Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός στον
εναέριο επιχειρησιακό σχεδιασμό για να καταλάβει ότι από πέρυσι τον
Οκτώβριο υπάρχει μια de facto στρατιωτική συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας στη
Συρία: Ανταλλαγή πληροφοριών, κατανομή των στόχων που θα προσβληθούν και
μέτρα ασφαλείας για τις πτήσεις των μαχητικών αεροσκαφών των δύο χωρών
που επιχειρούν το ένα δίπλα στο άλλο. Χθες από το μακρινό Βιεντιάν, την
πρωτεύουσα του Λάος, ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, λίγο μετά τη συνάντησή
του με τον Ρώσο ομόλογό του, Σεργκέι Λαβρόφ, ανακοίνωσε ότι ελπίζει στις
αρχές Αυγούστου να είναι σε θέση να ανακοινώσει λεπτομέρειες της
αμερικανικής πρότασης για στενότερη επιχειρησιακή συνεργασία και
ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ Ούάσιγκτον και Μόσχας για τη Συρία.Σχεδόν ταυτόχρονα από τη Βόρεια Καρολίνα ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος για τον Λευκό Οίκο, Ντόναλντ Τραμπ, ανακοίνωνε ότι σε περίπτωση εκλογής του θα σκεφθεί τη σύναψη μιας συμμαχίας με τη Ρωσία εναντίον των τζιχαντιστών. Στην ουσία ο Κέρι προωθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος την de jure νομιμοποίηση μιας de facto υφιστάμενης εδώ και έναν χρόνο συνεργασίας, ενώ ο Τραμπ διαβεβαιώνει ότι σε περίπτωση εκλογής του δεν θα υπάρξουν εκπλήξεις ως προς τη συνεργασία με τη Μόσχα. Ποιος απειλεί την εμβάθυνση της συνεργασίας ΗΠΑ-Ρωσίας με αφετηρία τη Συρία και την ευρύτερη Μέση Ανατολή; Η απάντηση βρίσκεται στο μανιφέστο πενήντα μεσαίων και υψηλόβαθμων στελεχών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που πριν από περίπου ενάμιση μήνα δημοσιοποίησαν τη διαφωνία τους με την πολιτική Ομπάμα στη Συρία αλλά και δηλώσεις μελών της ηγεσίας των αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων και του ΝΑΤΟ. Εδώ και τρία χρόνια οι ΗΠΑ υλοποιούν σιωπηρά και αθόρυβα μια μεγάλη ανατροπή στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.
Μεγάλη ανατροπή στρατηγικών διαστάσεων που προσδιορίζει πλέον για πρώτη φορά τους τζιχαντιστές κάθε είδους και μορφής ως υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο και όχι πλέον την επάνοδο της Μόσχας στη Μέση Ανατολή και αλλού ως μεγάλης δύναμης που δεν παρακάμπτεται, με τα ζωτικά της συμφέροντα να συνυπολογίζονται στη χάραξη της αμερικανικής πολιτικής. Η στροφή που αποφάσισε ο Ομπάμα και υλοποίησε ο Κέρι προσκρούει στην αδράνεια της κυβερνητικής γραφειοκρατίας στην Ουάσιγκτον αλλά και στη δυσαρέσκεια συμμάχων, όπως το Ισραήλ και η Σαουδική Αραβία, λόγω της εξομάλυνσης των σχέσεων των ΗΠΑ με το Ιράν με τη βοήθεια της Ρωσίας αλλά και χωρών της Ανατολικής Ευρώπης που δικαίως υποψιάζονται ότι η προσέγγιση Ουάσιγκτον-Μόσχας δεν θα περιοριστεί στη Μέση Ανατολή, αλλά πολύ γρήγορα θα αποκτήσει συνολική δυναμική.
kapopoulos@pegasus.gr
