"ΟΙ ΔΕΚΑ ΕΝΤΟΛΕΣ"-Μανώλης Αναγνωτάκης
(Tελευταίαι υποθήκαι μελλοθανάτου)
1) Μη συνεργάζεστε με έντυπα υπόπτου προελεύσεως, ανυπάρκτου σοβαρότητος και αμφιβόλου αισθητικής προγράμματος...
9) Μη καλλιεργείτε σχέσεις –ιδίως εξ αποστάσεως – με δήθεν πνευματικούς παράγοντες και κομματαρχίσκους της διανοήσεως που επισκέπτονται κατά καιρούς τη Θεσσαλονίκη., αποφύγετε κάθε εκδήλωση απέναντι τους, μη συναγελάζεστε με το πλήθος των ανιούντων ακροατών των bon pour l’ orient διαλέξεων των.
10. Στην σύγχρονη έκλυση των πνευματικών ηθών, στην ανεξερεύνητη βραζιλιάνικη ζούγκλα που λέγεται «νεοελληνική διανόηση» μέσα στο πλήθος των πάσης φύσεως μαστρωπών, εκπορνευτών και χαμερπών διανοουμένων που απεγνωσμένα συναγωνίζονται για την κατάκτηση του αριστείου της κακοήθειας και της ανηθικότητας, διατηρήστε πάση θυσία τον πυρήνα της ατομικής σας οντότητας , της συνέπειας των αρχών σας και της πνευματικής σας αξιοπρέπειας. Loin du foule litteraire (μακριά απ το λογοτεχνικό πλήθος) το σύνθημα σας μέχρι της παρελεύσεως της πικρής αυτής περιόδου. Η τέχνη δεν βιάζεται. Το μέλλον είναι δικό σας»
Διδάσκοντας Στρατευμένη ΓραφΤέχνη
Με
τον όρο «στρατευμένη τέχνη» χαρακτηρίζουμε συνήθως τα έργα που έχουν
ολοφάνερα στρατευθεί στην υπηρεσία ενός συγκεκριμένου πολιτικού στόχου.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για έργα που έχουν γραφεί με βάση έναν
προκαθορισμένο στόχο και όλη τους η προσπάθεια συνίσταται στο να
προπαγανδίσουν μια ορισμένη ιδεολογία. Όπως έχει δείξει η ιστορία, τις
περισσότερες φορές που ο δημιουργός θέτει τον εαυτό του και το έργο του
στην υπηρεσία στόχων εντελώς ξένων προς την τέχνη, το αποτέλεσμα είναι
κατώτερο των προσδοκιών. Η εξήγηση είναι απλή: ο δημιουργός αυτός χάνει
ουσιαστικά την ελευθερία του, που είναι μια από τις πιο βασικές
προϋποθέσεις για να μπορέσει να υπάρξει η τέχνη. Η στράτευση, είτε είναι
εθελούσια είτε αναγκαστική, του επιβάλλει περιορισμούς και δεσμεύσεις
που αναιρούν και ακυρώνουν την όλη καλλιτεχνική προσπάθεια.
Διευρύνοντας κάπως την έννοια της στρατευμένης λογοτεχνίας είμαστε αναγκασμένοι να παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει έργο που να μην είναι στρατευμένο. Κάθε συγγραφέας έχει ορισμένες ιδέες για τους ανθρώπους και τον κόσμο, τις οποίες συνειδητά ή ασυνείδητα προβάλλει μέσα από το έργο του. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει. Έτσι, κάθε σημαντικό έργο τέχνης μας δίνει μια νέα άποψη για τον κόσμο γύρω μας και αυτό δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί αρνητικό στοιχείο. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της στρατευμένης τέχνης ο δημιουργός υποτάσσει το έργο του στις ιδέες και αφήνεται να καθοδηγηθεί από αυτές, με αποτέλεσμα να προδίδει το βασικό στόχο του έργου τέχνης, που είναι πρώτα απ’ όλα αισθητικής και καλλιτεχνικής φύσεως. Στην δεύτερη περίπτωση, που απλώς εκφράζει την εποχή του, οι ιδέες οι οποίες περνούν μέσα από το έργο του δεν είναι ο πρώτιστος στόχος. Το έργο, επομένως, λειτουργεί πρώτα ως καλλιτεχνικό προϊόν, δηλαδή ως έργο τέχνης, και έπειτα ως φορέας ιδεών.
http://logotexnia-filoteo.blogspot.gr/2011/11/blog-post_15.html
Διευρύνοντας κάπως την έννοια της στρατευμένης λογοτεχνίας είμαστε αναγκασμένοι να παραδεχθούμε ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει έργο που να μην είναι στρατευμένο. Κάθε συγγραφέας έχει ορισμένες ιδέες για τους ανθρώπους και τον κόσμο, τις οποίες συνειδητά ή ασυνείδητα προβάλλει μέσα από το έργο του. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει. Έτσι, κάθε σημαντικό έργο τέχνης μας δίνει μια νέα άποψη για τον κόσμο γύρω μας και αυτό δεν μπορεί με κανένα τρόπο να θεωρηθεί αρνητικό στοιχείο. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωση της στρατευμένης τέχνης ο δημιουργός υποτάσσει το έργο του στις ιδέες και αφήνεται να καθοδηγηθεί από αυτές, με αποτέλεσμα να προδίδει το βασικό στόχο του έργου τέχνης, που είναι πρώτα απ’ όλα αισθητικής και καλλιτεχνικής φύσεως. Στην δεύτερη περίπτωση, που απλώς εκφράζει την εποχή του, οι ιδέες οι οποίες περνούν μέσα από το έργο του δεν είναι ο πρώτιστος στόχος. Το έργο, επομένως, λειτουργεί πρώτα ως καλλιτεχνικό προϊόν, δηλαδή ως έργο τέχνης, και έπειτα ως φορέας ιδεών.
http://logotexnia-filoteo.blogspot.gr/2011/11/blog-post_15.html
