Περιμένοντας τον… Τσίπρα ή περιμένοντας τους «θεσμούς»; Το
πολιτικό γόητρο και το ποιός θα κάνει το πρώτο βήμα πίσω γίνεται το
κλειδί για την εξέλιξη, και την τελική έκβαση πια, του ελληνικού
δράματος μέσα στα επόμενα 24ωρα.
Μετά από ένα Σαββατοκύριακο υπόγειας φόρτισης, με… αναπάντητες
κλήσεις, μηνύματα «απογοήτευσης» και «πυγμής» και εκατέρωθεν – δημόσια
τουλάχιστον – ακαμψία, τα ζητούμενα είναι σαφή, όσο και δύσκολα: Μέρκελ,
Γιούνκερ αλλά και Ομπάμα κατέστησαν καθαρό, με κάθε τρόπο, ότι
περιμένουν νέες προτάσεις από την ελληνική κυβέρνηση – προτάσεις που,
στην πράξη, συνιστούν τα περίφημα «ισοδύναμα» για όσα μέτρα
περιλαμβάνονται στην πρόταση των δανειστών και η Αθήνα δεν προτίθεται να
λάβει. Σύμφωνα με τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, δε, αλλά και με
βάση όσα δημοσίως είπαν χθες και προχθές ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν
Κλοντ Γιούνκερ και ο γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν, τα πρώτα
δύο μέτωπα στα οποία φαίνονται έτοιμοι να κάνουν πίσω οι πιστωτές είναι η
κατάργηση του ΕΚΑΣ και η υπαγωγή του ηλεκτρικού ρεύματος στον ΦΠΑ του
23% - υπό την προϋπόθεση, όμως, πάντοτε ότι θα αντικατασταθούν με άλλα
μέτρα αντίστοιχης δημοσιονομικής απόδοσης.
Το Μαξίμου, από την πλευρά του, κατέστησε εξίσου καθαρό ότι για εκείνο η πρόταση των δανειστών περίπου δεν υφίσταται. Και αντιτείνει ότι αναμένει τις «παρατηρήσεις» των θεσμών επί του ελληνικού σχεδίου – του γνωστού κειμένου των 47 σελίδων. «Η ελληνική κυβέρνηση αναμένει με ενδιαφέρον τις παρατηρήσεις των θεσμών πάνω στην πρότασή της και είναι διατεθιμένη να συνεχίσει, από εδώ και στο εξής, την προσπάθεια περαιτέρω σύγκλισης σε πολιτικό επίπεδο», ανέφεραν χθες πηγές του Μαξίμου, απαντώντας ουσιαστικά στο μήνυμα Γιουνκερ ότι περιμένει τις ελληνικές αντιπροτάσεις.
Οι ίδιες πηγές σημείωναν ότι «μετά και την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή είναι σαφές ότι για την Ελλάδα η πρόταση των τριών θεσμών δεν μπορεί να γίνει στο σύνολό της αποδεκτή». Η επισήμανση «στο σύνολό της» είναι βεβαίως εκείνη που κρατά ανοιχτή την πόρτα της διαπραγμάτευσης, αν και κυβερνητικά στελέχη διευκρίνιζαν ότι το μόνο στοιχείο της πρότασης των πιστωτών που μπορεί να κρατηθεί είναι εκείνο των χαμηλών πλεονασμάτων.
Εν ολίγοις, και παρά το δημόσιο stand off, η μία πλευρά περιμένει την άλλη και το ζητούμενο είναι οι αντιπροτάσεις και τα «ισοδύναμα» που θα μπορούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα. Πρόκειται για έναν στόχο πολιτικά δύσκολο με δεδομένες τις σκληρές «κόκκινες γραμμές» που έχουν μπει εκατέρωθεν, ενώ τα μηνύματα από την πλευρά των πιστωτών δείχνουν ότι περιμένουν πρωτοβουλίες και αντιπροτάσεις από τον έλληνα πρωθυπουργό έως την Τετάρτη και την συνάντηση που θα έχει ο Αλέξης Τσίπρας με Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνκερ στο περιθώριο της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής.
Η ελληνική πλευρά ανταπαντά ότι η ίδια «δεν βάζει χρονικά όρια στη διαπραγμάτευση», ωστόσο με τα άδεια ταμεία και την στρόφιγγα Ντράγκι στην τραπεζική χρηματοδότηση να καραδοκούν τα εν λόγω όρια δεν είναι, εκ των πραγμάτων, απεριόριστα.
Ως εκ τούτων, και σύμφωνα με πληροφορίες από το κυβερνητικό επιτελείο, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας στο Brussels Group Γιώργος Χουλιαράκης ετοιμάζουν ήδη ένα «πακέτο» μεταρρυθμίσεων για την απελευθέρωση των αγορών στη βάση του μοντέλου του ΟΟΣΑ, ενώ γίνονται και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για άλλες «βελτιωτικές προτάσεις» επί του ελληνικού σχεδίου. Στόχος είναι να υπάρξει ένα σήμα «απεμπλοκής και προόδου» στη συνάντηση της Τετάρτης και να μπει στο τραπέζι ένα τελικό σχέδιο συμφωνίας. Στο οποίο, ωστόσο, μείζον και ουσιαστικό αγκάθι παραμένει η – απολύτως λογική – επιμονή της Αθήνας να υπάρξει ρητή αναφορά σε λύση για το χρέος και η – σχεδόν ιδεοληπτική πλέον – άρνηση της Γερμανίας να το αποδεχθεί.
Πιθανότερη «γέφυρα» για να ξεπεραστεί αυτός ο κάβος παραμένει η λεγόμενη «λύση σε δύο επίπεδα»: Αμεση συμφωνία μεταρρυθμίσεων και αποδέσμευσης χρηματοδότησης προς την Αθήνα και παραπομπή του θέματος του χρέους στο φθινόπωρο στο πλαίσιο του «τρίτου πακέτου» ή του λεγόμενου «new deal» με τους εταίρους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται, σύμφωνα με τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, και το σχέδιο συμβιβασμού που προωθεί ο – ελαφρώς «παρεξηγημένος» - Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Για να περάσει κάτι τέτοιο όμως, η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί μια πραγματικά «έντιμη» συμφωνία που δεν θα είναι μόνο πολιτικά, αλλά και κοινωνικά βιώσιμη…
http://tvxs.gr/news/ellada/megalo-pazari-piso-apo-tis%E2%80%A6-anapantites-kliseis
Το Μαξίμου, από την πλευρά του, κατέστησε εξίσου καθαρό ότι για εκείνο η πρόταση των δανειστών περίπου δεν υφίσταται. Και αντιτείνει ότι αναμένει τις «παρατηρήσεις» των θεσμών επί του ελληνικού σχεδίου – του γνωστού κειμένου των 47 σελίδων. «Η ελληνική κυβέρνηση αναμένει με ενδιαφέρον τις παρατηρήσεις των θεσμών πάνω στην πρότασή της και είναι διατεθιμένη να συνεχίσει, από εδώ και στο εξής, την προσπάθεια περαιτέρω σύγκλισης σε πολιτικό επίπεδο», ανέφεραν χθες πηγές του Μαξίμου, απαντώντας ουσιαστικά στο μήνυμα Γιουνκερ ότι περιμένει τις ελληνικές αντιπροτάσεις.
Οι ίδιες πηγές σημείωναν ότι «μετά και την προχθεσινή συζήτηση στη Βουλή είναι σαφές ότι για την Ελλάδα η πρόταση των τριών θεσμών δεν μπορεί να γίνει στο σύνολό της αποδεκτή». Η επισήμανση «στο σύνολό της» είναι βεβαίως εκείνη που κρατά ανοιχτή την πόρτα της διαπραγμάτευσης, αν και κυβερνητικά στελέχη διευκρίνιζαν ότι το μόνο στοιχείο της πρότασης των πιστωτών που μπορεί να κρατηθεί είναι εκείνο των χαμηλών πλεονασμάτων.
Εν ολίγοις, και παρά το δημόσιο stand off, η μία πλευρά περιμένει την άλλη και το ζητούμενο είναι οι αντιπροτάσεις και τα «ισοδύναμα» που θα μπορούσαν να γεφυρώσουν το χάσμα. Πρόκειται για έναν στόχο πολιτικά δύσκολο με δεδομένες τις σκληρές «κόκκινες γραμμές» που έχουν μπει εκατέρωθεν, ενώ τα μηνύματα από την πλευρά των πιστωτών δείχνουν ότι περιμένουν πρωτοβουλίες και αντιπροτάσεις από τον έλληνα πρωθυπουργό έως την Τετάρτη και την συνάντηση που θα έχει ο Αλέξης Τσίπρας με Μέρκελ, Ολάντ και Γιούνκερ στο περιθώριο της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής.
Η ελληνική πλευρά ανταπαντά ότι η ίδια «δεν βάζει χρονικά όρια στη διαπραγμάτευση», ωστόσο με τα άδεια ταμεία και την στρόφιγγα Ντράγκι στην τραπεζική χρηματοδότηση να καραδοκούν τα εν λόγω όρια δεν είναι, εκ των πραγμάτων, απεριόριστα.
Ως εκ τούτων, και σύμφωνα με πληροφορίες από το κυβερνητικό επιτελείο, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας στο Brussels Group Γιώργος Χουλιαράκης ετοιμάζουν ήδη ένα «πακέτο» μεταρρυθμίσεων για την απελευθέρωση των αγορών στη βάση του μοντέλου του ΟΟΣΑ, ενώ γίνονται και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για άλλες «βελτιωτικές προτάσεις» επί του ελληνικού σχεδίου. Στόχος είναι να υπάρξει ένα σήμα «απεμπλοκής και προόδου» στη συνάντηση της Τετάρτης και να μπει στο τραπέζι ένα τελικό σχέδιο συμφωνίας. Στο οποίο, ωστόσο, μείζον και ουσιαστικό αγκάθι παραμένει η – απολύτως λογική – επιμονή της Αθήνας να υπάρξει ρητή αναφορά σε λύση για το χρέος και η – σχεδόν ιδεοληπτική πλέον – άρνηση της Γερμανίας να το αποδεχθεί.
Πιθανότερη «γέφυρα» για να ξεπεραστεί αυτός ο κάβος παραμένει η λεγόμενη «λύση σε δύο επίπεδα»: Αμεση συμφωνία μεταρρυθμίσεων και αποδέσμευσης χρηματοδότησης προς την Αθήνα και παραπομπή του θέματος του χρέους στο φθινόπωρο στο πλαίσιο του «τρίτου πακέτου» ή του λεγόμενου «new deal» με τους εταίρους. Σ’ αυτή την κατεύθυνση κινείται, σύμφωνα με τις πληροφορίες από τις Βρυξέλλες, και το σχέδιο συμβιβασμού που προωθεί ο – ελαφρώς «παρεξηγημένος» - Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Για να περάσει κάτι τέτοιο όμως, η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί μια πραγματικά «έντιμη» συμφωνία που δεν θα είναι μόνο πολιτικά, αλλά και κοινωνικά βιώσιμη…
http://tvxs.gr/news/ellada/megalo-pazari-piso-apo-tis%E2%80%A6-anapantites-kliseis
