Κομβικό ρόλο στην διείσδυση στις Κουρδικές περιοχές της Ν/Α Τουρκία των υπό ίδρυση κομμάτων του Νταβούτογλου και Μπαμπατσάν(Γκιούλ), θα αποτελέσει η πολιτική τους θέση για την επίλυση του Κουρδικού ζητήματος.
Οι εξελίξεις στην Συρία, η παγίωση της Κουρδικής Κυριαρχίας σε Βόρεια-Ανατολική Συρία.η στήριξη των Κούρδων της Συρίας απο τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, προκαλούν την σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας (Τουρκικής Δεξιάς).
Οι βασικοί λόγοι δύο. Πρώτος ότι μπαίνει ταφόπλακα στο όραμα Καθεστώτος Ταγίπ περί "Μεγάλης Τουρκίας". Ο δεύτερος, έχει να κάνει με την κουρδική φοβία, τον φόβο δηλαδή για διαμελισμό της Τουρκίας στα πρότυπα της Γιουγκοσλαβίας. Η Οργανική σχέση Κούρδων Συρίας με τους Κούρδους της Τουρκίας γνωστή και πανίσχυρη. Οχι τυχαία η Βόρεια Συρία θεωρείται ως μήτρα του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK).Και όχι άδικα η Τουρκική διπλωματία θεωρεί την Κουρδική πολιτοφυλακή YPG ως παρακλάδι του.Κατά συνέπεια ένα Διεθνώς αναγνωρισμένο Κουρδικό Κράτος στην Συρία θα πυροδοτήσει Κουρδικό ντόμινο σε όλες τις χώρες που υπάρχει σοβαρή Κουρδική μειονότητα (Ιράκ,Ιράν,Τουρκία).
Ομως για την Νοτιοανατολιτική Τουρκία μια διευρυμένη αυτονομία των Κούρδων συνεπάγεται κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια,βασικές προυποθέσεις για την ποθούμενη οικονομική της ανάπτυξη (πάγιο αίτημα του Τουρκικού οικονομικού Κεφαλαίου). Η προσπάθεια του καθεστώτος Ταγίπ να αλλοιώσει δημογραφικά τις Κουρδικές περιοχές, να αποδυναμώσει την Κουρδική ισχύ μέσω καταστολής σε όλα τα επίπεδα, έχει πέσει στο κενό.
Η συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης, η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια ,οι μαζικές αποχωρήσεις,η αύξηση των ποσοστών του Εθνικιστικού Κόμματος των Γκρίζων Λύκων (MHP),η παγίωση της δυναμικής του HDP, το τίμημα που πληρώνει το AKP (και) για την μεταστροφή της πολιτικής του, απο το Δημοκρατικό Ανοιγμα στον Βρώμικο Πόλεμο.
Η κατάσταση και τους Κεμαλιστές (CHP) δεν είναι και η καλύτερη. Η Διγλωσσία του παράγει σοβαρή επιφυλακτικότητα-αντιθέσεις-αντιδράσεις. Το πετυχημένο άνοιγμα Ιμάμογλου σε Εθνικές και Θρησκευτικές μειονότητες (καθοριστικό για την εκλογή του ως Δημάρχου Κωνσταντινούπολης) εξελίχθηκε σε φιάσκο με την υιοθέτηση των θέσεων του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν απο τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου
Τούτων δοθέντων προκύπτει πως Μπαμπατσάν (Γκιούλ)-Νταβούτογλου (απο τα σπλάχνα του AKP) θα προσεγγίσουν ευκολότερα τα συντηρητικά κουρδικά κοινωνικά στρώματα και στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Οπως επίσης και θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την διάσπαση των Ισλαμιστών (Νέοι-Παραδοσιακοί ισλαμιστές). Ομως το βεβαρημένο πολιτικό τους παρελθόν, αποτρεπτικό σε ότι αφορά την προσέγγιση των προοδευτικών τμημάτων της Κουρδικής Κοινωνίας
Το προαναγγελθέν πολιτικό διαζύγιο μεταξύ CHP-İYİ ,και το βάθος της εθνικιστικής ρητορικής της Γκρίζας Λύκαινας Μεράλ Ακσενέρ ,ανοίγουν διάπλατα το πεδίο συνεργασία της, με το κυβερνών Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Το αν θα ευοδωθεί η συγκατοίκηση της Μεράλ Ακσενέρ (İYİ), με τον άλλο κυβερνητικό εταίρο (Ντεβλέτ Μπαχτσελί-MHP), και το πως θα εξελιχθεί η συνεργασία ΑΚΡ-İYİ -MHP, είναι ο άγνωστος Χ της πολιτικής εξίσωσης σήμερα στην Τουρκία
Οι βασικοί λόγοι δύο. Πρώτος ότι μπαίνει ταφόπλακα στο όραμα Καθεστώτος Ταγίπ περί "Μεγάλης Τουρκίας". Ο δεύτερος, έχει να κάνει με την κουρδική φοβία, τον φόβο δηλαδή για διαμελισμό της Τουρκίας στα πρότυπα της Γιουγκοσλαβίας. Η Οργανική σχέση Κούρδων Συρίας με τους Κούρδους της Τουρκίας γνωστή και πανίσχυρη. Οχι τυχαία η Βόρεια Συρία θεωρείται ως μήτρα του Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK).Και όχι άδικα η Τουρκική διπλωματία θεωρεί την Κουρδική πολιτοφυλακή YPG ως παρακλάδι του.Κατά συνέπεια ένα Διεθνώς αναγνωρισμένο Κουρδικό Κράτος στην Συρία θα πυροδοτήσει Κουρδικό ντόμινο σε όλες τις χώρες που υπάρχει σοβαρή Κουρδική μειονότητα (Ιράκ,Ιράν,Τουρκία).
Ομως για την Νοτιοανατολιτική Τουρκία μια διευρυμένη αυτονομία των Κούρδων συνεπάγεται κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια,βασικές προυποθέσεις για την ποθούμενη οικονομική της ανάπτυξη (πάγιο αίτημα του Τουρκικού οικονομικού Κεφαλαίου). Η προσπάθεια του καθεστώτος Ταγίπ να αλλοιώσει δημογραφικά τις Κουρδικές περιοχές, να αποδυναμώσει την Κουρδική ισχύ μέσω καταστολής σε όλα τα επίπεδα, έχει πέσει στο κενό.
Η συρρίκνωση της εκλογικής του δύναμης, η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια ,οι μαζικές αποχωρήσεις,η αύξηση των ποσοστών του Εθνικιστικού Κόμματος των Γκρίζων Λύκων (MHP),η παγίωση της δυναμικής του HDP, το τίμημα που πληρώνει το AKP (και) για την μεταστροφή της πολιτικής του, απο το Δημοκρατικό Ανοιγμα στον Βρώμικο Πόλεμο.
Η κατάσταση και τους Κεμαλιστές (CHP) δεν είναι και η καλύτερη. Η Διγλωσσία του παράγει σοβαρή επιφυλακτικότητα-αντιθέσεις-αντιδράσεις. Το πετυχημένο άνοιγμα Ιμάμογλου σε Εθνικές και Θρησκευτικές μειονότητες (καθοριστικό για την εκλογή του ως Δημάρχου Κωνσταντινούπολης) εξελίχθηκε σε φιάσκο με την υιοθέτηση των θέσεων του προέδρου Ταγίπ Ερντογάν απο τον Κεμάλ Κιλιντσάρογλου
Τούτων δοθέντων προκύπτει πως Μπαμπατσάν (Γκιούλ)-Νταβούτογλου (απο τα σπλάχνα του AKP) θα προσεγγίσουν ευκολότερα τα συντηρητικά κουρδικά κοινωνικά στρώματα και στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Οπως επίσης και θα μπορέσουν να εκμεταλλευτούν την διάσπαση των Ισλαμιστών (Νέοι-Παραδοσιακοί ισλαμιστές). Ομως το βεβαρημένο πολιτικό τους παρελθόν, αποτρεπτικό σε ότι αφορά την προσέγγιση των προοδευτικών τμημάτων της Κουρδικής Κοινωνίας
Το προαναγγελθέν πολιτικό διαζύγιο μεταξύ CHP-İYİ ,και το βάθος της εθνικιστικής ρητορικής της Γκρίζας Λύκαινας Μεράλ Ακσενέρ ,ανοίγουν διάπλατα το πεδίο συνεργασία της, με το κυβερνών Κόμμα της Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ). Το αν θα ευοδωθεί η συγκατοίκηση της Μεράλ Ακσενέρ (İYİ), με τον άλλο κυβερνητικό εταίρο (Ντεβλέτ Μπαχτσελί-MHP), και το πως θα εξελιχθεί η συνεργασία ΑΚΡ-İYİ -MHP, είναι ο άγνωστος Χ της πολιτικής εξίσωσης σήμερα στην Τουρκία