Πόσο μπορεί να τεντωθεί το σύστημα
στην Τουρκία και να μη σπάσει με όλα όσα θα μεσολαβήσουν μέχρι τις
δημοτικές εκλογές της 30ής Μαρτίου; Αυτό είναι, πλέον, το καυτό ερώτημα.
Το σχοινί τεντώνεται τούτη τη φορά στη βάση χειροπιαστών
πραγμάτων. Πολύ πιο χειροπιαστών από ό,τι συνέβη στην Ουκρανία ή
συμβαίνει στη Βενεζουέλα. Οι πιέσεις που ασκούνται αυτή τη στιγμή είναι:
πρώτον, η επίδραση της διαφθοράς-σκανδαλολογίας, δεύτερον, η αντίδραση
της πολιτικής και κοινωνικής αντιπολίτευσης και τρίτον, η στάση της
κυβέρνησης Ερντογάν που αρνείται ή παραβλέπει τους ισχυρισμούς περί
διαφθοράς και επιπρόσθετα επιδεικνύει ολοένα αυξανόμενο αυταρχισμό.
Από τους τρεις παράγοντες, οι ισχυροί είναι ο πρώτος και ο τρίτος. Η «αντιπολίτευση», στη φάση αυτή τουλάχιστον, δεν έχει χαρακτήρα καθοριστικό. Τα χειροπιαστά πράγματα, τα σκάνδαλα, η διαφθορά κ.λπ. έχουν ισχύ επιρροής κυρίως μέσω των διαρροών και των αποκαλύψεων. Η επιρροή αυτή, όμως, είναι σχετική. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό οι αποκαλύψεις από μόνες τους μπορούν να ασκήσουν κάτι και να καθορίσουν τις εξελίξεις.Η στάση όμως της κυβέρνησης, η άρνηση, η απόκρυψη και ο αυταρχισμός, είναι ενεργητικός παράγοντας με διπλή κατεύθυνση. Πρώτον, λειτουργεί ως μοχλός συσπείρωσης των οπαδών και των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος. Δεύτερον, λειτουργεί ως παράγοντας δοκιμασίας της αντοχής και της ετοιμότητας της όποιας αντιπολίτευσης.
Μιλάμε ουσιαστικά για έναν φαύλο κύκλο που μόνο επεισοδιακή έκβαση μπορεί να έχει. Διότι δεν είναι μόνο η ένταση στον πολιτικό χώρο, αλλά και η οικονομία που θα λειτουργήσει και ως αποτέλεσμα και ως αιτία. Εάν δηλαδή η κατάσταση αυτή οδηγήσει σε αρνητικές καταστάσεις στο δείκτη του Χρηματιστηρίου, στην τιμή του συναλλάγματος και στην οικονομική αξιοπιστία της χώρας, αυτό θα έχει άμεση επίδραση στα πολιτικά.Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι το ότι με το ρυθμό που έχουν οι διαρροές και οι αποκαλύψεις μπορεί ο χρόνος που απομένει για τις δημοτικές εκλογές να είναι ατέλειωτος για λογαριασμό της κυβέρνησης Ερντογάν.
Από τους τρεις παράγοντες, οι ισχυροί είναι ο πρώτος και ο τρίτος. Η «αντιπολίτευση», στη φάση αυτή τουλάχιστον, δεν έχει χαρακτήρα καθοριστικό. Τα χειροπιαστά πράγματα, τα σκάνδαλα, η διαφθορά κ.λπ. έχουν ισχύ επιρροής κυρίως μέσω των διαρροών και των αποκαλύψεων. Η επιρροή αυτή, όμως, είναι σχετική. Το ερώτημα είναι σε ποιο βαθμό οι αποκαλύψεις από μόνες τους μπορούν να ασκήσουν κάτι και να καθορίσουν τις εξελίξεις.Η στάση όμως της κυβέρνησης, η άρνηση, η απόκρυψη και ο αυταρχισμός, είναι ενεργητικός παράγοντας με διπλή κατεύθυνση. Πρώτον, λειτουργεί ως μοχλός συσπείρωσης των οπαδών και των ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος. Δεύτερον, λειτουργεί ως παράγοντας δοκιμασίας της αντοχής και της ετοιμότητας της όποιας αντιπολίτευσης.
Μιλάμε ουσιαστικά για έναν φαύλο κύκλο που μόνο επεισοδιακή έκβαση μπορεί να έχει. Διότι δεν είναι μόνο η ένταση στον πολιτικό χώρο, αλλά και η οικονομία που θα λειτουργήσει και ως αποτέλεσμα και ως αιτία. Εάν δηλαδή η κατάσταση αυτή οδηγήσει σε αρνητικές καταστάσεις στο δείκτη του Χρηματιστηρίου, στην τιμή του συναλλάγματος και στην οικονομική αξιοπιστία της χώρας, αυτό θα έχει άμεση επίδραση στα πολιτικά.Το πιο ενδιαφέρον, όμως, είναι το ότι με το ρυθμό που έχουν οι διαρροές και οι αποκαλύψεις μπορεί ο χρόνος που απομένει για τις δημοτικές εκλογές να είναι ατέλειωτος για λογαριασμό της κυβέρνησης Ερντογάν.