Το 1938 με αφορμή τον Θάνατο του Μουσταφά Κεμάλ ο τότε δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς μετονομάζει την οδο Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ. Παράλληλα το ελληνικό δημόσιο χρήμα αγόραζε από τον ιδιώτη που το κατείχε το σπίτι όπου υποτίθεται ότι γεννήθηκε ο Κεμάλ και το χάριζε στο τουρκικό κράτος. Αυτό που σήμερα είναι το τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη.Τη μετονομασία αυτή αποδέχτηκαν και σεβάστηκαν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις, εμφυλιακές και μετεμφυλιακές. Η οδός Κεμάλ Ατατούρκ θα ξαναπάρει το παλιό της όνομα μετά τα Σεπτεμβριανά του '55, δηλαδή μετά το πογκρόμ που οργανώθηκε κατά της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης από το τουρκικό Βαθύ Κράτος.
Δεκαετίες τώρα έχουμε γίνει μάρτυρες μια στρεβλής προσπάθειας αποκατάστασης της φιλίας των λαών Τουρκίας και Ελλάδας αλλά και μιας ιστορικής παραχάραξης η οποία στοχεύει στο να εγκλωβίσει την αποκατάσταση αυτή στα πολιτικά όρια εκτός της Δεξιάς. Ισως να αγνοούν ότι η βασιλομήτωρ και μέλος της Χιτλερικής Νεολαία Φρειδερίκη στις 15 Αυγούστου 1952, με το νομοθετικό διάταγμα 2203, επί κυβερνήσεως Νικολάου Πλαστήρα, ιδρύει ιδιωτικό σχολείο στην Κομοτηνή, με την επωνυμία «Γυμνάσιον Τζελάλ Μπαγιάρ»- Ποιός ήταν ο Νεότουρκος Τζελάλ Μπαγιάρ στενός συνεργάτης του Μουσταφά Κεμάλ ο οποίος και θεωρούσε απο το 1910 τους Έλληνες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ως «εσωτερικά καρκινώματα» και ο οποίος πρωτοστάτησε στις σφαγές Χριστιανών και Πομάκων το 1913 στην Θράκη
Στέκομαι στην φράση του υφυπουργού Εξωτερικών, Ακη Γεροντόπουλο, «εμείς οι Ελληνες σεβόμαστε τη φιλία και τη συνεργασία των Βαλκανικών λαών. Τα σημερινά εγκαίνια το αποδεικνύουν». Στέκομαι στην εκδοχή της σημαντικής συνεισφοράς του τουρκικού τουρισμού στην Ελληνική οικονομία και δη στην Πόλη της Θεσσαλονίκης.Στέκομαι στους πατριώτες που ξιφουλκούν υπέρ της "ιστορικής μνήμης"
Ομως φαίνεται πως η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της Ελλάδας αγνοεί την τέχνη της εξουδετέρωσης της απειλής ,οι όποιες τέτοιες ενέργειες να αποτελέσουν μέρος της προσπάθειας της Τουρκίας να οικοδομήσει το προφίλ της ήπιας δύναμης σε περιφερειακό επίπεδο βασισμένη στην ήπια ισχύ της και να προωθήσει τα νεοοθωμανικά της όνειρα ως επίγονος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας .Δυστυχώς στην Ελληνική πολιτική σκέψη σε όλα τα επίπεδα της η Ιστορική μνήμη αντί να αποτελεί μια συνειδητή προσπάθεια ώστε να καταστεί η ιστορία μας πυξίδα για την πορεία στο μέλλον μας εξαντλείται σε μια παρωχημένη φρασεολογία μίσους. Κατά συνέπεια χάνει κάθε δυναμικό της στοιχείο, υπηρετεί και εξυπηρετεί άλλες μεθοδεύσεις και στοχεύσεις
Πολύ απ λα το Υπουργείο Εξωτερικών και ο Δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με τους άλλους φορείς θα μπορούσαν να δώσουν μια πιο περίοπτη θέση στην επέτειο της γενοκτονίας του Μικρασιατικού Ελληνισμού, του Ποντιακού Ελληνισμού της Αρμενικής Γενοκτονίας τέτοια που να επιτρέπει στην Εθνική μας συνείδηση να κατανοήσει τόσο την ιστορική πορεία του Ελληνισμού όσο και το χρέος μας απέναντι της . Για την Κουρδική γενοκτονία δεν μιλώ καθώς στα πλαίσια της Τουρκοκουρδικής σύμπραξης ήταν βολικό να ξεχαστεί ίσως στο μέλλον αλλάξει κάτι..Πολύ σοφά λοιπόν χωρίς οι επέτειοι ιστορικών γεγονότων να καθίστανται γιορτές μίσους πετυχαίνεις τα μέγιστα για την Ελλάδα και τον Ελληνισμό
