26 Ιανουαρίου 2013

Ταξίδια και... επιμόρφωση

Τα ταξίδια στο εξωτερικό ανέκαθεν ήταν χρήσιμα όχι μόνο για αναψυχή αλλά και για λόγους επιμορφωτικούς.Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ευκαιρία να επιστρέψει σοφότερος μετά τις επισκέψεις του σε Βερολίνο και Ουάσιγκτον, καθώς για πρώτη φορά ως αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ συναντήθηκε με σοβαρούς παράγοντες της διεθνούς σκηνής, διευρύνοντας τον κύκλο επαφών του πέραν των αρχηγών μικρών αριστερών κομμάτων και κινημάτων.Μπορεί στο εσωτερικό να δέχεται κριτική ότι έγινε συστημικός και δεν επέμεινε και στο εξωτερικό στους υψηλούς τόνους που χρησιμοποιεί στην Ελλάδα. Ομως αυτό είναι το απολύτως φυσιολογικό.

Δεν μπορεί να μην καταγραφεί στα θετικά της επίσκεψης στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι ο κ. Τσίπρας εμφάνισε με υπεύθυνο τρόπο θέσεις που αποτελούν εθνική στρατηγική και πιθανόν ο τομέας εξωτερικής πολιτικής θα πρέπει να αποτελέσει ένα καλό υπόδειγμα διακομματικής συνεργασίας και σε άλλους τομείς.Είναι επίσης θετικό ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και μάλιστα τη στιγμή που το κόμμα του προηγείται σε αρκετές δημοσκοπήσεις, διαπίστωσε, όχι από διηγήσεις αλλά διά ζώσης, ότι εκτός από τις καλές προθέσεις, εκτός από τις συνιστώσες, υπάρχει και ο πραγματικός κόσμος. Αυτό που λέγεται «εταίροι», «δανειστές», «σύμμαχοι».Οτι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, το ίδιο και ο Πολ Τόμσεν, εκείνον που χαρακτήριζαν «χαμηλόβαθμο υπάλληλο» και του έκλειναν την πόρτα της Κουμουνδούρου, αν και σε δύο ημέρες συναντήθηκαν ήδη δύο φορές.

Τόσο στο ΔΝΤ όσο και στο Βερολίνο νωρίτερα μάθαμε με λεπτομέρειες τι είπε και τι ανέλυσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ στους συνομιλητές του, δεν μάθαμε βεβαίως το ίδιο αναλυτικά τι απάντησαν αυτοί, αλλά το κέρδος είναι ότι τουλάχιστον ο κ. Τσίπρας άκουσε τις απαντήσεις. Και αυτό μπορεί να τον κάνει σοφότερο.Γιατί στις διεθνείς και διακρατικές σχέσεις και μάλιστα μεταξύ δανειστών και δανειζόμενου, δεν έχει σημασία μόνο τι ζητά ο δεύτερος αλλά κυρίως τι του προσφέρουν οι πρώτοι.
Οσο για τους επαίνους στο μοντέλο Ομπάμα, το οποίο ακούσαμε ότι προσομοιάζει στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα συνιστούσαμε περισσότερο μέτρο. Γιατί, εκτός των άλλων, είναι και θέμα σοβαρότητας. ΝΙΚΟΣ ΜΕΛΕΤΗΣ