Το ποια θα είναι η απάντηση της γερμανοδιοίκητης Ευρώπης σε ότι έγινε και σε ότι πει η Ελλάδα από εδώ και στο εξής, θα το γνωρίζουμε λίαν συντόμως. Πάντως, σε όλη τη διάρκεια των τελευταίων ημερών, η μεγαλύτερη επιθετικότητα ήρθε και πάλι, όπως συνήθως, από το Βερολίνο, με κορυφαίους αυτή τη φορά τους σοσιαλδημοκράτες: πρώτος απ’ όλους ο Σουλτς του ευρωπαικού κοινοβουλίου βοήθησε όσο κανείς ξένος το «Όχι» με τις άθλιες δηλώσεις του για νέο ελληνικό νόμισμα αν αυτό επικρατούσε: όσοι είχαν αμφιβολίες γι αυτόν και το ρόλο του, δεν έχουν πια. Η ίδια η Μέρκελ πάντως δεν μίλησε ακόμα – αναμένεται να το κάνει μετά την καθοριστική συνάντησή της στο Παρίσι επί του θέματος με τον Γάλλο πρόεδρο Ολαντ.
Όμως, λίγο πριν από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος μίλησε κάποιος άλλος, όχι για την Ελλάδα, αλλά για τη Γερμανία: «Η Γερμανία υπερέχει χάρη στις αδυναμίες των υπόλοιπων. Στην Ευρώπη υπάρχει η κυριαρχία μιας μόνον χώρας που δυσκολεύεται να ασκήσει μία ηγεσία η οποία να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες όλων. Είναι το σημερινό ευρωπαϊκό δράμα… Αν το Ταμείο τασσόταν υπέρ της περικοπής του ελληνικού χρέους από την αρχή, πριν τέσσερα χρόνια, θα είχαμε λύσει όλο το θέμα.
Αυτή θα είναι, θεωρώ, και η τελική λύση». Τα παραπάνω είπε ο Ρομάνο Πρόντι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρώην πρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής. Και δεν είπε μόνον αυτά. Συνέχισε λέγοντας ότι «ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολαντ ήθελε να λάβει υπόψη του τις τελευταίες προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, αλλά υπήρξε γερμανικό βέτο. Υπερίσχυσε η αδιαλλαξία του Βερολίνου» - θα δούμε σήμερα Δευτέρα στο Παρίσι πόσο θα επαληθευτεί εκ νέου αυτή η ισορροπία ή πόσο θα αλλάξει.
Με άλλα λόγια πάντως, ο Πρόντι έδειξε τη Γερμανία ως απολύτως υπεύθυνη για το έγκλημα που γίνεται στην Ελλάδα όχι τώρα αλλά εδώ και πέντε χρόνια. Τώρα, για λόγους που έχουν ήδη διεξοδικά αναλυθεί, η διαδικασία του δημοψηφίσματος δυστυχώς τους έχει καταστήσει πανευτυχείς καθώς βλέπουν είτε με το ένα είτε με το άλλο αποτέλεσμα την ακόμα μεγαλύτερη ενδυνάμωση της πολιτικής τους στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη που παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις.
Αυτά μακάρι να διαψευστούν, αλλά κάτι τέτοιο είναι λίαν απίθανο να συμβεί. Πρέπει να θεωρούνται δεδομένα. Εκείνο που, ευτυχώς, δεν είναι ακόμα δεδομένο και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνει, είναι το να τους αφήσουμε να μας διχάσουν μέσα από αυτή την πολιτική της βίας και του επερχόμενου σκληρού εκβιασμού όποια μορφή κι αν αυτός τελικά λάβει – γιατί έρχεται...
Θα το ήθελαν πολύ, αλλά δεν πρέπει να γίνει.
