Η άφιξη του
προέδρου της Γαλλίας, Ολάντ, μεθαύριο Πέμπτη, στην Αθήνα, επικεφαλής
πολυμελούς κλιμακίου υπουργών αλλά και πολυάριθμης ομάδας
επιχειρηματιών, έχει βαρύνουσα σημασία με εμβέλεια που ξεπερνά τις
διμερείς σχέσεις των δύο χωρών. Αν από τον Ιανουάριο μέχρι και τα τέλη
Ιουνίου το Παρίσι που πίεζε την Αθήνα για ρεαλιστική στροφή, μπορεί να
θεωρηθεί ότι λειτουργούσε συμπληρωματικά με το Βερολίνο, από τις αρχές
Ιουλίου και μετά η πραγματικότητα είναι διαφορετική.Υπό την προϋπόθεση
της τυπικής συμμόρφωσης της Αθήνας με τα συμφωνηθέντα από το 2010 και
μετά αλλά και την αποφυγή αμφισβήτησης του δημοσιονομικού πλαισίου που
έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Ευρωζώνη, η διασφάλιση της χώρας μας από
περαιτέρω πιέσεις και απειλές, και ακόμη η βελτίωση της θέσης της με
κάθε δυνατή ερμηνεία, παρερμηνεία και επιπρόσθετη ενίσχυση έχει
αναδειχθεί ως η «κόκκινη γραμμή» της Γαλλίας του Ολάντ, ως ένα σαφές
μήνυμα για όλη την Ευρωζώνη.Στο Μέγαρο των Ηλυσίων γνωρίζουν ότι στηρίζοντας την Αθήνα, στην ουσία στηρίζουν αυτήν την ίδια τη δυνατότητα της χώρας τους να μεταθέτει χρονικά και να απαλύνει τη σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή που επιβάλλεται από το δημοσιονομικό σύμφωνο, καθώς και ότι η φόρμουλα προσχηματική συμμόρφωση-ντε φάκτο απόκλιση είναι πολύτιμη για την Ιταλία του Ρέντσι αλλά ακόμη και για την Ισπανία του Ραχόι που αγωνίζονται να ισορροπήσουν την πολιτική και την κοινωνική σταθερότητα των χωρών τους με τις άκαμπτες απαιτήσεις του Βερολίνου, το οποίο πιέζει ασφυκτικά την Κομισιόν στις Βρυξέλλες υπό την απειλή προώθησης σχεδίου που της αφαιρεί τις σχετικές αρμοδιότητες!
Η στήριξη της Γαλλίας του Ολάντ στην Αθήνα είναι πολύτιμη, καθώς δίνει βάρος και υπόσταση στη φανερή στήριξη-κατανόηση του Γιούνκερ αλλά και στην πιο προσεκτική, λόγω του θεσμικού του ρόλου, αλλά εξίσου -αν όχι περισσότερο- βαρύνουσα στήριξη που παρέχει ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Ντράγκι.
Αν το σημερινό στάτους κβο του τρίτου Μνημονίου είναι ασφυκτικό, πολιτικά και κοινωνικά επώδυνο για την Ελλάδα, η κατάσταση είναι παρόμοια στην Ευρωζώνη: στη Φρανκφούρτη ο Ντράγκι βλέπει ότι η ποσοτική χαλάρωση δεν ανεβάζει στο επιθυμητό ποσοστό τον πληθωρισμό όσο η ζήτηση συμπιέζεται από τη δημοσιονομική λιτότητα και στο Παρίσι οι Ολάντ-Βαλς βλέπουν ότι αν δεν υπάρξει χαλάρωση στη λιτότητα, τότε βαδίζουν προς πολιτική συντριβή στη διπλή εκλογική αναμέτρηση της άνοιξης του 2017 (προεδρική εκλογή και αμέσως μετά βουλευτικές εκλογές).
kapopoulos@pegasus.gr
