Με τον Σάββα Ιακωβίδη Σήμερα και στο εξής η υπουργική και, κυρίως, η προεδρική καρέκλα είναι ηλεκτρική!Σε περιόδους κρίσης, όταν διακυβεύεται το μέλλον του τόπου, ο ηγέτης
οφείλει να αίρεται υπεράνω προσωπικών, κομματικών και πολιτικών
σκοπιμοτήτων ή και ιδιοτελειών. Μόνος γνώμονας της πολιτικής του πρέπει
να είναι το συμφέρον του τόπου, η επιβίωση και η ασφάλειά του. Η Κύπρος
διέρχεται τις χειρότερες μέρες από της εγκαθίδρυσης της Δημοκρατίας. Οι
κίνδυνοι που μας περιζώνουν και μας απειλούν είναι τόσο ορατοί, ώστε
κανείς δεν δικαιούται να σκέφτεται πλέον τι θα κερδίσει το κόμμα του,
ποιους θα βολέψει στην εξουσία ή πόσο θα επωφεληθεί. Σήμερα διεξάγεται ο
δεύτερος και τελευταίος γύρος των προεδρικών εκλογών. Όποιος και να
κερδίσει, από την 1η Μαρτίου θα βρεθεί ενώπιον τρομακτικών προβλημάτων
και διλημμάτων. Θα κληθεί να δώσει αμέσως λύσεις και να πάρει… χτες
αποφάσεις σε σωρεία ζητημάτων. Κυρίως, έχει να αντιμετωπίσει τους ξένους
δανειστές μας, την Τρόικα, να υπογράψει το μνημόνιο και, κυρίως, να το
εφαρμόσει. Κι ακόμα θα κληθεί να περάσει από τις Συμπληγάδες που έκτισαν
τα δημοσιεύματα του γερμανικού και βρετανικού Τύπου και δηλώσεις
Γερμανών πολιτικών για κατ' ισχυρισμόν ξέπλυμα βρόμικου χρήματος στην
Κύπρο από Ρώσους ολιγάρχες και μεγιστάνες.
Δεν έχει σημασία, πια, να αναζητηθούν οι λόγοι γιατί η Κύπρος δεν
αντέδρασε έγκαιρα και αποφασιστικά από πέρσι, για να προλάβει αρνητικές
εξελίξεις, να εξηγήσει και να καθησυχάσει ανησυχίες, αμφιβολίες και
κατηγορίες. Το πρόβλημα είναι εδώ και ο νέος Πρόεδρος, που θα εκλεγεί
σήμερα, θα το βρει μπροστά του. Όπως μπροστά του θα βρει τη δανειακή
σύμβαση και το εξ αυτής μνημόνιο, που θα κληθεί να υλοποιήσει. Θα βρει
επίσης τις απειλές της Τουρκίας, τους βρετανικούς εκβιασμούς για το
σχέδιο Ανάν και, φυσικά, έναρξη νέων συνομιλιών για το Κυπριακό. Ακόμα
και τιτάνας να είναι ο νέος Πρόεδρος, δεν μπορεί ν' αντεπεξέλθει μόνος
σε αυτήν την πολύ επικίνδυνη και άκρως δύσκολη αποστολή. Χρειάζεται τη
συνέργεια, τη συνεργασία, τη συναντίληψη και, προπάντων, την ανοχή όλων,
κομμάτων και πολιτών. Όχι για 100 ημέρες αλλά τουλάχιστον για ένα
χρόνο, ίσως και περισσότερο. Είναι αναμενόμενο ότι θα έρθουν ακόμα πιο
δύσκολες ημέρες για όλους. Εκείνο που δεν πρέπει να συμβεί επ’ ουδενί,
είναι τα κόμματα να συνεχίσουν τις βλακώδεις αντιπαραθέσεις τους, ως
συνήθως, οι πολιτικοί τους διαπληκτισμούς και τις φιλοδοξίες τους, κατά
τα ειωθότα, και ο νέος Πρόεδρος να σχηματίσει μια κυβέρνηση όπως γινόταν
μέχρι σήμερα.
Σήμερα, όμως, δεν είναι το… 1960, δεν είναι το 1983, δεν είναι το 1993 ούτε καν το 2003. Σήμερα είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και, συνεπώς, ο νέος Πρόεδρος καλείται να σχηματίσει μια κυβέρνηση που να ανταποκρίνεται στις σκληρές και οδυνηρές απαιτήσεις των καιρών. Με απλά λόγια, όχι κομματική ή διακομματική κυβέρνηση, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσει τις μικρονοϊκές φιλοδοξίες διαφόρων κομματικών παρατρεχάμενων, που μόνη έγνοια τους είναι η καρέκλα. Σήμερα και στο εξής η υπουργική και, κυρίως, η προεδρική καρέκλα είναι ηλεκτρική! Όσοι και όποιοι θα καθίσουν σε αυτές, να ξέρουν εκ προοιμίου ότι δεν δικαιούνται ουδ’ επί στιγμήν να δώσουν «ύπνον τοις οφθαλμοίς και τοις βλεφάροις νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτ?φοις» τους, πριν αναστρέψουν την κατάσταση της οικονομίας, διασώσουν τον τόπο και επαναφέρουν την ελπίδα και την αισιοδοξία στους δεινοπαθούντες, από τα έργα ανάξιων και ανεπαρκών ηγετών, πολίτες. Γι’ αυτό, ο νέος Πρόεδρος θα κριθεί αμέσως, τι είδους διακυβέρνηση θα ασκήσει και τι αποτελέσματα θα φέρει και πώς θα λύσει τα κρίσιμα προβλήματα, από την κυβέρνηση που θα σχηματίσει.
Στις 20 Ιουνίου 1790, στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι του Τόμας Τζέφερσον, μετέπειτα Προέδρου των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε μια κρίσιμη συνάντηση και έγινε ένα ιστορικό δείπνο. Τρεις Αμερικανοί πολιτικοί, που δεν είχαν και τόσο καλές σχέσεις, ο Υπουργός Οικονομίας, Τόμας Τζέφερσον, ο κομματικός παράγοντας, Τζέιμς Μάντισον, και ο Υπουργός Εξωτερικών, Αλεξάντερ Χάμιλτον, συναντήθηκαν στο σπίτι του Τζέφερσον. Οι τρεις άνδρες, σε μια πρωτοφανή αλλά σωστική για τις ΗΠΑ ενέργεια, προήλθαν σε συμβιβασμό και όρισαν την Ουάσιγκτον ως την πρωτεύουσα του νέου κράτους, κήρυξαν τον πόλεμο στην αποικιοκρατική Βρετανία και σύστησαν ένα ταμείο για την αγορά όπλων. Εκείνος ο ιστορικός συμβιβασμός, που σημάδεψε διά παντός την ιστορία των ΗΠΑ, ήταν η απαρχή της γέννησης και της εντεύθεν αναγέννησης της χώρας.
Γι’ αυτό εισηγούμαστε ένα παρόμοιο ιστορικό δείπνο του νέου Προέδρου με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, μακριά και πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας και τις όποιες προεκλογικές πικρίες και αντιπαραθέσεις. Να συμφωνήσουν ότι μόνη έγνοια τους, για τα επόμενα χρόνια, θα είναι η σωτηρία και η επιβίωση της Κύπρου. Αν πραγματικά την αγαπούν.
Έτσι θα κριθούν στην πράξη οι διακηρύξεις, οι δεσμεύσεις και οι εξαγγελίες τους.
Σήμερα, όμως, δεν είναι το… 1960, δεν είναι το 1983, δεν είναι το 1993 ούτε καν το 2003. Σήμερα είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και, συνεπώς, ο νέος Πρόεδρος καλείται να σχηματίσει μια κυβέρνηση που να ανταποκρίνεται στις σκληρές και οδυνηρές απαιτήσεις των καιρών. Με απλά λόγια, όχι κομματική ή διακομματική κυβέρνηση, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσει τις μικρονοϊκές φιλοδοξίες διαφόρων κομματικών παρατρεχάμενων, που μόνη έγνοια τους είναι η καρέκλα. Σήμερα και στο εξής η υπουργική και, κυρίως, η προεδρική καρέκλα είναι ηλεκτρική! Όσοι και όποιοι θα καθίσουν σε αυτές, να ξέρουν εκ προοιμίου ότι δεν δικαιούνται ουδ’ επί στιγμήν να δώσουν «ύπνον τοις οφθαλμοίς και τοις βλεφάροις νυσταγμόν και ανάπαυσιν τοις κροτ?φοις» τους, πριν αναστρέψουν την κατάσταση της οικονομίας, διασώσουν τον τόπο και επαναφέρουν την ελπίδα και την αισιοδοξία στους δεινοπαθούντες, από τα έργα ανάξιων και ανεπαρκών ηγετών, πολίτες. Γι’ αυτό, ο νέος Πρόεδρος θα κριθεί αμέσως, τι είδους διακυβέρνηση θα ασκήσει και τι αποτελέσματα θα φέρει και πώς θα λύσει τα κρίσιμα προβλήματα, από την κυβέρνηση που θα σχηματίσει.
Στις 20 Ιουνίου 1790, στη Νέα Υόρκη, στο σπίτι του Τόμας Τζέφερσον, μετέπειτα Προέδρου των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε μια κρίσιμη συνάντηση και έγινε ένα ιστορικό δείπνο. Τρεις Αμερικανοί πολιτικοί, που δεν είχαν και τόσο καλές σχέσεις, ο Υπουργός Οικονομίας, Τόμας Τζέφερσον, ο κομματικός παράγοντας, Τζέιμς Μάντισον, και ο Υπουργός Εξωτερικών, Αλεξάντερ Χάμιλτον, συναντήθηκαν στο σπίτι του Τζέφερσον. Οι τρεις άνδρες, σε μια πρωτοφανή αλλά σωστική για τις ΗΠΑ ενέργεια, προήλθαν σε συμβιβασμό και όρισαν την Ουάσιγκτον ως την πρωτεύουσα του νέου κράτους, κήρυξαν τον πόλεμο στην αποικιοκρατική Βρετανία και σύστησαν ένα ταμείο για την αγορά όπλων. Εκείνος ο ιστορικός συμβιβασμός, που σημάδεψε διά παντός την ιστορία των ΗΠΑ, ήταν η απαρχή της γέννησης και της εντεύθεν αναγέννησης της χώρας.
Γι’ αυτό εισηγούμαστε ένα παρόμοιο ιστορικό δείπνο του νέου Προέδρου με όλους τους πολιτικούς αρχηγούς, μακριά και πέρα από τα φώτα της δημοσιότητας και τις όποιες προεκλογικές πικρίες και αντιπαραθέσεις. Να συμφωνήσουν ότι μόνη έγνοια τους, για τα επόμενα χρόνια, θα είναι η σωτηρία και η επιβίωση της Κύπρου. Αν πραγματικά την αγαπούν.
Έτσι θα κριθούν στην πράξη οι διακηρύξεις, οι δεσμεύσεις και οι εξαγγελίες τους.
