Δως μοι πα στω...

Οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχουν υποστεί κατά τη διάρκεια της κρίσης μείωση μισθών και αύξηση φορολόγησης που το άθροισμά τους αφαίρεσε απ’ το εισόδημά τους 40% έως 50%. Βρίσκονται δηλαδή κοντά στον μέσο όρο μείωσης εισοδήματος όλων όσων έπληξε η τερατώδης νίλα των μνημονίων και της λιτότητας,

Σ’ αυτούς τους χειμαζόμενους εργαζόμενους το ίδιο με όλους τους άλλους, η ΔΕΗ έδωσε ως ελάχιστο, ελαχιστότατο, αντιστάθμισμα ένα κουπόνι αξίας 6 ευρώ την ημέρα, μέσω του οποίου οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ανακουφίζουν (εις είδος και με ψίχουλα) στοιχειώδεις ανάγκες. Κι όμως! ποιος είδε τον Θεό και δεν τον εφοβήθηκε!
Πώς είναι δυνατόν σε συνθήκες γενικής δυσπραγίας, ανεργίας, φτώχειας και πείνας να δίνονται σε ορισμένους δυο μπουκιές ανάσας, άρχιζαν να σκούζουν
ποιοι; πρώτοι απ’ όλους καναλάρχες κι αργυρώνητοι δημοσιογράφοι! Σκούζουν εκείνοι που έφεραν τη χώρα στη γενικευμένη φτώχεια, γιατί ελάχιστοι φτωχοί πήραν μια μισή ανάσα. Σκούζουν εκείνοι
που επέφεραν και καθιέρωσαν κάθε εξίσωση προς τα κάτω διά του διαίρει και βασίλευε (αυτό που αναισχύντως ονομάζουν «κοινωνικό αυτοματισμό»), διότι μια πρώτη ρωγμή σ’ αυτό το μοντέλο υποδούλωσης ανεφάνη.
Το κουπονάκι αυτό είναι το πρώτο μέτρο υπέρ εργαζομένων που λαμβάνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Κι όμως! Αυτοί που έως σήμερα μας έκοβαν όλων το κεφάλι βγαίνουν τώρα στους μιναρέδες της διαπλοκής και σκούζουν: γιατί αυτοί και όχι όλοι; Αν επρόκειτο περί περικοπής, δεν θα έβγαζαν κιχ. Τώρα
όχι μόνον σκούζουν αλλά παθαίνουν και ιερό ντελίριο διότι δύο απ’ αυτά τα ευρώ θα πάνε στη ΓΕΝΟΠ. Κρίμα που δεν πηγαίνουν τρία, κρίμα που το κουπόνι δεν είναι 10 ευρώ, κρίμα που είναι επίδομα εις είδος κι όχι καθαρή αύξηση στον μισθό. Είναι κατανοητή η ιερή οργή των θεραπόντων της υποτέλειας και κρατικοδίαιτων «νταβατζήδων» κατά της ΓΕΝΟΠ! Πόσο καλύτερα θα ήταν αν δεν υπήρχε ΓΕΝΟΠ, αν δεν υπήρχαν συνδικάτα! Αλλωστε,
τι λιγότερο προσπάθησαν τα κόμματα του δικομματικού μονοκομματισμού επί τριάντα χρόνια εκτός απ’ το να διαφθείρουν τον συνδικαλισμό με την κομματικοποίηση και να εκμαυλίζουν τους συνδικαλιστές με διάφορα προνόμια και χρυσίον;
Αλλά, αν αυτή είναι η αντίδραση της Αντίδρασης στα κουπόνια των 6 ευρώ, πώς εξηγείται ανάλογη αντίδραση «αριστερών», μάλιστα «κομμουνιστών»; Τι σχέση έχει με την ιδεολογία της Αριστεράς η θεώρηση να μένει ψόφια η γίδα του γείτονα, όσο μένει ψόφια και η δικιά μου;
Αυτήν τη στιγμή στον ιδιωτικό τομέα της εργασίας επικρατεί η πιο λυσσαλέα ζούγκλα. Οχι μόνον αυτή που επέφεραν τα μνημόνια, αλλά και η επιχειρούμενη επιδείνωση των συνθηκών της, εν όψει των πρωτοβουλιών που προσπαθεί να πάρει η κυβέρνηση για να ανατάξει κατά το δυνατόν την κατάσταση. Παρ’ ότι λοιπόν η κατάσταση στην αγορά εργασίας έχει φθάσει στον πάτο, ορισμένες επιχειρήσεις θέλουν να την φθάσουν στον τάφο, πριν η νέα κυβέρνηση προλάβει να νομοθετήσει. Υπό την απειλή της απόλυσης οι επιχειρήσεις αυτές υποχρεώνουν τους εργαζόμενους σε νέες, ακόμα πιο υποβαθμισμένες εργασιακές σχέσεις. Εργαζόμενοι της μιας ημέρας, εργαζόμενοι των 150-200 ευρώ, εργαζόμενοι για ένα πιάτο φαΐ κι έναν ύπνο, όπως κατά κόρον συμβαίνει στον πολυτραγουδισμένο τομέα του τουρισμού. Κι όμως,
αυτά τα σκυλιά γαβγίζουν για το κουπόνι των 6 ευρώ κι από κοντά τους γαβγίζουν και οι αριστεριστές που πουλάνε κομμουνιστιλίκι - γιατί αυτοί κι όχι όλοι; Διότι η εξίσωση προς τα πάνω γίνεται με αγώνες. Κι αν ένας κλάδος επιτύχει κάτι, δεν διαπράττει αμαρτία, ώσπου να το επιτύχει και ο επόμενος.
Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ ανέκτησαν 6 ευρώ την ημέρα εις είδος, είναι ψίχουλα μπροστά σε όσα έχουν χάσει ως τώρα. Είναι όμως ένα πρώτο βήμα στην αντίθετη κατεύθυνση από εκείνην που εβάδιζαν μέχρι σήμερα, όπως όλοι μας, ως πρόβατα επί σφαγήν. Προς αυτήν την αντίστροφη κατεύθυνση πρέπει να στρίψουμε όλοι, αντί ορισμένοι από μας να κακολογούν όσους το κατάφεραν έστω κατ’ ελάχιστον. Ας βρίζουν και ας κακολογούν οι σκύλοι των αφεντικών, ελπίζω να σκούζουν και να ουρλιάζουν ακόμα περισσότερο όσον περνάει ο καιρός. Κι όσοι αφιονίζονται γιατί οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ έχουν συνδικάτο, ας αφιονίζονται περισσότερον όσον αυτό το συνδικάτο θα καλυτερεύει. Κι όσοι εργαζόμενοι σνομπάρουν τα συνδικάτα, ας το ξανασκεφτούν.
Είναι αλήθεια, τραγική αλήθεια, μαύρη αλήθεια, ότι στην Ελλάδα της ανεργίας, όπου κόσμος και κοσμάκης λιμοκτονεί, αυτά τα 6 ευρώ θα ήταν για χιλιάδες χιλιάδων ευλογία κι ανακούφιση. Ωσπου να γίνει όμως αυτό (κι άλλα περισσότερα) για όλους, μόνον μαύρα σκυλιά και προβοκάτορες μπορούν να γαβγίζουν εναντίον όσων το κατάφεραν, ανατρέποντας μάλιστα τον γενικό σχεδιασμό των Επικυριάρχων.
Και κατά τούτο και για αυτό ακριβώς δεν είναι καθόλου βέβαιον ότι η κυβέρνηση έχει μπροστά της τον χρόνο που νομίζει, ώσπου να επαναφέρει τα 751 ευρώ και να αποκαταστήσει τις συνθήκες εργασίας σε ανθρώπινο επίπεδο.
Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω, πρέπει να βρουν από κάπου να πιαστούν οι πολίτες και τότε θα μπορούν να κινήσουν ουρανό και γη...

Tags: Ο ΣΤΑΘΗΣ ΣΤΟΝ ΕΝΙΚΟ