Το Πακιστάν από την επαύριο της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν στα τέλη του 1979, αλλά κυρίως μετά την είσοδο των Ταλιμπάν στην Καμπούλ το 1996 είναι ο σπόνσορας των ισλαμιστών ενόπλων στη χώρα αυτή με την Περιοχή Βορειοδυτικών Συνόρων να συνδιοικείται από τους Ενοπλους Φονταμενταλιστές και την κυβέρνηση του Ισλαμαμπάντ. Αλλωστε το ότι ο Μπιν Λάντεν έμενε ως ήσυχος συνταξιούχος λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πρωτεύουσα της χώρας κάνει περιττό κάθε άλλο σχόλιο.
Το πρόβλημα είναι οξύτερο για τη Σαουδική Αραβία, καθώς ο ισλαμικός τρόμος της ISIS, η σκληρή εφαρμογή της Σαρία δεν πυροδοτούνται τόσο από την παράδοση δεκαετιών πρακτικών κοσμικού κράτους τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ, όσο από την πλήρη διάσταση των επιφάσεων θρησκευτικότητας και της πλήρους ένταξης στη Δυτική Παγκοσμιοποίηση που διαχειρίζεται εδώ και πολύ καιρό η οικογένεια Σαούντ στο Ριάντ.Ο κίνδυνος για τη Σαουδική Αραβία προέκυψε από τη στιγμή που οι δυνάμεις της ISIS έφθασαν στην άλλη μεριά της κοινής της μεθορίου με το Ιράκ και τη Συρία, με την ανακήρυξη του Ισλαμικού Χαλιφάτου να ακολουθεί.Στην αρχή της επέλασης των τζιχαντιστών η Σαουδική Αραβία προσπάθησε να κρατήσει ισορροπίες, μίλησε για μια σωστή εξέλιξη που υλοποιείται από τους λάθος ανθρώπους, σε μια κίνηση ανάληψης της προστασίας των εκτός συνόρων σουνιτών.
Η επίσημη ρήξη του Ριάντ με την ISIS ολοκληρώνει και την αλλαγή των δεδομένων στο Ιράκ: το ζητούμενο δεν είναι πλέον μια αδύνατη συναίνεση Κούρδων, σουνιτών και σιιτών για το μέλλον της χώρας αλλά μια συμφωνία κυρίων Ιράν, Σαουδικής Αραβίας και Τουρκίας για την στην καλύτερη περίπτωση διαίρεσή της σε ζώνες επιρροής και στη χειρότερη την ντε γιούρε αναγνώριση της ήδη ντε φάκτο τριχοτόμησής της.
kapopoulos@pegasus.gr
