Πάμε για διεύρυνση των τουρκικών εδαφών; Του Νίκου Στέλγια

Αν η προσάρτηση της Αντιόχειας ήταν το πρώτο βήμα για την διεύρυνση των τουρκικών εδαφών, ο πόλεμος του 1974 στην Κύπρο παρείχε στην τουρκική πλευρά την δεύτερη ευκαιρία για την ανάπτυξη της τουρκικής ακτίνας δράσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Σήμερα έχει προκύψει μια νέα ευκαιρία για την διεύρυνση των τουρκικών εδαφών μέσα από την προσάρτηση ενός κομματιού της βόρειας Συρίας. Η συγκεκριμένη επισήμανση έρχεται από την φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα «Σταρ» στον απόηχο της κορύφωσης της έντασης στις ρωσοτουρκικές σχέσεις. Η τοποθέτηση της «Στάρ» είναι βαρυσήμαντη και ρίχνει φως στην τουρκική προσέγγιση στην περίπτωση της κρίσης της Συρίας. Η πρόσφατη εκλογική νίκη στο εσωτερικό της Τουρκίας και οι τελευταίες εξελίξεις στο βόρειο κομμάτι της Συρίας έχουν αναπτερώσει το ηθικό της πολιτικής ηγεσίας της Τουρκίας για νέες «περιπέτειες» στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας. Στο εσωτερικό της Τουρκίας, το Προεδρικό επαναφέρει στο προσκήνιο το όραμα της προεδρικής δημοκρατίας. Με συστηματικές τοποθετήσεις, το Προεδρικό ανοίγει τον δρόμο για την δημιουργία του νέου πολιτεύματος, το οποίο πλέον έχει μπει και στο πρόγραμμα της νέας κυβέρνησης. Την ίδια στιγμή, το Προεδρικό δεν κρύβει τις προθέσεις της για την Συρία. Ξεκαθαρίζει ότι η έναρξη των ρωσικών επιχειρήσεων στην Συρία και οι τελευταίες κινήσεις των Κούρδων στο βόρειο κομμάτι της Συρίας αποτελούν πηγές προβληματισμού στην Άγκυρα. Για αυτό τον λόγο, στην Άγκυρα δρομολογούνται νέες πρωτοβουλίες και στρατηγικές. Το σχέδιο, το οποίο σήμερα «στολίζει» τα όνειρα των αξιωματούχων του τουρκικού Προεδρικού δεν είναι άλλο, παρά την δημιουργία μιας «τουρκικής ζώνης επιρροής» στο βόρειο κομμάτι της Συρίας. Στο επίκεντρο αυτού του σχεδίου βρίσκεται η συριακή πόλη Τζαράμπλους. Η συγκεκριμένη πόλη είναι στρατηγικής σημασίας. Σε περίπτωση που οι Κούρδοι έμπαιναν σε αυτή την πόλη, το Κομπάνι θα ενωνόταν με το δυτικότερο κουρδικό φυλάκιο, το Άφριν και με αυτό τον τρόπο θα αναδυόταν το ενιαίο «δυτικό Κουρδιστάν». Η Τουρκία λοιπόν, τρέχει να προλάβει αυτή την εξέλιξη, επιχειρώντας να έρθει σε συνεννόηση με τους δυτικούς συμμάχους και κυρίως τις ΗΠΑ. Οι πληροφορίες αυτής της στήλης δείχνουν ότι μέχρι στιγμής η Ουάσιγκτον διατηρεί αποστάσεις ασφαλείας από τα σχέδια και τα βασικά κίνητρα της τουρκικής πλευράς. Ωστόσο, οι Αμερικανοί συνειδητοποιούν την σημασία της εξεύρεσης μιας ισορροπίας ανάμεσα στα δικά τους ιμπεριαλιστικά σχέδια και στα σχέδια της Άγκυρας. Σε αυτό το σημείο, ίσως θα ήταν ορθό να εστιάσουμε στο περιεχόμενο του τουρκικού σχεδίου για το Τζαράμπλους. Οι τελευταίες πληροφορίες μας από την Άγκυρα μιλούν για ένα σχέδιο εισβολής με δυο σκέλη. Μαζί με τους συμμάχους της η Τουρκία απομακρύνει από το Τζαράμπλους το Ισλαμικό Κράτος. Στην συνέχεια, στην πόλη δημιουργείται μια στρατιωτική-πολιτική διοίκηση, η οποία θα απαρτίζεται από φιλοτουρκικά στοιχεία. Στην νέα διοίκηση θα λάβουν μέρος Τουρκομάνοι, Άραβες και κάποιες ισλαμιστικές ομάδες, οι οποίες θα αποκόψουν τις σχέσεις τους με τα σκληροπυρηνικά στοιχεία. Στην ουσία μιλάμε για την δημιουργία ενός τουρκικού δορυφόρου στο βόρειο κομμάτι της Συρίας, το οποίο θα έχει δυο βασικές λειτουργίες: Διαμελισμός του δυτικού Κουρδιστάν και εφαλτήριο βήμα για νέες επιχειρήσεις κατά της κυβέρνησης της Συρίας. Η Ρωσία συνειδητοποιώντας εγκαίρως το περιεχόμενο και την σημασία των τουρκικών σχεδίων, έσπευσε να επεκτείνει την ακτίνα δράσης της συριακής κυβέρνησης στο βορειοδυτικό κομμάτι της χώρας. Για αυτό τον λόγο, τις τελευταίες ημέρες, η ρωσική πολεμική αεροπορία πλήττει τα γεφυρώματα των ισλαμιστικών ομάδων, οι οποίες υποστηρίζονται από την Τουρκία και τους συμμάχους της. Την προηγούμενη εβδομάδα, επιχειρώντας να υψώσει το ανάστημα της και φυσικά έχοντας εξασφαλίσει την σιωπηλή υποστήριξη των Αμερικανών, η Τουρκία κατέρριψε το ρωσικό μαχητικό και έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στην διεθνής κοινότητας. Παρά την ριψοκίνδυνη κίνηση της Άγκυρας και το αισιόδοξο κλίμα, το οποίο επικρατεί στην Άγκυρα («ο διεθνής παράγοντας είναι με το πλευρό μας»), στην Συρία δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για την τουρκική πλευρά. Μπορεί κάποιοι κύκλοι να οραματίζονται την διεύρυνση των τουρκικών εδαφών μέσα από την δημιουργία ενός είδους «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Συρίας», ωστόσο τα δεδομένα στην Συρία ρίχνουν φως στον βαθμό δυσκολίας αυτού του εγχειρήματος. Πρώτον, ο άξονας Ρωσίας-Ιράν-Συρίας-Χεζμπολλάχ (στο υπόβαθρο η Κίνα) δεν πρόκειται να αποδεχθεί τετελεσμένα. Δεύτερον, η υποστήριξη της Δύσης και των Αμερικανών στα σχέδια της Άγκυρας δεν πρέπει να θεωρηθεί  δεδομένη. Τρίτον, η αποτελεσματικότητα των  ένοπλων ομάδων, στην συνεργασία των οποίων στηρίζεται η Άγκυρα είναι συζητήσιμη. Στο βόρειο κομμάτι της Συρίας δεν υπάρχουν μια «ΤΜΤ» και μια τ/κ ηγεσία, οι οποίες ακολουθούν με τυφλή εμπιστοσύνη τις εντολές της Άγκυρας. Τέλος, η επιδείνωση της εσωτερικής κατάστασης και του Κουρδικού Προβλήματος περιορίζουν τις μανούβρες της Άγκυρας έξω από τα σύνορα της. Η Άγκυρα, η οποία οραματίζεται μια νέα «ΤΔΒΚ» στην Συρία, σήμερα αδυνατεί να ελέγξει δήμους και περιοχές των μεγάλων κουρδικών πόλεων της.

http://www.kathimerini.com.cy/index.php?pageaction=kat&modid=1&artid=225527