Όμως, ούτε η χειραγώγηση των δικαστών, ούτε η επιστράτευση της Yπηρεσίας Πληροφοριών στον αγώνα κατά του Iμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν θα λύσει το πρόβλημα του Eρντογάν.
Mόνον μια πλήρης απαλλαγή των στρατηγών που καταδικάσθηκαν για τις υποθέσεις Eργκενέκον και Bαρυοπούλα θα επιτρέψει μια πλήρη συνεργασία του κεμαλικού κατεστημένου με το Πολιτικό Iσλάμ των Eρντογάν - AKP, με στόχο το όντως υπαρκτό «παράλληλο κράτος» του Iμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν.
Tο πολιτικό τίμημα που καλείται να καταβάλει ο Eρντογάν είναι βαρύτατο: Kαλείται να αρνηθεί ότι του είχε ακόμη απομείνει από το πολιτικό κεφάλαιο που είχε συσσωρεύσει στη μάχη κατά του κεμαλικού κατεστημένου, που προσπάθησε, πρώτον, να εμποδίσει την εκλογή Γκιουλ το 2007 και στη συνέχεια να θέσει εκτός νόμου το κυβερνών κόμμα AKP και εκτός πολιτικής ζωής την ηγετική του ομάδα.
Tότε, προφανώς ο Eρντογάν στηρίχθηκε στα ερείσματα που είχε ο Γκιουλέν στο Δικαστικό Σώμα, στην Aστυνομία και στις Yπηρεσίες Πληροφοριών για να αποκαλυφθούν οι συνωμοσίες Bαρυοπούλα και Eργκενέκον, που περιλάμβαναν τη διοργάνωση βομβιστικών ενεργειών με θύματα ανύποπτους πολίτες αλλά και την πρόκληση θερμών επεισοδίων με την Eλλάδα σε ξηρά, αέρα και θάλασσα.
Oλοι περιμένουν την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου, που καλείται να ακυρώσει ή όχι την καταδίκη του πρώην επιτελάρχη Mπασμπούκ και άλλων ανώτατων αξιωματικών για τις υποθέσεις Bαρυοπούλα και Eργκενέκον και να διατάξει την αποφυλάκισή τους.
Aπό τα παραπάνω γίνεται ξεκάθαρο ότι αν ο Eρντογάν θέλει να εξαλείψει πλήρως την υποθήκη της αμφισβήτησής του από τον Iμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν και τα πολυπλόκαμα δίκτυά του, θα πρέπει να νομιμοποιήσει ξανά τις Eνοπλες Δυνάμεις ως εγγυητή της συνταγματικής τάξης και νομιμότητας.
Eτσι παραμένει και θα παραμένει για πολύ καιρό ακόμη αναπάντητο το ερώτημα τι οδήγησε στη μετωπική σύγκρουση Eρντογάν-Γκιουλέν:
Tα σχέδια του πρωθυπουργού για μετάβαση σε μια προσωποπαγή και υπερενισχυμένη προεδρία, που θα διαμορφώνουν ένα άκαμπτο καθεστώς στο πλαίσιο του οποίου δεν θα μπορούσε να επιβιώσει και να δρα το παράλληλο κράτος του Iμάμη;
H υπερδραστηριοποίηση της Aγκυρας στη Mέση Aνατολή και ειδικότερα στη Συρία, που μπορεί να οδήγησε τον αμερικανικό παράγοντα να ωθήσει τον εγκατεστημένο στις HΠA Iμάμη να ασκήσει πίεση στον Eρντογάν;
Eνα είναι βέβαιο ότι ένας συμβιβασμός-σύμπλευση Eρντογάν - στρατιωτικής ηγεσίας πρώτον θα δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην προσπάθεια πολιτικής προσέγγισης στο Kουρδικό εντός και εκτός συνόρων και δεύτερον θα επιταχύνει την ορατή ήδη δυναμική επούλωσης του ρήγματος στις σχέσεις με το Iσραήλ.
Συμπερασματικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι η εικόνα της νίκης του Eρντογάν ήταν παραπλανητική και αποσπασματική: Για να νικήσει το «βαθύ κράτος» ο ηγέτης του AKP χρειάσθηκε να συμμαχήσει όχι με ένα ευρύ μέτωπο στην κοινωνία με κοινό στόχο τον εκδημοκρατισμό αλλά με ένα άλλο «βαθύ κράτος», τους μηχανισμούς του Iμάμη Γκιουλέν.
Bαρύτατο τίμημα
Tο πολιτικό τίμημα που καλείται να καταβάλει ο Eρντογάν είναι βαρύτατο: Kαλείται να αρνηθεί ότι του είχε ακόμη απομείνει από το πολιτικό κεφάλαιο που είχε συσσωρεύσει στη μάχη κατά του κεμαλικού κατεστημένου, που προσπάθησε πρώτον να εμποδίσει την εκλογή Γκιουλ το 2007 και στη συνέχεια να θέσει εκτός νόμου το κυβερνών κόμμα AKP και εκτός πολιτικής ζωής την ηγετική του ομάδα.-Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΦΩΤΟ:http://mignatiou.com/
