Η δική μας επανάσταση

ΟΠΟΙΕΣ και αν είναι οι επόμενες εξελίξεις, το «όχι» της κυπριακής Βουλής θυμίζει κάτι από τα λόγια του Γέρου του Μοριά, στην Πνύκα, τον Νοέμβριο του 1838:

«ΟΤΑΝ αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα (...) ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας».*
ΑΣ ΠΡΥΤΑΝΕΥΣΕΙ, λοιπόν, στις δύσκολες ώρες που διατρέχουμε, η επιθυμία όλων μας για ελευθερία. Κι ας τολμήσουμε επιτέλους τη δική μας επανάσταση, χωρίς να συλλογιζόμαστε πόσοι είμαστε, αλλά πόσοι μπορεί να βρεθούμε στον ίδιο αγώνα.

ΑΝΕΧΘΗΚΑΜΕ πολλούς για πολλά χρόνια. Ανεχθήκαμε επίορκους και κλέφτες να αποφασίζουν για το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Ανεχθήκαμε αγύρτες να μας λεηλατούν, αλλά και να μας κουνούν το δάκτυλο. Ανεχθήκαμε να μας φτωχαίνουν για... το καλό μας.

ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΟΣ μας να στηρίζουμε κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση σε κάθε θετικό που επιχειρεί ή σχεδιάζει. Είναι υποχρέωσή μας να αναδεικνύουμε και κάθε υπεύθυνη θέση της αντιπολίτευσης. Να προβάλλουμε γόνιμες ιδέες, βγαλμένες από την ίδια την κοινωνία.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ, όμως, να αποδεχτούμε την άποψη πως με παλιά υλικά μπορεί να χτιστεί οτιδήποτε καινούργιο. Δεν μπορεί να σωπαίνουμε. Δεν μπορεί να μην ακούμε την επιταγή των καιρών για τη δική μας επανάσταση. Την επανάσταση της λογικής, της δικαιοσύνης και της ελπίδας.

ΚΑΙ ΜΙΑ τέτοια ειρηνική Επανάσταση μπορεί να γίνει μόνο απ' όσους την 25η Μαρτίου θυμούνται τα λόγια του Γέρου του Μοριά, αντί να σκέφτονται πως είναι μέρα για μπακαλιάρο και σκορδαλιά.
ΧΑΡΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ