Ολοι γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας δεσμεύθηκε να διοργανώσει δημοψήφισμα κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, αν επανεκλέγει, για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε., για να ανακόψει την ραγδαία άνοδο του ευρωσκεπτικιστικού κόμματος για την Ανεξαρτησία του Ηνωμένου Βασιλείου, του οποίου ηγείται ο γνωστός σε μας από την πρόσφατη αντιπαράθεσή του με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στο Ευρωκοινοβούλιο, Φάραζ.Η επιλογή Κάμερον είναι μια ολική πολιτική καταστροφή: Η προοπτική του δημοψηφίσματος έχει προκαταβολικά ακυρώσει κάθε σοβαρή επιρροή του Λονδίνου στους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και επί πλέον τώρα εμποδίζει την πολιτική κεφαλαιοποίηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο της επερχόμενης επιστροφής στην ανάπτυξη.
Πιο συγκεκριμένα η προοπτική εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. την αποδυναμώνει ως σημαντικό πολιτικό και στρατιωτικό εταίρο όχι μόνον απέναντι στη Γαλλία που έτσι θα ήλπιζε να ισορροπήσει την παντοδυναμία της Γερμανίας, αλλά κυρίως απέναντι στις ΗΠΑ που έβλεπαν πάντα το Λονδίνο ως αμερικανικό προγεφύρωμα στη Γηραιά Ηπειρο.
Η έμμεση υιοθέτηση του ευρωσκεπτικισμού από τον ένοικο της Ντάουνιγκ Στριτ ενίσχυσε αντί να αποδυναμώσει το Κόμμα Ανεξαρτησίας (UKIP United Kingdom Independence Party) και τον Φαράζ, που είναι πολύ πιθανόν στις Ευρωεκλογές να υποσκελίσουν τους Συντηρητικούς.
Όμως οι ολέθριες επιλογές του Κάμερον δεν περιορίζονται στην Ευρώπη. Μέχρι και πρόσφατα η στάση του απέναντι στην ενδεχόμενη ανεξαρτησία της Σκοτίας, αν επικρατήσει το «ναι» στο δημοψήφισμα του προσεχούς Σεπτεμβρίου, ήταν μια απαξιωτική ρητορική που προειδοποιούσε τους Σκοτσέζους για το πολύ υψηλό κόστος στην περίπτωση που αποσχισθούν από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ρητορική αυτή ενίσχυσε το Εθνικό Σκοτικό Κόμμα SNP του τοπικού πρωθυπουργού Σάλμοντ και μόνον πριν από λίγες ημέρες ο Κάμερον άρχισε να αναφέρεται στις ζημιές και το κόστος που θα πληρώσει η υπόλοιπη χώρα σε περίπτωση απόσχισης της Σκοτίας.
Ησυχα και αθόρυβα ο ηγέτης που διαδέχθηκε τον Γκόρντον Μπράουν, δεν ήταν τελικά μια παλινόρθωση του Θατσερισμού μετά από δεκατρία χρόνια συνεχούς διακυβέρνησης των Εργατικών.
Ο Κάμερον συνειδητά ή ασυνείδητα έχει βάλει πλώρη για το παρελθόν, πίσω στο 1970, λίγο πριν από την ανάδειξη του ευρωπαϊστή Χιθ σε πρωθυπουργό, που οδήγησε στην πλήρη ένταξη της χώρας στην τότε Ευρωπαϊκή Κοινότητα δύο χρόνια αργότερα και ολοταχώς πιο πίσω στο 1798, όταν το Κοινοβούλιο στο Εδιμβούργο ψήφισε την ένωση με την Αγγλία.
Ο Κάμερον δεν τα πηγαίνει καλά με την Ιστορία, καθώς προσκεκλημένος σε εκπομπή του History Chanel, στην ερώτηση ποιος έγραψε τη μουσική του Rule Britannia, απάντησε ο Ελγκάρ, σαν δηλαδή ένας Ελληνας πρωθυπουργός σε ερώτηση για το ποιος έγραψε τον Υμνο εις την Ελευθερίαν να απαντούσε ο Κωστής Παλαμάς!Δεν μένει να ευχηθούμε για το καλό της Ευρώπης οι ψηφοφόροι στη Σκοτία τον Σεπτέμβριο και στη Βρετανία, όταν και εάν γίνει δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι στην Ευρώπη να αποδειχθούν πιο σώφρονες και υπεύθυνοι από τον Κάμερον.
Προεξόφληση εξόδου
Η προοπτική εξόδου της Βρετανίας από την Ε.Ε. την αποδυναμώ- νει ως σημαντικό πολιτικό και στρατιωτικό εταίρο, όχι μόνον απέναντι στη Γαλλία που έτσι θα ήλπιζε να ισορροπήσει την παντοδυνα- μία της Γερμανίας, αλλά κυρίως απέναντι στις ΗΠΑ, που έβλεπαν πάντα το Λονδίνο ως αμερικανικό προγεφύρωμα στη Γηραιά Ηπειρο.
kapopoulos@pegasus.gr
