Ο Μακιαβελισμός Πούτιν και η Μεγάλη Τουρκία ("Buyuk Turkiye")

Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, που υπογράφηκαν το 1959 μεταξύ Μεγάλης Βρετανίας, Ελλάδας, Τουρκίας, ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής κοινότητας, ήταν οι Συνθήκες με τις οποίες τερματίστηκε η βρετανική κυριαρχία επί της Κύπρου και ιδρύθηκε ανεξάρτητο Κυπριακό κράτος. Με τη δημιουργία του ανεξαρτήτου Κυπριακού Κράτους, η Τουρκία, μέσω του συντάγματος, κατόρθωσε να μετατρέψει και να νομιμοποιήσει την τουρκική μειονότητα ως κοινότητα και να την εξισώσει με την ελληνική πλειονότητα μέσω του βέτο του αντιπροέδρου. Επιπλέον μέσω της συνθήκης εγγύησης και της συνθήκης συμμαχίας πέτυχε να αποκλείσει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, η ίδια να καταστεί μια από τις εγγυήτριες δυνάμεις της Κυπριακής Δημοκρατίας, να διαθέτει μόνιμα στο νησί στρατιωτικό απόσπασμα, να συμμετέχει μέσω του τριμερούς στρατηγείου στο σχεδιασμό και διεξαγωγή της άμυνας της Κύπρου και να εξασφαλίσει τα λεγόμενα «επεμβατικά δικαιώματα» των εγγυητριών δυνάμεων. H εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο (1974) , η τουρκική βαρβαρότητα, και η κατοχή μέχρι σήμερα του 37% των εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας , αδιάψευστος μάρτυρας για το πως η Τουρκία αντιλαμβάνεται τον εγγυητικό της ρόλο.
Με την συμφωνία της Αστάνα (Συμφωνία Ρωσίας - Τουρκίας - Ιράν για τέσσερις ζώνες «ασφαλείας» σε Συρία το 2017) η Τουρκία ορίστηκε ως εγγυήτρια δύναμη.Μετά την Συμφωνία για ουδέτερη ζώνη στην Ιντλίμπ μεταξύ Τουρκίας-Ρωσίας (Πούτιν-Ερντογάν), η Τουρκία διατηρεί τα 12 σημεία ελέγχου (επανδρωμένα απο τουρκικό στρατό) της αρχικής συμφωνίας στην επαρχία Ιντλίμπ.

Μπορεί επίσης να ενισχύει κατά το δοκούν τις θέσεις της αυτές.Παράλληλα ανενόχλητη πλέον μπορεί να εργαστεί για την μετάλλαξη των Σύριων αντι-καθεστωτικών σε φιλοτουρκικές παραστρατιωτικές πολιτοφυλακές.

Ομως ο τουρκικός μεγαλοιδεατισμός (Μεγάλη Τουρκία-"Buyuk Turkiye"))προχώρησε ένα βήμα παραπέρα. Ανακάλυψε 15 χωριά σε επαρχία Ιντλίμπ τα οποία και ανήκουν στην Τουρκία απο την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι "αρχές"(Συμβούλια) των περιοχών αυτών προσέτρεξαν ταυτόχρονα στην Άγκυρα, εκλιπαρώντας για την προστασία τους σε όλα τα επίπεδα από τους εχθρούς (ένοπλες δυνάμεις της Ρωσίας, στρατό του καθεστώτος Ασαντ αλλά και τις φιλοιρανικές ένοπλες πολιτοφυλακές).

Η Αγκυρα υποχρεωμένη να υπερασπίσει την ιδιοκτησία της στην Ιντλίμπ, την ζωή και την περιουσία των κατοίκων τους, αποστέλλει συνεχώς στρατιωτικό εξοπλισμό και ενισχύει τις θέσεις της με νέες δυνάμεις.Παράλληλα εργάζεται και για την βελτίωση των υποδομών των περιοχών αυτών

Μάλλον για τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν, και για την ρωσική διπλωματία, τα όσα έλαβαν χώρα σε Αλεξανδρέττα το 1939 (προσάρτηση Συριακής επαρχίας Χατάι σε Τουρκία) είναι άγνωρα.
Ισως πάλι ο Μακιαβελισμός της Ρωσίας να εξυπηρετείται καλύτερα απο την πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν παρά απο των "φυσικών" συμμάχων της Ιράν-Ασαντ.

 Παρόμοια πρακτική επιθυμεί να ακολουθήσει σε Σιντζάρ και σε Ροζάβα με την διαφορά πως κανείς απο τους εμπλεκόμενους στην ζώνη αυτή (Κούρδοι,ΗΠΑ,Γαλλία,Ιράκ,Αραβικό "ΝΑΤΟ") δεν συμμερίζεται τις τουρκικές αυτές ανησυχίες.

Η βαρβαρότητα της τουρκικής κατοχής σε Αφρίν, η "αστάθεια" σε Αζάζ-Τζαραμπλούς, αλλά και η προσπάθεια της Τουρκίας να οικειοποιηθεί τα εδάφη που κατέλαβε με τις επιχειρήσεις εισβολής στην Συρία (Ασπίδα Ευφράτη & Κλάδος Ελαίας) ,έχουν πολλά να διδάξουν όσους επιθυμούν να διδαχτούν απο τα λάθη του παρελθόντος.