Δεύτερον, αποκλειομένης κάθε αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον περιμένει να δει σε ποιο βαθμό η αναπόφευκτη αν δεν υπάρξει συμβιβασμός κλιμάκωση της αντίδρασης της Μόσχας θα εξαναγκάσει τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Γαλλία να δεχθούν οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, το κόστος των οποίων θα επωμιστεί η ευρωπαϊκή πλευρά.
Στην παραπάνω θεώρηση η Ουκρανία, η ακεραιότητά της, αλλά ακόμη και η ίδια η οικονομική της επιβίωση είναι αναλώσιμες, με την αμερικανική πλευρά να ενδιαφέρεται κατά κύριο αν όχι αποκλειστικό λόγο για τις ευρύτερες γεωπολιτικές επιπτώσεις στη Γηραιά Ηπειρο.
Είναι προφανές ότι η προσέγγιση αυτή σχετίζεται με το μοντέλο που διαμόρφωσε εξελικτικά η αμερικανική πλευρά στη διαχείριση των κρίσεων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή όπου με τη δημιουργία ελεγχόμενης αστάθειας διευκολύνονται ευρύτερες στρατηγικού χαρακτήρα κινήσεις. Ο,τι ισχύει για τη Μέση Ανατολή ως μοντέλο διαχείρισης ελεγχόμενης κρίσης, όταν μεταφερθεί στην Ευρώπη κινδυνεύει να γίνει ανεξέλεγκτη κλιμάκωση.
Στην παραπάνω θεώρηση είναι πιθανόν να έχει υποτιμηθεί σε κάποια στιγμή της εξέλιξης της κρίσης η διαμόρφωση μιας αντίθετης από την προσδοκώμενη δυναμική. Αντί δηλαδή να αποκτήσουν εκ νέου ρόλο στην Ευρώπη οι ΗΠΑ ως εγγυητές απέναντι στην νέα εξ Ανατολών απειλή να επιταχυνθούν οι διαδικασίες χειραφέτησης της Ε.Ε. στον πολιτικό και τον αμυντικό τομέα.
Στο σημείο αυτό υπάρχει κοινός παρονομαστής στη στάση ΗΠΑ και Ρωσίας πριν κλιμακώσουν την παρέμβασή τους περιμένουν να δουν τη βούληση αλλά και τη δυνατότητα διαμόρφωσης μιας τοποθέτησης της Ε.Ε. που θα υπερασπίζεται τα δικά της ζωτικά συμφέροντα.
kapopoulos@pegasus.gr-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
