Δεν γνωρίζω αν ο Αρθρογράφος διαβάζει την Εφημερίδα στην οποία και αρθρογραφεί. Γιατί αν διαβαζε θα πρόσεχε το άρθρο του Κου Λίτσα ο οποίος λέγει το αυτονόητο ότι Κυρίως χρειάζεται μια νέα σχέση του πολίτη με την πολιτική, ώστε να κατανοεί ότι του ίδιου του αξίζει να διοικείται από τους καλύτερους που διαθέτει η χώρα σε όλους τους τομείς και όχι από τους «εύκαιρους». Η πολιτική δεν είναι χόμπι ούτε «μικρόβιο». Η πολιτική είναι η σοβαρότερη τεχνοκρατική εργασία και πρέπει να ασκείται από τους καλύτερους. Χαριτωμένο το μοντέλο του Θανασάκη του πολιτευόμενου που δεν αφήνει γάμους, κηδείες, μνημόσυνα και εθνικές επετείους για να βγάλει τον πανηγυρικό της ημέρας, διαβάζοντας έναν λόγο που γράφτηκε από φίλο συνταξιούχο φιλόλογο, αλλά τώρα ο τόπος έχει ανάγκη τους καλύτερους που διαθέτει για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
Η Κοινωνική δικαιοσύνη επιβάλλει στην καλύτερη περίπτωση την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων ή στην χειρότερη την άμβλυνση τους. Δέν είναι λοιπόν στοίχημα της Κεντροδεξιάς αλλά ολάκερης της Ελληνικής Κοινωνίας.Μπορεί ο αρθρογράφος να αρέσκεται στο να τραβά διαχωριστικές γραμμές αλλά η περίοδος αυτή έχει παρέλθει προ καιρού ευτυχώς για τον τόπο μας.Γλυκό το ψέμα Εμείς , πικρή αλήθεια το Εσείς εξυπηρετεί την δομή του λόγου του Αρθρογράφου και το σχήμα της ανάλυσης του όμως η πραγματικότητα και η καθημερινότητα το έχει ξεπεράσει, παρωχημένο πολύ απλά.
Η Ιστορία μας συγκροτεί την Εθνική Συνείδηση της Φυλής μας και στην ανάπτυξη της βασίζεται και η Υπαρξη του Εθνους μας .Το παρελθόν λοιπόν δεν διαγράφεται με μονοκοντυλιές ούτε ωραιοποιείται. Χρειάζεται τόλμη όταν το προσεγγίζουμε και όσοι δεν την έχουν καλό είναι να την αποκτήσουν γιατί η Ιστορία αποτελεί την Πυξίδα μας.Εκτός αν θέλουν να ταξιδεύουν στον χρόνο με λανθασμένες ενδείξεις
Ποιές είναι οι αξίες ο Αρθρογράφος δεν στέκεται σε αυτή την παράμετρο , καμιά φορά η γενικολογία βολεύει όμως πάντα παράγει πλάνη . Οι Ηθικές αξίες όπως η εντιμότητα, η αρετή, ο ηθικός βίος έδιναν και δίνουν νόημα και περιεχόμενο στην ζωή και τον λόγο .Οι Κοινωνικές αξίες της της ελευθερίας και της ισότητας αποτελούν κληροδότημα των προγόνων μας.Σε ότι αφορά την Πολιτική να μην ξεχνάμε πως είναι το μέσον που οδηγεί τον άνθρωπο στην ηθική του και πνευματική ολοκλήρωση του και οτι ο τελικός σκοπός της Πολιτικής συμπίπτει με αυτόν της Ηθικής και δεν είναι άλλος απο την Οικοδόμηση του Δημοκρατικού χαρακτήρα του ανθρώπου. Οι Αξίες λοιπόν δεν μπορούν να οριστούν σε ένα πολιτικό ή ιδεολογικό χώρο.Διαπερνούν και διαχέουν ολάκερη την Κοινωνία ,Ξεπερνούν τα όρια της Κρατικής οντότητας και είναι πανανθρώπινες
Χωρίς την Ηθική η πολιτική δεν έχει κανένα νόημα.Η σημερινή κρίση της Ελληνικής Κοινωνίας-πολυεπίπεδη και πολύμορφη και κατα βάση κρίση Παιδείας-θα οδηγήσει νομοτελειακά σε Χρεοκοπία οικονομική αν Υπάρξει Ηθική Χρεωκοπία.Πρέπει λοιπόν να ξαναοικοδομηθεί ο όρος Πολίτης , ο συμμετέχων στα κοινά φέρων κοινό νού με οξεία κριτική σκέψη και με γνώμονα την προσφορά στο Εθνος.Πολύ σωστά επισημαίνει ο Αρθρογράφος τα χαρακτηριστικά που πρέπει να λάβει το κράτος για να νικήσει την "οκνηρία" του Ελληνα
Εκεί που τα μπερδεύει λίγο είναι ότι θεωρεί πως με το να καταγράψει την νοσηρή πραγματικότητα , με το να της αποδώσει ιδεολογικό χρώμα κα ιμε το να κηρύξει οξεία πολεμική εναντίον της πιστεύει ότι η Χώρα μας θα επανακάμψει.Η Νοσηρή πραγματικότητα δεν είναι έργο της προοδευτικής μεταπολίτευσης αλλά αποτελεί δομικό στοιχείο του μετεμφυλιακού κράτους.Καχεκτική δημοκρατία,Σύνταγμα-Παρασύνταγμα,Κράτος-Παρακράτος,Θεσμοί υποχείρια της Κεντρικής Εξουσίας .Φυσικά και η Αριστερά παρήγαγε διαχρονικά πολιτική-και δεν είναι άμοιρη Ευθυνών- για την σημερινή κατάσταση.
Η σοβαρότητα των προβλημάτων της χώρας, οι απειλές αντιδραστικών περιπετειών, που πάντα επίκεινται, και η αναγκαιότητα να ανοίξει τελικά για το έθνος ένας σίγουρος δρόμος οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής ανανέωσης και δημοκρατικής προόδου, καθιστούν όλο και πιο επείγον και ώριμο το καθήκον να φτάσουμε σε εκείνο που μπορεί να οριστεί σαν ο νέος μεγάλος «ιστορικός συμβιβασμός» ανάμεσα στις δυνάμεις που συσπειρώνουν και εκπροσωπούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αυτό άφησε σαν Κληρονομιά ο Μπερλιγκουέρ
Στην κατεύθυνση του Δημοκρατικού Προγραμματισμού, στην Βάση του Δημοκρατικού Πατριωτισμού θα πρέπει να οδηγηθεί η Ελληνική Κοινωνία. Χρόνος δεν υπάρχει .Τα όποια προβλήματα θα τα ξεπεράσουμε στην πράξη, τις όποιες διαφορές θα τις γεφυρώσουμε, χάσμα δεν θα δημιουργεί,υπάρχει η ιστορική γνώση για το πως θα κατευθυνθεί σωστά το κοινωνικό δυναμικό .Αντέχουμε τον διάλογο και την αντιπαράθεση .
Αυτό είανι το καθήκον μας σήμερα
