Ένας
πόλεμος σε μια συνοικία της πόλης. Μια πόλη σε κατοχή. Ένας πόλεμος στη
συνοικία Σουρ του Ντιγιάρμπακιρ. Το Ντιγιάρμπακιρ σε κατοχή.
Είχαν περάσει 45 μέρες
από την αρχή των ένοπλων συγκρούσεων, στην ιστορική συνοικία της Σουρ,
την προηγούμενη εβδομάδα, που βρισκόμασταν εκεί. 45 μέρες και ο
τουρκικός στρατός δεν είχε (και δεν έχει) καταφέρει να κάμψει την αντίσταση των 150 νεαρών Κούρδων μαχητών, που έχουν κηρύξει αυτονομία, στη συνοικία τους. Τον ακριβή αριθμό των νεαρών μαχητών λίγοι τον γνωρίζουν. Ίσως είναι λίγοι περισσότεροι.
Μέσα στην εμπόλεμη ζώνη της Σουρ δεν υπάρχει μόνο ο πάνοπλος τουρκικός στρατός και οι Κούρδοι μαχητές. Είναι εκεί, για εβδομάδες, και τα πτώματα Κούρδων μαχητών, αλλά και αμάχων.
Πτώματα πεταμένα στους δρόμους. Άμαχοι που σκοτώθηκαν στις αυλές των
σπιτιών τους, στους δρόμους της συνοικίας τους. Το τουρκικό κράτος
απαγορεύει στους Κούρδους να πάρουν τις σορούς των νεκρών τους.
Στο Ντιγιάρμπακιρ (μια πόλη ενός
εκατομμυρίου ανθρώπων) ακούγονται, κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας,
οι πυροβολισμοί των Κούρδων μαχητών και οι ήχοι από τα βαριά όπλα του
τουρκικού στρατού. Ο πόλεμος σταματά για λίγο. Ξεκινά πάλι. Σταματά για
λίγο. Ξεκινά πάλι.
Μέσα στη Σουρ, όπως περιγράφουν άνθρωποι που γνωρίζουν, οι Κούρδοι μαχητές έχουν στήσει αυτοσχέδια οδοφράγματα από σακιά άμμου. Είναι ένα αντάρτικο πόλης, αφού οι νεαροί Κούρδοι γνωρίζουν καλά τη συνοικία τους, τη Σουρ. Από την άλλη ο τουρκικός στρατός έχει κάθε σύγχρονο μέσο. Τεθωρακισμένα, ελικόπτερα, πολλούς στρατιώτες εκπαιδευμένους, ειδικές (δολοφονικές) δυνάμεις και βαριά όπλα.
Καταστρέφει ολόκληρα σπίτια και ιστορικά κτίρια , για να ανοίξει δρόμο
και να αντιμετωπίσει τους Κούρδους. Κάποιοι λένε πως δοκιμάζει και
καινούργια όπλα στο Ντιγιάρμπακιρ.
Το μεγαλύτερο μέρος της Σουρ είναι
αποκλεισμένο από την αστυνομία. Στην περιοχή υπάρχει απαγόρευση
κυκλοφορίας. Απαγόρευση κυκλοφορίας υπάρχει σε όλη την πόλη του
Ντιγιάρμπακιρ, από τις 6 το απόγευμα, μόλις βραδιάσει. Υπάρχει μόνο ένα
μέρος της Σουρ που, τυπικά, επιτρέπεται να πάνε οι κάτοικοι. Μια «ζώνη»
που έχεις μεγάλες πιθανότητες να δεχθείς σφαίρα από ελεύθερο σκοπευτή
του τουρκικού στρατού.
Οι σφαίρες, άλλωστε, έχουν φτάσει και στα παράθυρα κατοικημένων σπιτιών,
τα λίγα που κατοικούνται πια στη Σουρ. Οι περισσότεροι από τους 25.000
κατοίκους είναι πρόσφυγες στην πόλη τους. Περίπου 3000 αρνούνται να
φύγουν από τα σπίτια τους. Ο στρατός επιδιώκει να τους υποχρεώσει να
εγκαταλείψουν. Όπως, άλλωστε, αναφέραμε και σε προηγούμενο δημοσίευμα ο
τουρκικός στρατός διαμένει στα σπίτια των Κούρδων της Σουρ! Στα σπίτια
που δεν έχει ακόμα καταστρέψει….
Φωτογραφίες που εξασφαλίσαμε από την απαγορευμένη περιοχή της Σουρ:
Το υπόλοιπο Ντιγιάρμπακιρ ζει και θρηνεί
τους νεκρούς του. Κάποιοι μένουν σε καταφύγια, κάποιοι σε συγγενείς
τους. Ακούνε τους ήχους του πολέμου και δηλώνουν ανοιχτά: Έχουμε κατοχή
από τον τουρκικό στρατό. Να σημειωθεί πως το τελευταίο διάστημα, συμφωνα
με πληροφορίες, η αστυνομική δύναμη του Ντιγιάρμπακιρ έχει αυξηθεί κατά
3000 άτομα. Επιπλέον εστάλη και νέα ομάδα ειδικών δυνάμεων του
τουρκικού στρατού. Όπου και να πας υπάρχει αστυνομία. Ένας στους 20 που
συναντάς, στο δρόμο, λένε οι Κούρδοι, είναι ασφαλίτης.
Το Ντιγιάρμπακιρ είναι πιο φτωχό από
πριν. Η κατάσταση έχει αποτελέσματα στην οικονομία της πόλης, όπως είναι
αναμενόμενο. Να σημειωθεί πως ο μισθός στην πόλη (π.χ για έναν
σερβιτόρο) είναι 700 με 800 τουρκικές λίρες (240 με 270 ευρώ) . Παρά την
κατάσταση τους οι Κούρδοι βοηθούν και τους πρόσφυγες, από τις εμπόλεμες
ζώνες. Έχουν στήσει έναν χώρο στο Ντιγιάρμπακιρ, όπου στεγάζονται
περίπου 2.500 πρόσφυγες.
Ολόκληρος «στρατός» για μια συγκέντρωση γιατρών
H συγκέντρωση των γιατρών,
που απαιτούσαν τις σορούς των νεαρών Κούρδων ήταν καθημερινά μπροστά
στο δημαρχείο της πόλης. Παράλληλα, ζητούσαν να παραλάβουν τραυματίες,
για να τους βοηθήσουν. Γύρω στο μεσημέρι επιδίωξαν να κάνουν πορεία
προς τη Σουρ. Έφτασαν μέχρι ενα σημείο της λεωφόρου Ελαζίγκ, αλλά –όπως
κάθε φορά – η αστυνομία τους είπε να γυρίσουν πίσω.
Η πορεία ακολούθησε το δρόμο της επιστροφής στο δημαρχείο. Δεν ξεπερνούσαν τα 50 άτομα. Αν προσπαθούσε κανείς να υπολογίσει τις ένστολες
δυνάμεις της αστυνομίας, τους ένοπλους με το σήμα της αστυνομίας στο
πίσω μέρους του γιλέκου, εκείνους τους τύπους που φορούσαν πολιτικά και
είχαν όπλο στο χέρι, αλλά και τους «απλούς» ασφαλίτες, τότε θα έβγαζε ένα απλό συμπέρασμα: Το τουρκικό κράτος (και παρακράτος) είχε υπερπολλαπλάσια παρουσία απ’ τους γιατρους.
Σαν να μην έφτανε το ανθρώπινο δυναμικό ,
που περιγράψαμε, η τουρκική αστυνομία είχε φροντίσει να υπάρχουν και
οχήματα της και αυτοκίνητα με συμβατικές πινακίδες (με ένοπλους
ασφαλίτες), μια αύρα με κανόνια νερού και κλούβες, αρκετές κλούβες.
Ένα ολόκληρος «στρατός» ήταν εκεί για 50
άτομα (οι περισσότεροι απ’ τους διαδηλωτές ήταν γυναίκες γιατροί και
νοσοκόμες). Την ίδια ώρα ο κανονικός στρατός έκανε επιθέσεις στη Σουρ.
Ήδη είχαμε αρχίσει να διακρίνουμε τους ήχους από τα βαριά όπλα του
τουρκικού στρατού. Παράλληλα, το ελικόπτερο δεν σταμάταγε να πετάει πάνω
από τα κεφάλια μας. Έπρεπε να ελέγχει τους «τρομοκράτες» μέσα κι έξω
από τη Σουρ, να βοηθήσει το «έργο» του στρατού.
«Να έρθεις εσύ»!
Η συγκέντρωση έφτασε στο δημαρχείο. Ένας
τύπος με πολιτικά και το όπλο στο χέρι απαίτησε, από μακριά, οι
γυναίκες να κατέβουν τα σκαλιά του δημαρχείου, για να τους μιλήσει. Οι
γυναίκες του απάντησαν: «Να έρθεις εσύ»! Ο εκπρόσωπος της αστυνομίας
«δέχθηκε» να κάνει τη μισή απόσταση, για να μεταφέρει τις εντολές του:
Δεν θα κατέβετε ξανά στο δρόμο, δεν θα φωνάζετε συνθήματα. Γύρω του
ήρθαν κι άλλοι άντρες, για να ενισχύσουν την παρουσία της αστυνομίας,
στη «συζήτηση». Η «συζήτησε» τελείωσε. Οι γυναίκες ανέβηκαν τα σκαλιά
του δημαρχείου και κατευθύνθηκαν στο σημείο της συγκέντρωσης. Άρχισαν να
τραγουδάνε, να φωνάζουν συνθήματα και να κάνουν ομιλίες για τις
επόμενες κινήσεις τους.
«Επιτρέπουν» τις διαδηλώσεις, για να κάνουν συλλήψεις!
Το αιτήματα είναι αυτονόητα: Να
σταματήσει η πολιορκία της πόλης από τον τουρκικό στρατό, να δοθούν οι
σοροί των νεκρών στους συγγενείς τους. Παρόλο που η συγκέντρωση των
Κούρδων γίνεται μακριά από τη Σουρ, στην περιοχή Όφις του Ντιγιάρμπακιρ,
η κατάσταση θυμίζει τα περιμετρικά σημεία της εμπόλεμης ζώνης της Σουρ.
Οι αστυνομικές δυνάμεις που περιγράψαμε,
για τη συγκέντρωση των γιατρών, ήταν ελάχιστες σε σχέση με εκείνες για
τη διαδήλωση στο Όφις. Ένα μικρό μέρος της αστυνομικής δύναμης βρίσκεται
μπροστά στη συγκέντρωση. Εάν, όμως, περπατούσες στα γύρω στενά και στους δρόμους πίσω από τη συγκέντρωση, τότε το μάτι σου «χόρταινε» κατοχή!
Η διαδήλωση δεν ήταν μεγάλη. Η τουρκική
αστυνομία έχει κάνει μεγάλη προσπάθεια, άλλωστε, για να καλλιεργήσει το
φόβο. Λίγες εκατοντάδες Κούρδοι, κάθε ηλικίας, «φυλακισμένοι» μεταξύ δύο
δρόμων. Καμία έξοδος διαφυγής. Ήταν φανερό πως η αστυνομία ήθελε να κάνει συλλήψεις.
Ο αστυνομικός που απαίτησε να διαλυθεί η
συγκέντρωση, με «κάλεσμα» από μια ντουντούκα, αποδοκιμάστηκε από τους
Κούρδους διαδηλωτές. Μέχρι εκείνη την ώρα φώναζαν συνθήματα. Τα οχήματα
της αστυνομίας έμπαιναν κι έβγαιναν στο χώρο των συγκεντρωμένων. Οι
διαδηλωτές φώναζαν πιο δυνατά κι έκαναν, όλοι μαζί, το σήμα της νίκης.
Μεταξύ των συνθημάτων κι ένα ιδιαίτερα συμβολικό. Συγκεκριμένα (όπως μας
το μετέφρασαν): «Το PKK είμαι εγώ». Το PKK, στην
Τουρκία, είναι παράνομο. Οι διαδηλωτές ήθελαν να δείξουν, όπως μας
είπαν, πως εάν χαρακτηρίζεται το PKK τρομοκρατικό, τότε χαρακτηρίζεται
και ο κουρδικός λαός τρομοκράτης.
Δείτε πλάνα από τη διαδήλωση,
αλλά και τους ένοπλους με στολή, χωρίς στολή, με σήμα και χωρίς. Στα
πλάνα διακρίνεται μια γυναίκα να διαμαρτύρεται, μετά τη διάλυση της
διαδήλωσης:
Κάποια στιγμή η αστυνομία, μετά το
«κάλεσμα» για διάλυση της συγκέντρωσης, αποφάσισε να επέμβει. Μια αύρα
με αντλία άρχισε να ρίχνει νερό. Στη συνέχεια ήρθε η σειρά των
δακρυγόνων, στους δρόμους γύρω από τη συγκέντρωση. Ξεκίνησαν οι
συλλήψεις. Οι αστυνομικές δυνάμεις, εκτός από τους Κούρδους διαδηλωτές, κράτησαν και δύο Ρώσους δημοσιογράφους, σύμφωνα με πληροφορίες.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τη διαδήλωση και τη δράση της αστυνομίας:
Επίθεση σε μια πόλη – μνημείο
Η Σουρ είναι μια πανέμορφη καστροσυνοικία. Μαζί με
τα σπίτια των φτωχών ζει και η ιστορία τους. Κτίρια υπέροχα και μια
πόλη, που έχει χαρακτηριστεί μνημείο, από διεθνείς οργανισμούς. Δεν
καταφέραμε να τη θαυμάσουμε από κοντά, διότι στο κέντρο της Σουρ δεν
πλησιάζε κανείς, λόγω των μαχών που εξελίσσονται.
Ο τουρκικός στρατός δεν σέβεται τίποτα. Μαζί με τους Κούρδους πυροβολεί και καταστρέφει και την ιστορία τους.
«Το κάνουν σκόπιμα, για να μας αποκόψουν από την ιστορία και την
κληρονομιά μας» είναι η άποψη των περισσότερων κατοίκωντης περιοχής, που
συναντήσαμε. Η παρακάτω φωτογραφία, που εξασφαλίσαμε, αποτυπώνει την
καταστροφή:
–Φωτογραφίες (εκτός από αυτές που αναφέραμε πως εξασφαλίσαμε)- βίντεο: Ημεροδρόμος Γεράσιμος Χολέβας
Διαβάστε επίσης:
-Ο Ημεροδρόμος στο Ντιγιάρμπακιρ Οι
πρώτες εικόνες από την αποστολή του Ημεροδρόμου στο Ντιγιάρμπακίρ, την
καρδιά της νοτιοανατολικής Τουρκίας, όπου η Ιστορία γράφεται με αίμα.
– Η ζωή στο Ντιγιάρμπακιρ… Οι
κάτοικοι της Σουρ ζούνε με τη βοήθεια τη στήριξη του κέντρου λαϊκής
βοήθειας – Απεργία πείνας με αίτημα να δοθούν οι σοροί των νεκρών
Κούρδων – Μιλούν κάτοικοι της Σουρ και συγγενείς των θυμάτων.
