Ο Ερντογάν υπογράφει ενεργειακή συμμαχία με τον Πούτιν, ο Ολάντ, με αφορμή τη Συρία, υιοθετεί σκληρή γλώσσα που ματαιώνει την επίσκεψη του Ρώσου προέδρου στο Παρίσι, η ΕΕ διαμηνύει ότι πάμε σε παράταση των κυρώσεων στη Ρωσία, η Μόσχα ανακοινώνει την αναβάθμιση των διευκολύνσεων στο Ταρτούς της Συρίας σε στρατιωτική βάση και τέλος η εγκατάσταση αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ στη Νότιο Κορέα που προκάλεσε ως άμεση αντίδραση της Κίνας και της Ρωσίας την αναγγελία κοινών αντιπυραυλικών ασκήσεων στις αρχές του 2017. Αν στα παραπάνω προστεθεί η πολύ πιθανή πλέον αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο από τον Ομπάμα στην Κλίντον και από τον Κέρι στη Νούλαντ, τότε βρισκόμαστε σε μια αντιπαράθεση πιο έντονη και πιο γεωγραφικά εκτεταμένη από αυτήν του Ψυχρού Πολέμου.
Μια αντιπαράθεση που δεν θα είναι πλέον η παροξυσμική κορύφωση της κρίσης της διάλυσης της ΕΣΣΔ, αν δηλαδή οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες ανήκουν στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, αλλά μια μετωπική σύγκρουση ΗΠΑ - Ρωσίας και των συμμάχων τους με διακύβευμα την παγκόσμια τάξη, αν θα είναι δηλαδή μονομερής δυτική-αμερικανική ή πολυμερής με τη συμμετοχή και των υπόλοιπων κέντρων ισχύος του πλανήτη.
Σε κάθε περίπτωση, η Ρωσία έχει προλάβει να διαμορφώσει ευνοϊκούς συσχετισμούς στην ευρύτερη Μέση Ανατολή καθώς έχει στο πλευρό της την Τεχεράνη, τη Βαγδάτη, τη Δαμασκό και την Αγκυρα, με τις ΗΠΑ να έχουν ακόμη ανοικτά μέτωπα τριβών καχυποψίας τόσο με τη Σαουδική Αραβία όσο και με το Ισραήλ.
Με τις εκλογές στις ΗΠΑ στις 8.11 και την αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο στις 21.1, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να πάρει μείζονος κλίμακας πρωτοβουλίες τουλάχιστον για ένα τετράμηνο. Αμέσως μετά τις εκλογές, στην ουσία ο Ομπάμα θα συνδιαχειρίζεται τη διακυβέρνηση της χώρας με τον ή τη διάδοχό του, ο οποίος προφανώς δεν θα επιθυμεί να δεσμευθεί από κινήσεις και πρωτοβουλίες του προκατόχου του.
kapopoulos@pegasus.gr
