Το τρομοκρατικό
πλήγμα της Παρασκευής στο Παρίσι διαμορφώνει ταχύτατα νέο διεθνές
τοπίο, αρχής γενομένης από τους συσχετισμούς στην ΕΕ-Ευρωζώνη με τις
εξελίξεις να είναι καταιγιστικές:Πρώτον, η Γαλλία δήλωσε ευθέως ότι χειραφετείται από το πλαίσιο της δημοσιονομικής λιτότητας επικαλούμενη τις ανάγκες του πολέμου κατά της τρομοκρατίας.
Δεύτερον, με την αίτηση στρατιωτικής βοήθειας από τους 28 της ΕΕ η Γαλλία περιμένει χωρίς αντιρρήσεις να της αναγνωρίσουν οι εταίροι της την πολιτική και στρατιωτική πρωτοκαθεδρία στον αγώνα κατά των τζιχαντιστών. Για διαφορετικούς λόγους ΗΠΑ και Γερμανία δεν θέλουν και δεν μπορούν να εμπλακούν σε χερσαίες επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή.
Τρίτον, με τη διαφαινόμενη κοινή με τη Ρωσία πλήρη κλιμάκωση της εμπλοκής στη Συρία, η Γαλλία εκ των πραγμάτων αποκτά εξίσου αν όχι περισσότερο βαρύνοντα λόγο από τη Γερμανία στη διαχείριση των σχέσεων της ΕΕ με τη Μόσχα. Ολα τα παραπάνω θα κορυφωθούν πανηγυρικά την επόμενη εβδομάδα με τη μετάβαση του Ολάντ πρώτα στη Μόσχα και αμέσως μετά στην Ουάσιγκτον. Μέσα σε λίγες μέρες το Παρίσι πήρε εντυπωσιακό προβάδισμα από το εσωστρεφές Βερολίνο που προσπαθεί να διευθετήσει τη μετωπική πολιτική σύγκρουση για το προσφυγικό που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στην πολιτική σκηνή της χώρας:
Παραμέρισε τη δημοσιονομική πειθαρχία, ετοιμάζεται να ηγηθεί μιας πολυκλαδικής και διεθνούς στρατιωτικής επιχείρησης σε στενή συνεργασία με τη Ρωσία και επιπλέον σηματοδοτεί την απαρχή μιας ευρασιατικής συνεργασίας ΕΕ-Μόσχας που όχι μόνον οριοθετεί τη σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά φωτίζει μια συνολική προσέγγιση ανάμεσα στη Δύση και το Κρεμλίνο. Ταυτόχρονα η Γερμανία κατέδειξε με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο ότι το έλλειμμα αλληλεγγύης που επιδεικνύει στη διαχείριση της παγκόσμιας κρίσης μετά το 2008 και της κρίσης στην Ευρωζώνη μετά το 2010 ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου.
Μια χώρα που τολμά μια συνολική πρόταση διαχείρισης του προσφυγικού από την ΕΕ, κάνει πίσω στις πρώτες δυσκολίες, δεν θέλει και δεν μπορεί να εμπλακεί σε υπερπόντιες επιχειρήσεις, είναι πλέον φανερό ότι και μετά τη χειραφέτηση της Γαλλίας θα δει πολύ σύντομα μια σειρά από χώρες-μέλη της Ευρωζώνης να αμφισβητούν την άκαμπτη εφαρμογή του Συμφώνου Σταθερότητας και του Δημοσιονομικού Συμφώνου, το μοναδικό εργαλείο ηγεμονικής επιβολής του Βερολίνου επί των εταίρων του.
Η Γερμανία του 2015 παραπέμπει στις ΗΠΑ του 1920, όταν το Κογκρέσο επέλεξε την επιστροφή στον απομονωτισμό.-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
