05 Σεπτεμβρίου 2014

Σαουδαραβία - Γαλλία ετοιμάζουν νέο γύρο πολέμου στον Λίβανο

Ωραία που το έγραφε η χθεσινή «Mont»: «Η Σαουδική Αραβία πληρώνει, η Γαλλία προμηθεύει, ο Λίβανος εκφράζει τις ανάγκες του»! Αναφερόταν στον εξοπλισμό του λιβανικού στρατού με γαλλικά όπλα, τα οποία έχει συμφωνήσει να πληρώσει η Σαουδαραβία. Οπως μας πληροφορούσε η γαλλική εφημερίδα «Λεζ Εκό», πρόκειται για ένα συμβόλαιο ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων που περιλαμβάνει πολεμικά ελικόπτερα Γκαζέλ εξοπλισμένα με πυραύλους, ελικόπτερα μεταφοράς προσωπικού, τέσσερα περιπολικά σκάφη του πολεμικού ναυτικού εξοπλισμένα με πυραύλους Μιστράλ, ελαφρά τεθωρακισμένα οχήματα και συστήματα τηλεπικοινωνιών. Από τη Δευτέρα ως την Τετάρτη ο διάδοχος του θρόνου της Σαουδικής Αραβίας και υπουργός Αμυνας της χώρας του, Σαλμάν μπιν Αμπντελαζίζ αλ - Σαούντ, πραγματοποίησε τριήμερη επίσκεψη στο Παρίσι, αλλά οι πολυπόθητες υπογραφές δεν... έπεσαν ακόμη.
Ο ίδιος ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ συναντήθηκε με τον Σαουδάραβα στο Μέγαρο των Ηλυσίων Πεδίων και μάλιστα από τη Δευτέρα, αλλά παρόλο που η γαλλική κυβέρνηση χαρακτήριζε «σχεδόν τελειωμένο» το συμβόλαιο, αυτό δεν υπογράφτηκε για την ώρα. «Αυτό το σχέδιο είναι στρατηγικής σημασίας» γράφει η «Μοντ», η οποία ομολογεί ότι «προκαλεί ανησυχίες στην περιοχή» της Μέσης Ανατολής. «Θα αλλάξει πλήρως τη φυσιογνωμία του λιβανικού στρατού» επιβεβαίωσε στην εφημερίδα στρατιωτική πηγή στο Παρίσι.

 Η «Μοντ» υπογραμμίζει μάλιστα ότι η Σαουδική Αραβία απαίτησε από τους Γάλλους απόλυτη εχεμύθεια για το περιεχόμενο της λίστας των όπλων με τα οποία θα προμηθεύσει τον λιβανικό στρατό. Πέρα από τις λεπτομέρειες των εξοπλισμών, η ουσία είναι ότι η Σαουδική Αραβία εξοπλίζει τον λιβανικό στρατό γιατί κατ' απαίτηση των ΗΠΑ και του Ισραήλ χρηματοδοτεί την αναζωπύρωση του εμφυλίου πολέμου στον Λίβανο, με σκοπό τη στρατιωτική συντριβή της Χεζμπολάχ, την οποία απέτυχαν να νικήσουν οι Ισραηλινοί προ ετών!

Η Χεζμπολάχ είναι πανίσχυρη στον Λίβανο επειδή είχε και την αμέριστη πολιτική, στρατιωτική και πρωτίστως οικονομική στήριξη του Ιράν τα προηγούμενα χρόνια, συν φυσικά τη βοήθεια της Συρίας, την οποία όμως και πάλι στήριζε οικονομικά και στρατιωτικά η Τεχεράνη, όταν ήταν πρόεδρος επί οχτώ χρόνια ο Αχμαντινετζάντ. Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι η εκλογή ως προέδρου του Ιράν του φιλοαμερικανού Ροχανί έχει ανατρέψει όλα τα δεδομένα στην Εγγύς και τη Μέση Ανατολή. Ο Ροχανί στηρίζει πολύ λιγότερο τον Ασαντ στη Συρία και τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο. Φυσική συνέπεια αυτής της αλλαγής γραμμής του Ιράν είναι η σταδιακά ενισχυόμενη αποδυνάμωση τόσο του Ασαντ όσο και της Χεζμπολάχ.

Ακριβώς γι' αυτό βλέπουμε τους χρηματοδοτούμενους αφειδώς από τη Σαουδαραβία και τα εμιράτα του Κόλπου τζιχαντιστές, οι οποίοι μετά την αρχική ήττα τους από τον Ασαντ είχαν σταλεί στο Ιράκ, να ξαναγυρίζουν τώρα στη Συρία, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα ανατρέψουν τον Ασαντ. Στον Λίβανο θέλουν να προκαλέσουν νέα εμφύλια σύρραξη, όταν θα κρίνουν ότι ο λιβανικός στρατός θα είναι τόσο ισχυροποιημένος από τον εξοπλισμό του μέσω Γαλλίας με χρήματα των Σαουδαράβων, ώστε να έχει ισχυρές πιθανότητες να νικήσει την οικονομικά αποδιαρθρωμένη Χεζμπολάζ. Αυτός είναι ο σχεδιασμός των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ο οποίος υλοποιείται με χρήματα της Σαουδαραβίας. Ο λόγος για τον οποίον τα όπλα που θα προμηθευτεί ο λιβανικός στρατός επέλεξαν η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ να είναι γαλλικά και όχι αμερικανικά, έχει να κάνει με την ιστορία του Λιβάνου και την ψυχολογία των Λιβανέζων. Η ελίτ και ο λαός του Λιβάνου, που πάντα θεωρούσαν τη χώρα τους ένα «κομμάτι της Ευρώπης στη Μέση Ανατολή», έχουν εδώ και έναν αιώνα στενότατη σχέση με τη Γαλλία.

Τα γαλλικά είναι η πρώτη ξένη γλώσσα που μαθαίνουν οι Λιβανέζοι. Μάλιστα, με απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών, του διεθνούς οργανισμού που αποτέλεσε τον πρόδρομο του ΟΗΕ ανάμεσα στους δύο παγκόσμιους πολέμους, η Γαλλία διοικούσε το κατ' όνομα ανεξάρτητο κράτος του Λιβάνου από το 1920 έως το 1941. Οσο για τους σοσιαλιστές του Ολάντ, το μόνο που τους νοιάζει είναι οι εισπράξεις από τις πωλήσεις όπλων, αδιαφορώντας φυσικά για το προετοιμαζόμενο αιματοκύλισμα του Λιβάνου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ