Αntinews.gr/
Ποιά τα βασικά στοιχεία της Αλλαγής και μετεξέλιξης της Ν.Δ. ως προκύπτουν απο το ανωτέρω άρθρο:
1) Νέα σύνθεση-«νέα συλλογικότητα» με την αξιοποίηση των πλέων ικανών στελεχών αλλά με την ανάδειξη σε πρωταγωνιστικό ρόλο ανθρώπων της διπλανής πόρτας, (νέα στελέχη με κατάρτιση και πολιτική παιδεία και όχι πρόσωπα του κομματικού σωλήνα).
2) Συνισταμένη πολλών δυνάμεων εσωτερικού μετώπου το πρόσωπο του Πρωθυπουργού ο οποίος και λειτουργεί παράλληλα ως και σταθερά του συστήματος .
3) Η Αναγκαιότητα της επέκτασης της ηγεμονίας της Ν.Δ. σε όλο τον δεξιό χώρο 4) Η Άμεση συνάρτηση των ανωτέρω με την επιτυχία του κυβερνητικού έργου κάτι που θα ενδυναμώσει την πολιτική του θέση Πρωθυπουργού στον Δεξιό χώρο
Η Αλλαγή ή μετεξέλιξη της Ν.Δ. όπως εύστοχα επισημαίνεται είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ηγεμονία της στον Δεξιό χώρο αλλά και με την απόσπαση ευρύτερων λαϊκών συναινέσεων δια μέσου της πειθούς Πίσω απο τα νέα πρόσωπα ανεξαρτήτως αν είναι "εκτός κομματικού σωληνα” ή “στελεχη με κομματική παιδεια” υπάρχει μια βασική παράμετρος της λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.
Η παλαιοκομματική νοοτροπία η οποία και καθιστούσε το πολιτικό πρόσωπο ως εκείνο το "κλειδί" το οποίο και ξεμπλοκάρει τα πλείστα νομικά, διοικητικά και λειτουργικά προβλήματα του απέναντι στον κρατικό μηχανισμό.
Μια νοοτροπία η οποία και παρήγαγε την ιδεολογία της περιθωριοποίησης, του αμέτοχου του λαού με αποτέλεσμα της ενδυνάμωση του παρασιτισμού και της διαφθοράς Μια κοινωνία παράλυσης, μια κοινωνία η οποία ζούσε σε κλίμα ανάθεσης και μεσιτείας εγκλωβισμένη σε διλήμματα και μια πολιτική και ένας λόγος ο οποίος και έδινε στα ανωτέρω καθολικό χαρακτήρα.
Πραγματικά θα είναι απο τα κορυφαία επιτεύγματα του κυβερνητικού έργου εάν πραγματωθεί η επίλυση των προβλημάτων του πολίτη πέρα απο την όποια έξωθεν παρέμβαση.Σε αυτό χρειάζεται μεθοδική σκέψη, συστηματική δράση και είναι το βασικό στοιχείο της ενδυνάμωσης της δημοκρατίας μας.Πρέπει διαπαντός να εξαλειφθεί η αντίληψη πως ο κρατικός μηχανισμός αποτελεί το έπαθλο της κατάκτησης της Εξουσίας.
Δεν ειναι λοιπόν μόνο το ζητούμενο η κατάκτηση και διαχείριση της κομματικής εξουσίας αλλά η πραγμάτωσης της Ηγεμονίας και όχι μόνο στον Δεξιό χώρο γιατί πλέον οι διαχωριστικές γραμμές έχουν καταπέσει Την Ηγεμονία δεν την αποκτάς εσύ διότι το επιθυμείς την ηγεμονία σου την παραδίδει η Κοινωνία και η Κοινωνία πρέπει να πειστεί ότι εσύ είσαι ο δημιουργός των εξελίξεων και ότι δεν λειτουργείς σε ρόλο θεατή, παρατρεχάμενου, ούτε σύρεσαι απο αυτές
Κατα συνέπεια χρειάζεται δράση σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής ζωής αλλά και οι δράσεις αυτές να παράγουν αποτέλεσμα και δή ορατό
Η Ηγεμονία δεν παραδίδεται μέσω γενικόλογων δεσμεύσεων, αποτελεί πραγματικό κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο κια πρέπει να τηρηθεί απαρέγκλιτα.
Ενεργή λοιπόν συμμετοχή ΚΑΙ Πολιτών (γιατί κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την αναγκαιότητα της συμμετοχής των έμπειρων εκείνων κομματικών στελεχών της Ν.Δ. αλλά και ολάκερου του στελεχιακού της δυναμικού -τα οποία και έχουν αντιληφθεί την αναγκαιότητα της εξελικτικής πορείας της -) για να μπορέσει ο χώρος της Ν.Δ. να αποκτήσει την "πνοή" και την "ορμή" για να μπορέσει να προχωρήσει σε ακόμα πιο μεγάλες ρήξεις μέ το "αμαρτωλό" χθές.Να μην ξεχνάμε πως τον λογαριασμό για τις πράξεις,παραλείψεις ή αστοχίες τον πληρώνει ολάκερη η Ελληνική κοινωνία και σε βάθος χρόνου.
Δέν είμαι απο αυτούς που εκθειάζουν τον λαό ως τον φορέα εκείνο του δημοκρατικού πολιτεύματος το οποίου, η σοφία, η οξυδέρκεια, η έμπνευση αποτελούν μόνιμα στοιχεία της ύπαρξης του.Ομως αρνούμαι να αποδεχθώ και την κομματική αυθεντία.Ο Ελληνικός Πολιτισμός παρήγαγε την Σύνθεση ως δομικό του Στοιχείο.
Μία σύνθεση στην πολιτική Δομή η οποία και επέβαλλε την ύπαρξη του όρου Πολίτη (φέρων Κοινό Νού ο οποίος και θεωρούσε ως υπέρτατο ιερό χρέος του την συμμετοχή του στα κοινά ) ως εκείνο το στοιχείο το οποίο και εξισορροπούσε την όποια στρατευμένη σκέψη στην διαχείριση της Πολιτικής Εξουσίας.Αυτή την σχέση την θεωρώ σήμερα επιτακτική κα ιαναγκαία όσο ποτέ άλλοτε
Το μνημόνιο (τα μνημόνια), δεν παρήγαγε την κρίση, απλά την ανέδειξε σε όλο της το μεγαλείο.Η γενικευμένη δυσφορία, η παρατεταμένη σιωπή υποκρύπτει οργή και αυτό δεν μπορεί να μην αποτελέσει αντικείμενο προβληματισμού. Παράλληλα όμως δείχνει μια λανθάνουσα αποδοχή του δόγματος πως η πορεία που ακολουθείται σήμερα -πρά τις οποίες δυσχέρειες - είναι ΚΑΙ η μόνη ασφαλής προς την επιβίωση του Ελληνισμού και προς την ανέλιξη του.
Μια αποδοχή η οποία απο την λανθάνουσα μορφή της θα φτάσει στην γνήσια και αυθεντική λαϊκή επιδοκιμασία όταν γίνει αντιληπτό απο την Ελληνική Κοινωνία πως τα γενεσιουργά αίτια που παρήγαγαν την κρίση - την αλληλουχία εκείνη των οικονομικών , πολιτικών και κοινωνικών φαινομένων- φθίνουν και τείνουν να εξαλειφθούν
