Η ετήσια έκθεση του ΔΝΤ για τις προοπτικές της
γαλλικής οικονομίας δείχνει μια δυναμική υλοποίησης του χειρότερου
δυνατού σεναρίου για τη χώρα αλλά και για την ΕΕ-Ευρωζώνη συνολικά. Με
τη Λεπέν να είναι σταθερά στις δημοσκοπήσεις πρώτη, τον Ολάντ να
διστάζει να θέσει υποψηφιότητα και τον υπουργό Οικονομίας Μακρόν να το
σκέπτεται, και τη Δεξιά να σπαράσσεται μεταξύ Σαρκοζί και Ζιπέ, το τοπίο
είναι ήδη δεδομένο ως ασταθές.Ετσι, την ώρα που οι Ολάντ - Βαλς αλλά κυρίως ο υπουργός Οικονομικών Σαπέν και ο Γάλλος επίτροπος Μοσκοβισί προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, να αποφύγουν μετωπική σύγκρουση με τον Σόιμπλε και ταυτόχρονα να μην αποσταθεροποιήσουν την Πορτογαλία και την Ισπανία με αυστηρές κυρώσεις αλλά και την Ιταλία με σκληρό bail-in στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών, έρχεται η έκθεση του ΔΝΤ, που με την πιο προσεκτική δυνατή διατύπωση προειδοποιεί ότι η Γαλλία είναι στα όρια της αδυναμίας υλοποίησης των δημοσιονομικών της στόχων.
Με το ΔΝΤ να προβλέπει διπλωματικά δημοσιονομικό έλλειμμα 3% -το πλαφόν δηλαδή που θέτει το Σύμφωνο Σταθερότητας- για το 2017, αλλά και την επισήμανση ότι οι ισορροπίες αυτές μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή όπως π.χ. το χρέος να υπερβεί το 100% του ΑΕΠ, η διπλή εκλογική αναμέτρηση της άνοιξης του 2017 στη Γαλλία -πρώτα προεδρική και στη συνέχεια βουλευτικές εκλογές- γίνεται θρίλερ για γερά νεύρα. Φανταστείτε μια εκστρατεία όπου από τη μια πλευρά η Λεπέν και η ακροδεξιά του Εθνικού Μετώπου θα μιλούν για αποχώρηση από την ΕΕ και επιστροφή στην εθνική κυριαρχία, και την ίδια στιγμή υπό την πίεση του Σόιμπλε οι Ντομπρόφσκις - Μοσκοβισί θα απειλούν τους απερχόμενους Ολάντ - Βαλς με κυρώσεις αν δεν πάρουν πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας...
Η προ μηνός δημόσια σκληρή κριτική του επικεφαλής του Eurogroup Ντάισελμπλουμ προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Γιούνκερ για τη δήλωσή του ότι μια χώρα του μεγέθους της Γαλλίας δεν μπορεί να τιμωρηθεί με κυρώσεις μάς προϊδέασε για το πόσο έχουν συρρικνωθεί τα περιθώρια ειδικής μεταχείρισης του Παρισιού από το Βερολίνο.
Ο θάνατός σου η ζωή μου: Αν η πίεση για νέα μέτρα λιτότητας λίγο πριν από τις γαλλικές εκλογές της άνοιξης του 2017 πριμοδοτήσει την ακροδεξιά, στη Γερμανία θα έχει το αντίθετο αποτέλεσμα καθώς θα θωρακίσει σε κάποιο βαθμό την εκλογική βάση της Χριστιανοδημοκρατίας από τον διεμβολισμό της από την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) στην πορεία για τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
kapopoulos@pegasus.gr
