Ο αρχιτέκτονας αυτού του φόβου είναι ο Ραούφ Ντενκτάς. Μας παρομοίασε με χάπι, με μύγα. «Θα μας καταπιούν σαν χάπι», είπε. «Θα μας λιώσουν σαν μύγα», είπε. Ο φόβος μεγάλωνε συνεχώς. Όλοι πίστεψαν πως ήταν χάπι, πως ήταν μύγα. Όσοι γελούσαν με τον Ντενκτάς όταν τα έλεγε αυτά τώρα λένε τα ίδια πράγματα. Αλλά δεν μιλάνε για χάπι ή μύγα. Μιλάνε για λιμάνι. Ένα λιμάνι στο οποίο θα καταφύγουμε. Την Τουρκία! Μήπως αναζητούμε λιμάνι να καταφύγουμε ή ειρήνη; Αν χρειαζόμαστε ένα τέτοιο λιμάνι, γιατί καθόμαστε ακόμα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Πώς θα φτιάξουμε συνεταιρισμό με κάποιον που φοβόμαστε ότι μπορεί να μας σκοτώσει ανά πάσα στιγμή; Αφού επιμένουμε ότι οι εγγυήσεις είναι όρος απαράβατος, σημαίνει ότι δεν έχουμε την παραμικρή εμπιστοσύνη στον μελλοντικό μας εταίρο. Τι είδους συνεταιρισμός είναι αυτός, τι είδους ειρηνευτική συμφωνία;
Όσοι ζητάνε εγγυήσεις επιδεικνύουν πολλή δειλία και αναξιοπρέπεια. Φωνάζουν στον κόσμο ότι είμαστε μια κοινότητα που χρειάζεται προστασία και σωτηρία. Και δεν έχουν κανένα πρόβλημα με αυτό. Δεν κοκκινίζουν. Δεν ντρέπονται. Τελικά, όλοι τους ερωτεύτηκαν την Αϊσέ που ήρθε για διακοπές στο νησί πριν 42 χρόνια. Δεν θέλουν να σηκωθεί και να φύγει. Και κάποτε αρχίζουν το τροπάρι ότι «θέλουμε να γίνουμε αφέντες του σπιτιού μας». Αν δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς σωτήρες. Αν χρειάζεσαι τόσο πολύ να σε σώζουν. Αν αναζητείς ένα λιμάνι να καταφύγεις. Πώς θα γίνεις αφέντης του σπιτιού σου, ρε φίλε; Μήπως κάνοντας πάλι εγγυητή τον στρατό, ο οποίος από εγγυητής μετατράπηκε σε κατοχικό; Παλιά δεν φοβόσουν. Αλλά τώρα φοβάσαι. Δεν έχεις αυτοπεποίθηση. Δεν θίγει την αξιοπρέπειά σου ακόμα και το γεγονός ότι σε αποκαλούν φοβητσιάρη. Αποδέχτηκες ότι είσαι χάπι και μύγα. Δεν μπορείς καν να πεις «δοκίμασε και θα δεις, μολών λαβέ». Απέδωσες στους απέναντί σου αριθμητική υπεροχή. Δεν ξέρεις καν ότι οι νίκες δεν εξαρτώνται από την αριθμητική υπεροχή σε έναν κόσμο όπου τα όπλα είναι τόσο θανατηφόρα. Μήπως θα έρθουν να σε σφάξουν μόλις φύγει ο τουρκικός στρατός; Άσε τους να έρθουν. Να έρθουν αν θέλουν να αυτοκτονήσουν. Νομίζεις ότι εκείνοι που δεν μπόρεσαν να περάσουν από την Ερμού το 1963 θα περάσουν τώρα;
Άντε, πήγαινε στο τραπέζι. Να είσαι θαρραλέος. Να έχεις καρδιά. Πες εμπιστεύομαι τον εαυτό μου, δεν θέλω εγγυητές και άλλα παρόμοια. Κόψε και πέτα μακριά αυτό τον ψωριάρη τον φόβο σου. Στάσου όρθιος. Απαλλάξου από αυτό τον φόβο, απαλλάξου. Απαλλάξου από τον φόβο ότι θα σε σφάξουν. Και επιπλέον, φοβάσαι μόνο ότι θα σε σφάξουν οι Ελληνοκύπριοι; Πώς ξέρεις ότι δεν θα σε τελειώσει ο αγαπητός σου εγγυητής που δεν έχει μυαλό στο κεφάλι;
Κοίτα που η άλλη πλευρά σου έδωσε τη μεγαλύτερη υποχώρηση που μπορούσε. Αποδέχτηκε το διζωνικό δικοινοτικό ομοσπονδιακό οικοδόμημα, κάτι το οποίο δεν θα μπορούσε ποτέ να αποδεχτεί. Άρπαξες αυτό το αγαθό που κάποτε δεν θα μπορούσες καν να διανοηθείς και το τσέπωσες. Τι άλλο θέλεις; Μοιράστηκε το κράτος μαζί σου. Δεν αρκεί;
Πηγή: http://politis.com.cy/article/i-aise-ine-i-agapimeni-olon Πηγή: http://politis.com.cy/article/i-aise-ine-i-agapimeni-olon
