Θα πρέπει να έχουν επίσης κατά νού πως θα αντιπαρατεθούν πρώτιστα με τους εκπροσώπους της (επι)στρατευμένης σκέψης, και με την στρατιά των πρόθυμων εθελοντών της.Οι πρώτοι διεκδικούν τον ρόλο του μέντορα, του τιμητή. Οι δεύτεροι διεκδικούν να αποκρύψουν την ασημαντότητα τους, μέσα στην ιδιότητα μέλους της ομάδας,ως αυλικοί.Κοινό χαρακτηριστικό και των δύο αυτών ομάδων, το ισχαιμικό δημοκρατικό οπλοστάσιο, το οποίο και επιτρέπει εκπτώσεις σε ζητήματα αρχών και αξιών.
Αδιάψευστος μάρτυρας για του μέντορες, η ποιότητα λόγου που χρησιμοποιούν στην επικοινωνία τους με την κοινωνία. Σε όσο πιο χαμηλά κοινωνικά στρώματα απευθύνονται, τόσο πιο πλούσιος σε λαικιστικές εκφράσεις γίνεται και ο πολιτικός του λόγος, και το αντίθετο.
Για τους αυλικούς, αδιάψευστο μάρτυρα συνιστά ο τρόπος με τον οποίο μεταλαμπαδεύσουν τα όσα ο "κορυφαίος" διατείνεται κατά καιρούς.Δύσκολο έργο καθώς, θα πρέπει ταυτόχρονα να πλέξουν το εγκώμιο του,να πολεμήσουν μέχρις εσχάτων την όποια αντίθετη άποψη αποδομεί το αφήγημα του, να διασφαλίζουν το απυρόβλητο του, και την διαχρονική του (υπερ)αξία
Ο βρώμικος πόλεμος και απο τις δύο αυτές ομάδες είναι γνώριμο φαινόμενο για όσους εμφανίζουν αποκλίνουσα συμπεριφορά σε σχέση με τον "κορυφαίο" ή "ηγέτη". Ενας πόλεμος που δεν έχι μόνο σκοπό να σιγήσει ο "ενοχλητικός", αλλά να πληρώσει το κόστος για την απόκλιση του, τέτοιας μορφής που θα αποτρέπει την τυχόν μίμηση απο άλλα μέλη της κοινωνίας.
Αν λοιπόν ο οιοσδήποτε επιθυμεί να συνεχίσει την πορεία του, να παραμένει όρθιος σε αυτό που επιτάσσει η ανθρώπινη ιδιότητα του, δεν πρέπει να "σκάσει και να κολυμπήσει" ως υποστηρίζουν (ακρο)δεξιές λογικές.
Θα πρέπει να αντιληφθεί πως όποια συνεργασία δεν εμπεριέχει όρους ισοτιμίας, δεν είναι υγιής. Θα πρέπει να γνωρίζει πως ο πατριωτισμός για να είναι αληθινός πρέπει να είναι μόνο Δημοκρατικός. Πως η κατάκτηση του αριστείου της κακοήθειας και της ανηθικότητας, δεν συνιστά προσφορά στην κοινωνία.Και τέλος πως η ματαίωση του ολοκληρωτισμού επιβάλλει να διατηρηθεί πάση θυσία ο πυρήνας της ατομικής οντότητας , η συνέπεια των αρχών και η αξιοπρέπεια σε όλα τα επίπεδα.
Ο χρόνος και η πίεση, η συνέπεια αρχών και η συνέχεια στον χώρο, δείχνουν το ποιοί πραγματικά είμαστε, γκρεμίζουν τα είδωλα και θρυμματίζουν τα κάτοπτρα.
Απέναντι στο πρόταγμα της ακροδεξιάς λογικής "σκάσε και κολύμπα" ο ποιητής αντέτεινε
"Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του, Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν Κι όταν Αυτός τούς πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει"Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
