Η ενίσχυση, σε σχέση με τις εκλογές του
Δεκεμβρίου, των δύο μεγάλων κομμάτων που εναλλάσσονται στην εξουσία τις
τελευταίες δεκαετίες στην Ισπανία, είναι το κύριο μήνυμα της χθεσινής
εκλογικής αναμέτρησης. Το Λαϊκό Κόμμα και το Σοσιαλιστικό Κόμμα
διαψεύδουν τις δημοσκοπήσεις και έτσι νομιμοποιείται το ερώτημα αν το
σοκ του Brexit δημιούργησε γενικευμένη κρίση ανασφάλειας στο εκλογικό
σώμα.Αν στην ευρωπαϊκή αβεβαιότητα του Brexit προστεθεί η ακυβερνησία της Ισπανίας για ένα και πλέον εξάμηνο, τότε οι ψηφοφόροι είναι πολύ πιθανόν να είδαν ξανά στα δύο κόμματα του δικομματισμού της μεταφρανκικής εποχής την εγγύηση της σταθερότητας και της προβλεψιμότητας. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ισπανίας, που οι δημοσκοπήσεις το εμφάνιζαν ως τρίτο και ως πιεζόμενο από δύο επιλογές υψηλού κόστους, είτε δηλαδή να είναι ήσσων εταίρος του Λαϊκού Κόμματος ή των Unidos Podemos, αποκτά στη μετεκλογική περίοδο διευρυμένο περιθώριο ελιγμών και προς τις δύο παραπάνω κατευθύνσεις:
• Σε σχέση με το Λαϊκό Κόμμα του Ραχόι, οι Σοσιαλιστές μπορούν να διεκδικήσουν αλλαγή πρωθυπουργού αλλά και μια προγραμματική συμφωνία όπου θα αφήνουν το δικό τους διακριτό αποτύπωμα μέτρων κοινωνικής ευαισθησίας.
• Σε σχέση με μια ενδεχόμενη συνεργασία με τους Unidos Podemos, με το κόμμα του Ιγκλέσιας στη θέση του ήσσονος εταίρου, οι Σοσιαλιστές θα διεκδικήσουν πρώτον μια κυβερνητική πλατφόρμα που θα επιδιώκει μεν χαλάρωση της λιτότητας αλλά θα εγγυάται την αποφυγή μετωπικής ρήξης με την Κομισιόν στις Βρυξέλλες και δεύτερον τον έλεγχο της όποιας διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και τους ισχυρούς εταίρους της Μαδρίτης στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Σε κάθε περίπτωση, τη μετεκλογική διαπραγμάτευση μπορούν να επηρεάσουν τόσο οι Βρυξέλλες όσο και το Βερολίνο, που προεκλογικά είχαν στήσει ένα σκηνικό επερχόμενης σύγκρουσης, καθώς είχαν δημοσιοποιήσει την απαίτησή τους να υπάρξει διόρθωση επί το αυστηρότερον του προϋπολογισμού για το 2016, που είχε υποβάλει η απερχόμενη κυβέρνηση Ραχόι.
Με άλλα λόγια, αν Κομισιόν και Καγκελαρία θέλουν να προωθήσουν έναν μεγάλο συνασπισμό Λαϊκού Κόμματος και Σοσιαλιστών, θα πρέπει να δείξουν στη Μαδρίτη την ίδια κατανόηση που επιδεικνύουν απέναντι στο Παρίσι και στη Ρώμη, ως προς τις αποκλίσεις από τη δημοσιονομική ισορροπία έτσι όπως την ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Ετσι είναι πολύ πιθανό η πίεση για δημοσιονομική πειθαρχία να εξαντληθεί στην Πορτογαλία και να επιβεβαιωθούν οι φήμες που κυκλοφορούν τις τελευταίες εβδομάδες ότι εντός του Ιουλίου η Κομισιόν θα επιβάλει για πρώτη φορά κυρώσεις σε χώρα που παραβαίνει το Σύμφωνο Σταθερότητας.
kapopoulos@pegasus.gr
