Του Κώστα Βενιζέλου-Την ώρα που ακόμη δεν έσβησαν οι εντυπώσεις από τα αποκαλυπτήρια της
Τουρκίας από τη Ρωσία για τις σχέσεις του καθεστώτος Ερντογάν με το
Ισλαμικό Κράτος και ο απόηχος από το επεισόδιο με την κατάρριψη του
ρωσικού αεροσκάφους, η Ε.Ε. θέλησε να καλύψει τις αδυναμίες της
χρυσώνοντας την Άγκυρα για να αντιμετωπιστεί το προσφυγικό ζήτημα.Οι Βρυξέλλες, κυρίως στο πεδίο της Κομισιόν και του Βερολίνου, με
πρωταγωνιστή τον «φίλο μας» Ζαν Κλοντ Γιούνκερ (όπως ήταν… φίλη μας η
Μέρκελ πριν το κούρεμα καταθέσεων), κατέληξαν σε μια συμφωνία με την
Άγκυρα και επιχείρησαν να την προωθήσουν, ώστε να καταστεί κοινή δήλωση,
ένα πλαίσιο πολιτικής Ε.Ε. – Τουρκίας. Η Τουρκία, όπως συνηθίζει, για
να βοηθήσει ακόμη και σε ένα ανθρωπιστικό ζήτημα, έχει θέσει όλα τα
διαχρονικά της αιτήματα στη διάρκεια της διαπραγμάτευσης.Από τη συζήτησή τους απουσίαζαν, όπως επίσης συνηθίζει η Άγκυρα, οι υποχρεώσεις της. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η Τουρκία λίγο-πολύ παρέκαμψε τις ενστάσεις της «εκλιπούσας» Κυπριακής Δημοκρατίας με τη βοήθεια των εταίρων μας στην Ένωση. Οι ασάφειες, με ταυτόχρονο άνοιγμα διάπλατα παραθύρου προς την Άγκυρα, αποτελούν γνωστή συνταγή. Ενίοτε στη διεθνή πολιτική και στη διπλωματία αυτό που ισχύει είναι πως οι «εποικοδομητικές ασάφειες» χρυσώνουν προσωρινά το χάπι για τους αδύνατους και στη συνέχεια την ερμηνεία τη δίνει ο ισχυρός. Γι’ αυτό και η μη αναφορά ονομαστικά στα κεφάλαια που θα ξεπαγώσουν έγινε ασφαλώς γιατί επέμεινε η Λευκωσία, ωστόσο ουσιαστικά προσφέρει φύλλο συκής σε αυτούς που το αναζητούν.
Οι διαδικασίες για ξεπάγωμα κεφαλαίων θα ξεκινήσουν, αυτό άλλωστε δεσμεύτηκε ο Γιούνκερ στην επιστολή του προς τον Νταβούτογλου, και τότε θα ξεκινήσουν οι πιέσεις προς τη Λευκωσία. Γιατί η Τουρκία προφανώς διά του εκβιασμού θα ανοίγει και θα κλείνει αναλόγως τη «στρόφιγγα» της ροής προσφύγων προς την Ευρώπη, για να κερδίζει ό,τι επιδιώκει. Πώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι δεν υπάρχει ονομαστική αναφορά στα κεφάλαια στην κοινή δήλωση και αυτό γίνεται από την πίσω πόρτα με τις διαβεβαιώσεις του Προέδρου της Κομισιόν προς την Άγκυρα;
Η Άγκυρα, πέραν από τις φωτογραφήσεις και την κουβέντα στο πόδι μεταξύ Νταβούτογλου και Αναστασιάδη, έδειξε για μια ακόμη φορά στην πράξη πώς για εκείνην η Κυπριακή Δημοκρατία είναι… αόρατη, εκλιπούσα. Ούτε αυτό ενοχλεί την Ε.Ε. και αυτό είναι πρόδηλο από τα όσα διαδραματίσθηκαν στις Βρυξέλλες.Από την άλλη, στη Λευκωσία θα πρέπει να αποφασισθεί κατά πόσο το όπλο που προσφέρει η ιδιότητα του κράτους-μέλους της Ε.Ε. θα αξιοποιηθεί. Τούτο δεν σημαίνει μόνο βέτο, που ακόμη και αυτό δεν το διαχειρίζεται όπως πρέπει. Υπάρχουν κι άλλα πεδία. Μπορεί η Τουρκία να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, αλλά, όταν βρεθούν απέναντι στην Ε.Ε. και εγείρονται ζητήματα, δεν μπορεί παρά να απαντά μέσω της διαδικασίας. Όμως, για όλα αυτά χρειάζονται στρατηγική και πολιτική, που δεν περιορίζονται στον καταγγελτικό λόγο και στην παραγωγή λόγου για εσωτερική κατανάλωση.
http://mignatiou.com
