Του Γιώργου Παυλόπουλου
Σε μεγάλο πρόβλημα εξελίσσονται για την Ε.Ε. τα δημοψηφίσματα. Από τη
μία, είναι σχεδόν ανύπαρκτες οι περιπτώσεις, ειδικά τις δύο τελευταίες
δεκαετίες, που το αποτέλεσμά τους δεν είναι αντίθετο με την επίσημη θέση
των Βρυξελλών και των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων.
Από την άλλη και ακριβώς για τον προηγούμενο λόγο, το αποτέλεσμά τους
δεν εφαρμόζεται σχεδόν ποτέ στην πράξη, καθώς είτε οι πολίτες
αναγκάζονται να ξαναψηφίσουν είτε οι «θεσμοί» και οι κυβερνήσεις το
αλλοιώνουν ετσιθελικά.
Στην πρώτη κατηγορία εμπίπτει η Δανία, με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όπου το αρχικό «όχι» του 1992 έγινε «ναι» το 1993 μετά από παραχωρήσεις της Ε.Ε., αλλά και η Ιρλανδία και μάλιστα δύο φορές: Με τη Συνθήκη της Νίκαιας -«όχι» το 2001 και «ναι» το 2002- και με τη Συνθήκη της Λισαβόνας -«όχι» το 2008, «ναι» το 2009 και μάλιστα χωρίς καμία αλλαγή… Όσο για τη δεύτερη, σε αυτή συγκαταλέγονται αφενός Γαλλία και Ολλανδία, όπου το «όχι» στο ευρωσύνταγμα του 2005 μετατράπηκε ουσιαστικά σε «ναι» μέσω της πανομοιότυπης Συνθήκης της Λισαβόνας τρία χρόνια αργότερα και αφετέρου η Ελλάδα, με την απίστευτη «κωλοτούμπα» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Η αλήθεια δε είναι ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως κάτι ανάλογο «μαγειρεύεται» και για την περίπτωση του Brexit, χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει ποιο από τα δύο μοντέλα θα εφαρμοστεί ή εάν θα επινοηθεί κάποιο τρίτο. Σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι στα κέντρα λήψης αποφάσεων καταστρώνονται ήδη σχέδια για κατάργηση των δημοψηφισμάτων. Ίσως και των εκλογών… WWW.IMERISIA.GR
Πηγή: Τέλος με τα δημοψηφίσματα! Εξελίσσονται σε μεγάλο πρόβλημα για την Ε.Ε. http://wp.me/p3kVLZ-AyB
