Η λογική των
μέχρι στιγμής συμβολικών κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας είναι ότι
πρόκειται για προειδοποίηση για μια απομόνωση υψηλού κόστους.
Η στρατηγική
αυτή αμφισβητείται γιατί πολύ απλά οι όποιες ουσιαστικές εμπορικές και
ενεργειακές κυρώσεις που θα επιβληθούν στη Μόσχα θα έχουν υψηλότατο
κόστος για τη Δύση, κυρίως για την Ευρώπη και μάλιστα σε μια κρίσιμη
καμπή της κρίσης στην Ευρωζώνη.Αυτό που
αποσιωπάται πλήρως είναι ότι η προσπάθεια απομόνωσης της Ρωσίας
πριμοδοτεί την προσέγγιση της χώρας με την Κίνα σε όλα τα επίπεδα:
ενεργειακό, εμπορικό και πολιτικό. Μέχρι στιγμής η Ρωσία κατέγραφε την
ανάδειξη της ισχύος της Κίνας ως απειλή για τα ζωτικά της συμφέροντα
στην Ευρύτερη Περιοχή Ασίας - Ειρηνικού.
Η επιλογή της Δύσης με αφορμή την Ουκρανία να απειλήσει με διεθνή απομόνωση τη Ρωσία συμπίπτει με την ένταση που επικρατεί στον Ειρηνικό για τα κοραλλιογενή νησιωτικά συμπλέγματα που διεκδικούν η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και το Βιετνάμ, με το Πεκίνο να φοβάται ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να στήσουν κλοιό περιφερειακής απομόνωσης.Αν η Ρωσία νιώσει ότι αμφισβητείται στον ρόλο της ως κύριου ενεργειακού προμηθευτή της Ευρώπης, θα διασφαλίσει τα συμφέροντά της με τη στροφή των εξαγωγών Φυσικού Αερίου και πετρελαίου προς τη διψασμένη για ενέργεια Κίνα.
Η μέχρι στιγμής καχυποψία και αντιπαλότητα Ρωσίας - Κίνας στην Ασία δεν μειώνει την πιθανότητα θεαματικής προσέγγισης των δύο χωρών. Η ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια προηγούμενα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη θεαματική συμφιλίωση Βρετανίας - Ρωσίας στις αρχές του 20ού αιώνα με κοινό αντίπαλο τη Γερμανία, μετά από μακρά περίοδο ακραίας αντιπαράθεσης στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία.
Μέχρι στιγμής, η βασική προϋπόθεση της παντοδυναμίας των ΗΠΑ μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ήταν η απουσία κάθε συμμαχίας ή συσπείρωσης άλλων μεγάλων δυνάμεων εναντίον τους.
Σήμερα για πρώτη φορά εμφανίζεται στον διεθνή ορίζοντα η δυναμική σύμπηξης ενός μετώπου δυσαρεστημένων, ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον για τα όρια μιας ούτως ή άλλως φθίνουσας παντοδυναμίας.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
Η επιλογή της Δύσης με αφορμή την Ουκρανία να απειλήσει με διεθνή απομόνωση τη Ρωσία συμπίπτει με την ένταση που επικρατεί στον Ειρηνικό για τα κοραλλιογενή νησιωτικά συμπλέγματα που διεκδικούν η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ταϊβάν και το Βιετνάμ, με το Πεκίνο να φοβάται ότι οι ΗΠΑ προσπαθούν να στήσουν κλοιό περιφερειακής απομόνωσης.Αν η Ρωσία νιώσει ότι αμφισβητείται στον ρόλο της ως κύριου ενεργειακού προμηθευτή της Ευρώπης, θα διασφαλίσει τα συμφέροντά της με τη στροφή των εξαγωγών Φυσικού Αερίου και πετρελαίου προς τη διψασμένη για ενέργεια Κίνα.
Η μέχρι στιγμής καχυποψία και αντιπαλότητα Ρωσίας - Κίνας στην Ασία δεν μειώνει την πιθανότητα θεαματικής προσέγγισης των δύο χωρών. Η ιστορία είναι γεμάτη από παρόμοια προηγούμενα με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τη θεαματική συμφιλίωση Βρετανίας - Ρωσίας στις αρχές του 20ού αιώνα με κοινό αντίπαλο τη Γερμανία, μετά από μακρά περίοδο ακραίας αντιπαράθεσης στα Βαλκάνια και στην Κεντρική Ασία.
Μέχρι στιγμής, η βασική προϋπόθεση της παντοδυναμίας των ΗΠΑ μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ήταν η απουσία κάθε συμμαχίας ή συσπείρωσης άλλων μεγάλων δυνάμεων εναντίον τους.
Σήμερα για πρώτη φορά εμφανίζεται στον διεθνή ορίζοντα η δυναμική σύμπηξης ενός μετώπου δυσαρεστημένων, ένα μήνυμα προς την Ουάσιγκτον για τα όρια μιας ούτως ή άλλως φθίνουσας παντοδυναμίας.ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
kapopoulos@pegasus.gr
