Του Α. ΦΡΥΔΑ*
Σαρανταένα συμπεπληρωμένα έτη μετά την εισβολή και την έκτοτε κατοχή και τον εποικισμό, ο κυπριακός ελληνισμός «γιορτάζει» δήθεν περίλαμπρα τας επετείους του έθνους. Την 25η Μάρτη και 1η Απρίλη 1955.Τα επετειακά βαρελότα των λόγων όμως δεν πείθουν σχεδόν κανένα, αφού ήδη οι δωσίλογες προσφορές προς τον κατακτητή και η ακολουθούμενη τακτική της Πολιτείας, ρεζιλεύουν έργοις και λόγοις τα ζείδωρα μηνύματα των επετείων αυτών. Τα δε λάβαρα και το υπόστρωμα της φιλοσοφίας περί «επαναπροσέγγισης και επανένωσης» δεν εξαπατούν άλλο ημάς τα θύματα της γενοκτονίας του 1974.
Και συνεπώς δεν επαναπαυόμαστε με τα συνθήματα όλων εκείνων -των οργανωμένων- που σταδιακά αποκαλύπτονται σαν κατ΄επάγγελμα μη ελεύθερα πνεύματα, διαχειριστές, αντί πολέμιοι, των σχεδίων του Τούρκου και των ημεδαπών λαϊκών πρακτόρων του, οδαλίσκες της μεγαλειώδους ήττας του ενταύθα ελληνισμού.
Για την πανεθνική αυτή κατάντια μας όμως υπάρχουν δράστες και συνένοχοι. Υπάρχουν οι ολιγωρούντες, οι τουρκίζοντες πνευματικοί άνθρωποι και οι πολιτικάντηδες, που έχουν ήδη εγκαταλείψει το όραμα της απελευθέρωσης και στήνουν -επ’ αμοιβή- γέφυρες με τον κατακτητή (μαζικά και χυδαία). Στην προσπάθεια τους να συνιδρύσουν ένα πρωτοφανούς μορφής πολύμορφο ρατσισμό αντάξιο της δουλοφροσύνης τμημάτων του έθνους που ήδη έχουν διαγράψει το αγαθό της ελευθερίας, τη προτροπή και της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Εν ολίγοις, οι εκτροπές από το όραμα της ελευθερίας και της επιστροφής, λειτουργούν πια σαν επίσημος τρόπος σκέψης και δράσης. Οι δε ντελλάληδες του διζωνικού ψυδορεαλισμού πλειοδοτούν καθημερινά στην απάθεια και τον εκμαυλισμό της μνήμης και της εθνικής συνείδησης.
Αν όμως ο ελληνισμός της Κύπρου δεν καταφέρει να απαλλαγεί από την εθνική του νωθρότητα και υπνηλία, οι διάφοροι επετειακοί κορακισμοί, και οι ταπεινωτικές πραγματοκοπίες του, θα εδραιώσουν και την επιβεβαίωση της υποψίας ότι αυτές δεν σημαίνουν τίποτε άλλο παρά ένα αντεθνικό θεατρινισμό, μέσω του οποίου μάταια επιδιώκεται η εξαπάτησή μας και η απαλλαγή τους από την προϊούσα ευτέλεια και τις ιστορικές μας ευθύνες. Με τους Ευρωπαίους -αποδειγμένα- και τους Τούρκους να πανηγυρίζουν.
Η επανατοποθέτηση θέσεων και εθνικών στόχων για απαλλαγή από το μίασμα της κατοχής και των παραγώγων της δεν μπορεί να απορρίπτεται άλλο.
Υ.Γ. Και τούτο αφού θα έχουμε αποδεχτεί πρώτα πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια και κτηνώδη μοχθηρή μηχανή, στην οποία θα πρέπει να αντισταθούμε.
* Ο Α. Φρυδάς ήταν δήμαρχος Μόρφου
Σαρανταένα συμπεπληρωμένα έτη μετά την εισβολή και την έκτοτε κατοχή και τον εποικισμό, ο κυπριακός ελληνισμός «γιορτάζει» δήθεν περίλαμπρα τας επετείους του έθνους. Την 25η Μάρτη και 1η Απρίλη 1955.Τα επετειακά βαρελότα των λόγων όμως δεν πείθουν σχεδόν κανένα, αφού ήδη οι δωσίλογες προσφορές προς τον κατακτητή και η ακολουθούμενη τακτική της Πολιτείας, ρεζιλεύουν έργοις και λόγοις τα ζείδωρα μηνύματα των επετείων αυτών. Τα δε λάβαρα και το υπόστρωμα της φιλοσοφίας περί «επαναπροσέγγισης και επανένωσης» δεν εξαπατούν άλλο ημάς τα θύματα της γενοκτονίας του 1974.
Και συνεπώς δεν επαναπαυόμαστε με τα συνθήματα όλων εκείνων -των οργανωμένων- που σταδιακά αποκαλύπτονται σαν κατ΄επάγγελμα μη ελεύθερα πνεύματα, διαχειριστές, αντί πολέμιοι, των σχεδίων του Τούρκου και των ημεδαπών λαϊκών πρακτόρων του, οδαλίσκες της μεγαλειώδους ήττας του ενταύθα ελληνισμού.
Για την πανεθνική αυτή κατάντια μας όμως υπάρχουν δράστες και συνένοχοι. Υπάρχουν οι ολιγωρούντες, οι τουρκίζοντες πνευματικοί άνθρωποι και οι πολιτικάντηδες, που έχουν ήδη εγκαταλείψει το όραμα της απελευθέρωσης και στήνουν -επ’ αμοιβή- γέφυρες με τον κατακτητή (μαζικά και χυδαία). Στην προσπάθεια τους να συνιδρύσουν ένα πρωτοφανούς μορφής πολύμορφο ρατσισμό αντάξιο της δουλοφροσύνης τμημάτων του έθνους που ήδη έχουν διαγράψει το αγαθό της ελευθερίας, τη προτροπή και της λεγόμενης Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Εν ολίγοις, οι εκτροπές από το όραμα της ελευθερίας και της επιστροφής, λειτουργούν πια σαν επίσημος τρόπος σκέψης και δράσης. Οι δε ντελλάληδες του διζωνικού ψυδορεαλισμού πλειοδοτούν καθημερινά στην απάθεια και τον εκμαυλισμό της μνήμης και της εθνικής συνείδησης.
Αν όμως ο ελληνισμός της Κύπρου δεν καταφέρει να απαλλαγεί από την εθνική του νωθρότητα και υπνηλία, οι διάφοροι επετειακοί κορακισμοί, και οι ταπεινωτικές πραγματοκοπίες του, θα εδραιώσουν και την επιβεβαίωση της υποψίας ότι αυτές δεν σημαίνουν τίποτε άλλο παρά ένα αντεθνικό θεατρινισμό, μέσω του οποίου μάταια επιδιώκεται η εξαπάτησή μας και η απαλλαγή τους από την προϊούσα ευτέλεια και τις ιστορικές μας ευθύνες. Με τους Ευρωπαίους -αποδειγμένα- και τους Τούρκους να πανηγυρίζουν.
Η επανατοποθέτηση θέσεων και εθνικών στόχων για απαλλαγή από το μίασμα της κατοχής και των παραγώγων της δεν μπορεί να απορρίπτεται άλλο.
Υ.Γ. Και τούτο αφού θα έχουμε αποδεχτεί πρώτα πως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια τεράστια και κτηνώδη μοχθηρή μηχανή, στην οποία θα πρέπει να αντισταθούμε.
* Ο Α. Φρυδάς ήταν δήμαρχος Μόρφου
