Καταθέτει ο Μανόλης Αναγνωστάκης: ..Tελευταίαι υποθήκαι μελλοθανάτου) 1) Μη συνεργάζεστε με έντυπα υπόπτου προελεύσεως, ανυπάρκτου σοβαρότητος και αμφιβόλου αισθητικής προγράμματος...)
Μη καλλιεργείτε σχέσεις –ιδίως εξ αποστάσεως– με δήθεν πνευματικούς παράγοντες και κομματαρχίσκους της διανοήσεως που επισκέπτονται κατά καιρούς τη Θεσσαλονίκη, αποφύγετε κάθε εκδήλωση απέναντι τους, μη συναγελάζεστε με το πλήθος των ανιούντων ακροατών των bon pour l’ orient διαλέξεων των.
Στην σύγχρονη έκλυση των πνευματικών ηθών, στην ανεξερεύνητη βραζιλιάνικη ζούγκλα που λέγεται «νεοελληνική διανόηση» μέσα στο πλήθος των πάσης φύσεως μαστρωπών, εκπορνευτών και χαμερπών διανοουμένων που απεγνωσμένα συναγωνίζονται για την κατάκτηση του αριστείου της κακοήθειας και της ανηθικότητας, διατηρήστε πάση θυσία τον πυρήνα της ατομικής σας οντότητας , της συνέπειας των αρχών σας και της πνευματικής σας αξιοπρέπειας. Loin du foule litteraire (μακριά απ το λογοτεχνικό πλήθος) το σύνθημα σας μέχρι της παρελεύσεως της πικρής αυτής περιόδου. Η τέχνη δεν βιάζεται. Το μέλλον είναι δικό σας»
Και στο ποίημα του ΜΙΛΩ: Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν Κι όταν Αυτός τούς πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
