Ο Νάιτζελ Φάρατζ του
λαϊκιστικού βρετανικού κόμματος Ukip, υποσχέθηκε έναν εκλογικό σεισμό
και τον έφερε. Μέσα σε λίγα χρόνια και παρά τις πολυάριθμες γκάφες του, ο
Φάρατζ κατάφερε να οδηγήσει ένα κόμμα ερασιτεχνών από το περιθώριο του
πολιτικού φάσματος σε εθνική νίκη εξασφαλίζοντας το 27,5% των ψήφων,
δηλαδή την υποστήριξη τεσσάρων και πλέον εκατομμυρίων ψηφοφόρων.Η εκλογική αναμέτρηση της προηγούμενης εβδομάδας ήταν η πρώτη εδώ και
100 χρόνια στην οποία δεν νίκησαν είτε οι Συντηρητικοί είτε οι
Εργατικοί.
Τώρα το Ukip έχει περισσότερους ευρωβουλευτές από οποιοδήποτε άλλο
βρετανικό κόμμα και οι επόμενες εθνικές εκλογές στη χώρα μόνο εύκολες
δεν θα είναι για τα δύο μεγάλα κυβερνητικά στρατόπεδα. Εξάλλου, μετά την
εντυπωσιακή επικράτησή του στις ευρωεκλογές, ο Φάρατζ δήλωσε ξεκάθαρα
την πρόθεση του Ukip να εξασφαλίσει έδρες στο Γουεστμίνστερ τον επόμενο
χρόνο. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που ο βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον αποκαλούσε
τα στελέχη του Ukip «παρανοϊκούς» και «κρυφορατσιστές» - τώρα το μόνο
σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορέσει να τους αγνοήσει.
«Οι επιπτώσεις του εκλογικού αποτελέσματος στη Βρετανία θα είναι άμεσες» γράφει χαρακτηριστικά ο Νικ Ρόμπινσον, πολιτικός συντάκτης του βρετανικού BBC. «Ο Ντέιβιντ Κάμερον θα δεχθεί πιέσεις να τηρήσει την υπόσχεσή του για επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης της Βρετανίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση και να διευθετήσει το Μεταναστευτικό προκειμένου να κερδίσει πίσω τους ψηφοφόρους που επέλεξαν το Ukip. Ο Εντ Μίλιμπαντ θα κληθεί να απαντήσει γιατί προτού καταμετρηθούν οι ψήφοι των Λονδρέζων οι Εργατικοί ήταν στήθος με στήθος με τους Τόρις. Ο Αλεξ Σάλμοντ θα πρέπει να αντιμετωπίσει το γεγονός ότι δεν πέτυχε τον στόχο του, δηλαδή να διασφαλίσει ότι η Σκωτία θα παρέμενε εκτός της επιρροής του Ukip. Ωστόσο θα χρησιμοποιήσει το αποτέλεσμα για να προτρέψει τους Σκωτσέζους να απομακρυνθούν από τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις που τα πήγαν καλά στην Αγγλία» γράφει ο Ρόμπινσον.
Και καταλήγει: «Μόνο ο Νάιτζελ Φάρατζ μπορεί να είναι πλήρως ικανοποιημένος από τις εκλογές, αν και γνωρίζει ότι το να κερδίσει στις ευρωεκλογές, κάτι που χαρακτήρισε πλήγμα για το πολιτικό κατεστημένο, είναι πολύ πιο εύκολο από το να κερδίσει μία και μόνο έδρα στο Γουεστμίνστερ. Πριν από λίγα χρόνια λίγοι λάμβαναν σοβαρά υπόψη αυτή την πιθανότητα. Τώρα το κάνουν». Φαφλατάς, γκαφατζής, ρατσιστής, δημαγωγός; Ο,τι από όλα αυτά κι αν είναι ο Φάρατζ - ή και όλα μαζί -, η νίκη του Ukip οφείλεται σε μεγάλο ποσοστό στην προσωπικότητα του αρχηγού του. Πώς μπορούν να απαντήσουν σε αυτό οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων; «Με το να ακούγονται περισσότερο σαν άνθρωποι» έγραψε ο Τζέιμς Κέρκαπ της βρετανικής εφημερίδας «Daily Telegraph». Για τον Μάθιου Γκούντγουιν του «Guardian» η νίκη του Ukip δεν είναι απλά ένα «πυροτέχνημα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Βρετανίας οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης δεν αισθάνονταν τόσο αποκομμένοι από την πολιτική ελίτ και τόσο έτοιμοι για την εναλλακτική που προσφέρει ο Φάρατζ. «Οσοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι το Ukip είναι απλά ένα εκλογικό πυροτέχνημα δεν εκτιμούν σωστά το βάθος του θυμού όσων αγωνίζονται οικονομικά, των "μπλε κολάρων" και των ξεχασμένων ψηφοφόρων που συνιστούν τον πυρήνα των ψηφοφόρων του. Αυτοί οι ψηφοφόροι εδώ και πολύ καιρό ανησυχούν για μια σειρά από όσα εκείνοι εκλαμβάνουν ως απειλές, προς την ταυτότητα, τις αξίες και τον τρόπο ζωής τους: από τους μετανάστες και τους μη εκλεγμένους ευρωκράτες στις Βρυξέλλες ως τις απόμακρες ελίτ του Γουεστμίνστερ» γράφει.
Και προσθέτει: «Αγνοημένοι επί χρόνια από μια κοσμοπολίτικη, μορφωμένη και προοδευτική ελίτ, συσπειρώθηκαν μαζικά γύρω από το γελοίο και το πατρονάρισμα. Απέρριψαν μαζικά την πολιτική ελίτ της Βρετανίας. Ο Φάρατζ το αναγνώρισε αυτό και ξεκίνησε τη συζήτηση με όσους αισθάνονταν ότι είχαν μείνει πίσω συγχωνεύοντας στο μυαλό τους τα ζητήματα της Ευρώπης και της μετανάστευσης. Πιο σημαντικό, αναγνώρισε ότι τα άγχη τους είχαν να κάνουν τόσο με την ταυτότητα όσο και με την οικονομία».
