Ο απερχόμενος πρωθυπουργός
της Ισπανίας Ραχόι επέλεξε να είναι απών από την προχθεσινή τηλεμαχία,
στην οποία συμμετείχαν οι ηγέτες των σοσιαλιστών, των Podemos και των
Ciudadanos.Η λογική του Ισπανού πρωθυπουργού
έχει ενδιαφέρον: Το Λαϊκό Κόμμα, που έχει προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις
αλλά δεν συγκεντρώνει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία, με την απουσία του
από την τηλεμαχία προφανώς παρότρυνε τα τρία ανταγωνιστικά κόμματα της
αντιπολίτευσης να συγκρουσθούν μεταξύ τους, να αναδείξουν τις διαφορές
τους ως προς τον βαθμό χαλάρωσης της λιτότητας, αλλά και την
αντιμετώπιση της αποσχιστικής από την Ισπανία ατζέντας της τοπικής
κυβέρνησης της Καταλονίας. Με την απουσία του ο Ραχόι πέτυχε εν μέρει
αυτό που ήθελε, καθώς χθες στον Τύπο της Ισπανίας κυριαρχούσαν οι
διαφωνίες και συγκρούσεις ανάμεσα στον δεύτερο εταίρο του πάλαι ποτέ
δικομματισμού, τους σοσιαλιστές, την ετερόκλητη και συγκεχυμένη στην
ατζέντα της Ριζοσπαστική Αριστερά των Podemos και τη, θολής, κεντρώας
ταυτότητας, κίνηση των Ciudadanos. Το μήνυμα του Ραχόι έμμεσο αλλά σαφές: Οποια και αν είναι η δυσαρέσκειά σας για τη σκληρή λιτότητα της τελευταίας τετραετίας, απέναντί σας δεν έχετε μια ενιαία εναλλακτική πρόταση, άλλα τρεις διαφορετικές προτάσεις, δύσκολο να συγκερασθούν, με την αστάθεια και στην καλύτερη περίπτωση τη δυσλειτουργία της νέας κυβέρνησης εγγυημένη.
Ο τακτικισμός του Ραχόι δεν απαντά στο κύριο ερώτημα, με ποιο κίνητρο θα ψηφίσουν οι συμπατριώτες του στις 20.12, αν δηλαδή πάνω και πριν από όλα θέλουν να τερματισθεί με όποιο παράπλευρο κόστος η πιο σκληρή εκτός τυπικών μνημονιακών δεσμεύσεων διαχείριση στα πεντέμισι χρόνια της κρίσης στην Ευρωζώνη.
Ο Ραχόι, που πήρε τη σκυτάλη από τον σοσιαλιστή προκάτοχό του Θαπατέρο πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια, υποσχέθηκε να λάβει όλα τα μέτρα ώστε η χώρα να αποφύγει την προσφυγή στον προσωρινό μηχανισμό, την υπογραφή μνημονίου και τις αξιολογήσεις της τρόικας. Πέτυχε τον στόχο του, με την κοινωνία να υφίσταται την ίδια αν όχι χειρότερη συμπίεση από ό,τι η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας.
Ο Ραχόι προσπάθησε να αποσπάσει από τη Γερμανία αντισταθμιστικά οφέλη για την αυτοπειθαρχία του, αλλά απέτυχε: Τον Ιούνιο του 2012, στη Σύνοδο Κορυφής, μαζί με τον Ιταλό τότε ομόλογό του Μόντι επεχείρησαν να διασφαλίσουν την απευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών από τον προσωρινό μηχανισμό, μια πρόταση που δέχθηκε τότε ο Σόιμπλε για να την απορρίψει δύο μήνες μετά.
kapopoulos@pegasus.gr
