«Εν μέρει εθνικός, εν μέρει χριστιανίζων» έτσι
αποτυπώνει ο Αλεξανδρινός ποιητής τις αντιφάσεις της πρωτοχριστιανικής
εποχής. Εν μέρει αντίπαλος και εν μέρει εταίρος, κάπως έτσι θα
μπορούσαμε να συνοψίσουμε τη στάση των ΗΠΑ και της Δύσης απέναντι στη
Ρωσία με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που αρχίζει σήμερα στη
Βαρσοβία.Αντίπαλος που, αν πάρουμε στα σοβαρά τις επίσημες τοποθετήσεις της Ατλαντικής Συμμαχίας, έχει δημιουργήσει ανασφάλεια στην Πολωνία και στις τρεις Βαλτικές Χώρες ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να εφαρμόσει σε βάρος τους μονομερή προβολή ισχύος όπως έκανε στην Κριμαία πριν από δύο και πλέον χρόνια. Ετσι τέσσερα τάγματα από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τον Καναδά και τη Γερμανία θα αναπτυχθούν εκ περιτροπής στις «απειλούμενες» χώρες.
Εταίρος γιατί προχθές Τετάρτη ο Ομπάμα είχε μακρά τηλεφωνική συνομιλία με τον Πούτιν με κύρια σημεία τις εξελίξεις στη Συρία και στην Ουκρανία αλλά και γιατί την Τετάρτη 13-7 συνέρχεται στις Βρυξέλλες το Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που δραστηριοποιήθηκε πρόσφατα ύστερα από διετές πάγωμα της λειτουργίας του, μια συνάντηση που προφανώς αποβλέπει στο να αποδραματοποιήσει την ψυχροπολεμική ρητορική που θα κυριαρχήσει στη Σύνοδο Κορυφής της πολωνικής πρωτεύουσας.
Είναι προφανές ότι η επικίνδυνη φαρσοκωμωδία που θέλει τα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ και της Ρωσίας να βομβαρδίζουν με κοινό επιχειρησιακό σχεδιασμό στη Συρία και ταυτόχρονα να εκτελούν αναγνωρίσεις και αναχαιτίσεις στα όρια του θερμού επεισοδίου στη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα δεν μπορεί να παραταθεί επ' αόριστον. Επί της ουσίας η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία θα είναι μια αγωνιώδης κυρίως αμερικανική προσπάθεια για μια επίδειξη ενότητας μιας βαθιά διασπασμένης Διατλαντικής Συμμαχίας:
Διασπασμένη απέναντι στη Μόσχα, με τις Γερμανία, Ιταλία, Σλοβακία, Ουγγαρία να θέλουν εδώ και τώρα άρση των κυρώσεων και την Πολωνία και τις Βαλτικές Χώρες να θέλουν ολική επαναφορά στον Ψυχρό Πόλεμο. Διασπασμένη για τον πολιτικό και αμυντικό ρόλο της Βρετανίας μετά το Brexit, καθώς το Λονδίνο ήταν η γέφυρα ανάμεσα στις ΝΑΤΟϊκές και τις ευρωπαϊκές δομές συνεργασίας. Διασπασμένη στην παγκόσμια οικονομία με το Βερολίνο και την Ευρωζώνη υπό την ομηρεία του να αποτελούν με την εμμονή στη λιτότητα μόνιμη παραφωνία στη γραμμή πλεύσης των ΗΠΑ για διασφάλιση της ανάπτυξης.
Διασπασμένη ως προς την προώθηση Ενιαίας Αγοράς Βόρειας Αμερικής - Ευρώπης στο πλαίσιο της Συνθήκης ΤΤΙΡ, που αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα της Ουάσιγκτον, καθώς ο θρυμματισμός και η πολυδιάσπαση της ΕΕ έχουν βραχυκυκλώσει κάθε μορφή θεσμικής ή και άτυπης διαπραγμάτευσης.
kapopoulos@pegasus.gr
