δημοκρατικός πατριωτισμός.Αναφέρει δε ως βασικά του χαρακτηριστικά την Λαϊκή Κυριαρχία,την Εθνική ανεξαρτησία και την Κοινωνική απελευθέρωση.Ο Δημοκρατικός πατριωτισμός ορίζονταν ως πράξη αφοσίωσης του κάθε Πολίτη απέναντι στην αναγκαιότητα της ανασυγκρότησης του Έθνους με σεβασμό πρός το Σύνταγμα.Παράλληλα οι δημοκρατικοί Πολίτες θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στα κοινά και να υπερασπίζουν τους δημοκρατικούς θεσμούς θεωρώντας την υποχρέωση τους αυτή ως το πλέον ιερό απο όλα τα χρέη τους τ
Είναι γνωστό ότι λέξεις και φράσεις αλλάζουν νόημα και σημασία, ανάλογα με την ανάγκη που υπηρετούν και τη στιγμή που τις ενέπνευσε. Γι' αυτό και είναι απαραίτητο, όταν τις χρησιμοποιεί κάποιος, να γνωρίζει την ιστορία τους. Οι ημιμαθείς και ασεβείς κακοποιούν την πνευματική και πολιτική παράδοση χρησιμοποιώντας τέτοιες έννοιες με τρόπο βάρβαρο και ανιστόρητο ώστε να αντιστρέφεται στην πραγματικότητα η σημασία τους και να αλλοιώνεται η ουσία της συγκεκριμένης σκέψης.
Απέναντι λοιπόν στο θα σας ταράξουμε στο ξύλο για μια ακόμη φορά αντιτάσσουμε το θα σας ταράξουμε στην νομιμότητα.Απέναντι στην αντίληψη πώς η Αριστερά φτωχαίνει σε πλούτο αναλύσεων και επεξεργασιών , στην άποψη οτι αγκαλιάζει το συναίσθημα, και ιδιαίτερα το φόβο, εγκαταλείποντας το πεδίο του ορθολογισμού αντιτάσσουμε πως μπορούμε μπολιάζοντας την Διεθνή εμπειρία με τις ιστορικές παραδόσεις μας και τις αναγκαιότητες της Ελληνικής Κοινωνίας να ξαναχτίσουμε στις βάσεις αυτές μια νέα Ελληνική Αριστερή σκέψη.Απέναντι στην προσπάθεια να υπάρξει διείσδυση σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, μέσα απο ένα φτηνό λαϊκισμό απαντούμε με την συναίνεση μέσα πο έναν γόνιμο διάλογο .Απέναντι στην ένδεια των εναλλακτικών προτάσεων η οποία διακρίνεται απο την ακόρεστη βουλιμία για εξουσία και ορίζεται ως αχαλίνωτη επιθυμία «να μπούμε και εμείς στο κόλπο απαντούμε με αποφασιστική συμμετοχή στις εξελίξεις σε μια προσπάθεια να ελεγχθούν , απαντούμε με συνεργασίες με όλους εκείνους - όπου και ανήκουν- στην βάση της δημοκρατικής ιδεολογικής και πολιτικής διαπάλης με απόλυτο σεβασμό στό Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτους
Ισως με το δίκηο σας πείτε πως η πραγματικότητα με διαψεύδει πώς η σημερινή κατάσταση δεν επιτρέπει τέτοιες σκέψεις και αναφέρομαι στον ηθικό ξεπεσμό της Αριστεράς όπου κάθε λογής καρυδιάς καρύδι προσβάλλει βάναυσα την Ιστορία μας , τους θεσμούς, τις ηθικές αξίες και τον Πολιτισμό μας.Να θυμάστε πολύ καλά πως η Ιστορία μας έχει διδάξει πως κάθε αριστερός χώρος ο οποίος δεν δύναται να ασκήσει ηγεμονία ( ηθική και πνευματική καθοδήγηση) στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού συστήματος -με απόλυτο σεβασμό στους θεσμούς του -στο διάβα του χρόνου φυραίνει και τούτο γιατί πιστεύοντας ότι διαθέτει το μονοπώλιο της αλήθειας δεν ανανεώνεται σε επίπεδο ιδεών και θέσεων παρα μόνο προσώπων.Απο την άλλη πιστός στην πολιτική θεωρία των διαχωριστικών γραμμών δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτές έχουν αντικατασταθεί απο νέους όρους.
Σε ότι αφορά το αντιτάσσουμε χρησιμοποιήθηκε ο πληθυντικός γιατί απλούστατα δεν θεωρώ ότι κομίζω γλαύκας εις Αθήνας .Απο την άλλη ίσως και να μην υπάρχει μια αριστερή συλλογικότητα η οποία και να πληρεί τις ανωτέρω προυποθέσεις, αυτό δεν σημαίνει επ'ουδενί οτι δεν μπορεί να δημιουργηθεί όμως .Άλλωστε ως έχει ειπωθεί η Αριστερά στην Ελλάδα θυμίζει θερινό σινεμά , κανείς δεν είναι ικανοποιημένος με το έργο που εναβαίνει και όλοι περιμένουν το επόμενο να είανι και καλύτερο.Με μια μικρή διαφοροποίηση , δεν περιμένουμε πασχίζουμε σε κάθε επίπεδο με κάθε τρόπο συμβάλλοντας ο καθένας πρώτιστα σε ατομικό επίπεδο και μετέπειτα σε συλλογικό να διατρανώσουμε πως τα όνειρα μας είναι ζωντανά, οι ελπίδες μας υπαρκτές, το πείσμα μας αχαλίνωτο απο έναν αδικαίωτο αγώνα Ελλήνων που η Ιστορία, η μοίρα και η ζω τους φέρθηκε σαν άγραφο χαρτί και που εκείνοι σε πείσμα όλων συνεχίζουν χωρίς να λυγίζει το βλέμμα χωρίς να σκοτεινιάσει η ματιά , όρθιοι μέσα στην ερημία του πλήθους ως όρισε ο Μανώλης Αναγνωστάκης
